ΤΟΣΕΣ ΨΥΧΕΣ
Τόσες ζωές, τόσες ψυχές, στο χώμα.
Κι ακόμη δεν ρόδισε το φως.
Προσπάθησαν οι άνθρωποι
να πιουν
νερό από το ποτάμι.
Και σκοτείνιασε ο ουρανός.

Έσβησε ξαφνικά το καντήλι.
Στέρεψε κι ο καημός.

Αχ ουρανέ, ήλιε μου καημέ.
Κάποτε τελειώνει ο πόνος.
Και αρχίζουν οι χοροί.
Τίποτα δεν πάει χαμένο.
Στην δική μας την ζωή.

Κανένας σπόρος δεν πέφτει
άκαρπος στην γη.
Η φύτρα στο χώμα υπάρχει.
Και η άνοιξη θα`ρθει,
Να ανθίσουν οι καρποί.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Ο ΦΑΛΑΚΡΟΣ ΡΗΤΩΡ
Μια φορά κι έναν καιρό
Έδωσαν σ`ένα άρχοντα εξουσία
να φέρει ευημερία στον λαό.
Να τον απαλλάξει από τα βάρη
της στυγνής κι άδικης φορολογίας.
Ο άρχοντας ο φαλακρός φέρθηκε
σαν ανεύθυνος κριός.

Σαν νάρκισσος κοιτούσε κάθε ημέρα
τον καθρέπτη.
Για να του ομολογήσει πόσο σπουδαίος
είναι.

Πόσο γενναίος και ωραίος.
Ήταν τόσο απασχολημένος με
τον εαυτόν του.
Που έχασε τον δρόμο του.

Γι`αλλού ξεκίνησε αυτός
κι αλλού ο νους του πάει.

Μια ημέρα σαν κι αυτή.
Γλίστρησε ανεπαισθήτως
από την καρέκλα την υψηλή.
Κι έπεσε στο πάτωμα με την γυμνή
του κεφαλή.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΝΑΥΑΓΙΣΜΕΝΟ ΚΑΡΑΒΙ
Η ΕΛΛΑΣ
Το πολυτελές καράβι ταξίδευε στο πέλαγος.
Οι επιβάτες όλων των θέσεων αμέριμνοι 
συζητούσαν και διαπληκτίζονταν
ώρες ατελείωτες.
Η πρώτη θέση ήταν φωταγωγημένη.
Οι επιβαίνοντες δειπνούσαν με τα ακριβά
εδέσματα και χόρευαν τάγκο και βαλς με τις κυρίες
με τις απαστράπτουσες τουαλέτες.
Ο πλοίαρχος είχε δώσει εντολή
κι ότι περίσσευε
να το διανείμει το προσωπικό
στους επιβάτες της τρίτης θέσεως.
Όλοι περίμεναν να φθάσουν
στην γη της "επαγγελίας."
Το καράβι συνέχισε να ταξιδεύει
στον ανοιχτό ωκεανό.
Ουδείς είχε αντιληφθεί τους κινδύνους
από τους υφάλους που έπλεαν
στην πορεία του.
Όταν το καράβι προσέκρουσε
στους υφάλους και βυθίστηκε
στον πάτο του Ωκεανού.
Ήταν πλέον αργά για κάθε σώφρονα
σκέψη.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΤΙΜΩΡΙΑ
Αγαπημένοι μου Έλληνες συμπολίτες 
της Ευρώπης.
Δεν ακολουθήσατε τους κανόνες.
Τιμωρία τώρα .
Ήρθε του Θεού η ώρα.
Να πέσετε στα γόνατα
Να εξομολογηθήται
Όλες τις αμαρτίες σας
Μήπως και καθαρθείτε.
Το υπόλοιπο του βίου σας
Να ζήσετε με λιτότητα
Ταπείνωση και προσευχή
Ως την αιωνιότητα.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Η ΖΩΗ ΜΟΥ
Ξόδεψα την ζωή μου για να
κάνω το σκοτάδι της ψυχής μου
φως.
Ανεκτίμητο απόκτημα που δεν
χαρίζεται με όλο το χρυσάφι
του κόσμου.
Μοιάζει με το κρύο νερό που πίνω
και με ξεδιψάζει.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΟΤΑΝ ΠΕΦΤΕΙΣ
Όταν πέφτεις και νομίζεις
ότι χάνεται ο κόσμος γύρω σου.
Σήκω πάλι και πάλι.
Αν αγαπάς την ζωή στάσου
όρθιος και περιπάτει.
Ο δρόμος δεν είναι πάντα ίσιος.
Έχει ανηφόρες και κατηφόρες.
Εσύ έχεις την ευθύνη
για την ευθεία οδό.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ