ΚΑΙΡΟΣ
Είναι άστατος ο καιρός.
Εισήλθαμε στις ημέρες 
του φθινοπώρου.
Μετά την σκοτεινιά
και την ψιχάλα προβάλλει
ο ήλιος.
Είναι ανεκτίμητος αυτός
ο φίλος.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΟΙ ΜΥΘΟΙ
Τα έθνη για να στηθούν
έφτιαξαν τους μύθους τους.
Τους ήρωες τους που δολοφόνησαν
τους αντιπάλους.
Κάθε έθνος και τους δικούς του
εχθρούς.

Δεν αγάπησαν καθόλου
αλλήλους και γείτονες.
Μπροστά στα συμφέροντα.
Ετρώθη θανάσιμα
ο ανθρωπισμός κι
ο χριστιανισμός.

Τι κούφια λόγια που κατάληξαν
θεωρίες και θρησκείες!!
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΥΠΑΡΞΗ
Ποιος δεν φοβάται τον θάνατο;
Μόνο εκείνος που πετάει με
το καλάμι του στον αέρα.
Ποιος κερδίζει την ζωή;
Ιδού η απορία.
Άμλετ¨"ύπαρξη ή ανυπαρξία;"
Υπάρχει ζωή κερδισμένη και
χαμένη;
Ας αγαπήσουμε τη μοίρα
μας, την ζωή μας.
Άλλος τρόπος δεν υπάρχει
να την ζήσουμε.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Άνθρωποι είμαστε "αεί ψεύτες." 
Κατοικούμε στο κόσμο του δήθεν.
Της ψευτιάς και της υποκρισίας.
Δεν μας φταίνε τα συστήματα.
Ο εαυτός μας είναι 
το μεγάλο κακό
του κόσμου τούτου.
Χτίζουμε και χαλούμε
Για να ξανακτίσουμε
Και να ξαναχαλάσουμε.
Όλα τα γκρεμίζουμε.
Θεωρίες πολιτικά
συστήματα, και θρησκείες.
Πότε είμαστε άνθρωποι.
Και πότε υπάνθρωποι.
Ανήσυχοι,και ωραίοι.
Πότε σπουδαίοι.
Πότε παλιάνθρωποι.
Τιποτένιοι είμαστε
μα και Θεοί.
Ανίκητοι, μα και θνητοί.
Είμαστε άνθρωποι.
Αυτή είναι η φτιαξιά μας.
Καμάρι μας, και χαρά μας. 
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΥΤΟΔΙΔΑΚΤΟΣ
Αυτοδίδακτα έμαθα την ζωή.
Στους δρόμους στα πεζοδρόμια
στους αγώνες.
Ακόμη και την μετά 
την δημοτική εκπαίδευση
γνώση.
Τίτλους σπουδών δεν μου
έδωσε κανένας.

Αγάπησα την γνώση
την μόρφωση
την καλλιέργεια.
Τυπικά είμαι ολιγογράμματος.
Οι τύποι σκότωσαν
την ουσία.
Δεν με αναγνωρίζουν επισήμως.
Ούτε και εγώ {μεταξύ μας}
τους αναγνωρίζω.

Δούλεψα για την ψυχή μου.
Παρέα με μεγάλους
της γνώσης δασκάλους
Από τα βιβλία διαβάζοντας.
Αρχαίους και νεότερους.
Την ψυχή μου αγάπησα
Τον εαυτόν μου έμαθα
και θεράπευσα.

Ευχαριστώ την φύση
που μπόρεσα και έζησα.
Αύριο που θα φύγω.
Τουλάχιστον θα έχω υπάρξει
ένα πολιτισμένο ζώον.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΝΗΜΗΣ
Τα καλύτερα του χρόνια
στους δρόμους της πόλης του
τα έζησε.
Θυμάται το χρώμα της , τα σπίτια
την θάλασσα, τα λουλούδια
στις γλάστρες, τα ασβεστωμένα
μικρά φτωχόσπιτα.
Τον φάρο στο έμπα,στο
παλιό λιμάνι
με τα ψαροκάικα.
Τα μακρύκαρα
με το εμπορικό τους
φορτίο.
Τα μικρά
φορτηγά πλοία, με τους
λιμενεργάτες ιδρωμένους
να δουλεύουν ασταμάτητα.
Για τα νιάτα του που έφυγαν
γοργά, είναι χρέη.
Μικρός, από τα δώδεκα
στην βιοπάλη
Πωλητής πραγμάτων
και του ονείρου, ταξιδευτής.
Γι`αλλού ήταν το όνειρο
κι αλλού η ζωή σε πάει.

Άλλος γι`Αυστραλία
εκείνο τον καιρό, τράβηξε
κι άλλος για Γερμανία
Το αίμα του να αφήσει
στις φάμπρικες
για μια αξιοπρεπή κηδεία.

Και οι γονείς πίσω στην χώρα
βουτηγμένοι στο πένθος.
Ανέμεναν γράμματα
ώρα, με την ώρα.
Προσευχόταν για τα
σπλάχνα τους με τα πρόσωπα
σκαμμένα.
Κι από την φτώχεια
βασανισμένα.

Ω μαμά Ελλάδα, πατρίδα μας
γλυκιά.
Πότε είσαι μάνα, και πότε μητριά.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΗΝΗΜΕΣ
Το καλοκαίρι το πέρασε
καθισμένος σένα βράχο.
Αγνάντευε βαθιά
το πέλαγος , 
και αναπολούσε
τα περασμένα.

Μικρό παιδί τότε στο σχολείο.
Ήταν ένα αδύνατο παιδί
δίπλα σε υποσιτισμένα
παιδάκια.
Η αυστηρή δασκάλα
κρατούσε την βέργα
και πήγαινε
πάνω κάτω στην αίθουσα.

Έξω η βροχή έγλειφε τα
τζάμια των παραθύρων.

Η γιαγιά σηκωνόταν
από το αργαλειό
και τον περίμενε
να τον κοιμίσει με παραμύθια.

"Η Γερμανική κατοχή.
δεν έγινε ποτέ
του έλεγε.
Οι Γερμανοί στρατιώτες
δεν έκαψαν
τα χωριά δεν
εκτέλεσαν ανθρώπους."

"Όλα είναι ένας νυχτερινός
εφιάλτης."
"Εσύ τώρα ως μικρός
στο δημοτικό σχολείο
δεν πληρώνεις τις συνέπειες
της Γερμανικής κατοχής
και του εμφυλίου
πολέμου."

"Πηγαίνεις στο σχολείο
και δεν σου δίνουν δωρεάν
από την Αμερική¨
"ένα ποτήρι
ζεστό γάλα, μια φετούλα
ψωμί με βούτυρο
και κίτρινο τυρί."

Όλα τα φαντάζεσαι
στον ύπνο σου παιδί μου."

"Η Ελλάδα μας αναγεννάτε
όπως τότε στον "χρυσόν αιώνα"
του Περικλέους."
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΙΤΙΚΏΝ ΚΑΙ ΝΟΟΤΡΟΠΙΩΝ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
"Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη συ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη
λησμονάτε τη χώρα μου!"
Οδ. Ελύτης
Από τότε που ελευθερώθηκε η Ελλάδα διαμορφώθηκε το πελατειακό κράτος. Νεποτισμός στην εξουσία κυριαρχία τζακιών και διαπλεκομένων συμφερόντων.Το Κράτος "διέπρεψε" ως κράτος διεφθαρμένης κλεπτοκρατίας.Στην Ελλάδα που δεν βίωσε αναγέννηση και διαφωτισμό δεν εμπεδώθηκαν τα συνθήματα της Γαλλικής επανάστασης¨" ελευθερία, ισότης, αδελφότης¨ούτε και η διακήρυξη των δικαιωμάτων¨ "του ανθρώπου και του πολίτη." Μετεκενώθηκε ο διαφωτισμός εκ δυσμών, και χωνεύτηκε με άγαρμπο τρόπο.Στην Ελλάδα βασιλεύει ακόμη¨ "το δίκαιο του αίματος.{διαβάστε σχετικώς βιβλία Στέλιου Ράμφου} δηλαδή το δίκαιο της οικογένειας . Ενδιαφερόμαστε μονάχα για να "τακτοποιήσουμε" κυρίως στο δημόσιο την οικογένεια μας αδιαφορώντας για την αξιοκρατία και ότι, και οι συν-πολίτες μας έχουν τα ίδια δικαιώματα. Διαβάστε το μάτσο των τροποποιήσεων που έκανε η βουλή στον νόμο του ΑΣΕΠ γνωστό ως νόμο Πεπονή και για την τύχη του Α. Πεπονή που δεν ξαναεκλέχτηκε βουλευτής.Την μέγιστη ευθύνη την έχει αυτό το νόθο εμπορο-ναυτο-αγροτο-κτηνοτροφικό πράμα που και στην Ελλάδα αποκαλείται "άρχουσα τάξη." Δημιούργησαν εξ αρχής ένα ανώριμο λαό και εξαρτημένο. Βεβαίως και ο λαός δεν είναι ο αναλφάβητος πληθυσμός του παρελθόντως και έχει τεράστιες ευθύνες για την εξέλιξη των πραγμάτων. Η Ελλάδα χρειάζεται ενεργούς πολίτες , να ενδιαφέρονται για τα κοινά για να δουλέψουν με ανιδιοτέλεια να εξέλθει το κράτος από τα σημερινά του αδιέξοδα. Και όχι κράτος ιδιωτών. Μας χρειάζεται πολύ δουλειά ακόμη και αλλαγή νοοτροπίας για να ανέβει ψηλά ο ήλιος.Μπορούν όμως τα ίδια κόμματα και οι ίδιοι πολιτικοί με τις κρατούσες νοοτροπίες και πολιτικές που μας βούτηξαν στον πάτο να μας βγάλουν στον αφρό;

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
"Η ανάπτυξη της προσωπικότητας, η αύξηση της συνειδητότητας, η εναρμόνιση του συνειδητού με τις δημιουργικές δυνάμεις του ασυνείδητου, με άλλα λόγια η εξατομίκευση, είναι για τον Γιουνγκ το ύψιστο αγαθό, η μεγαλύτερη επίτευξη για έναν άνθρωπο. Ο ίδιος πίστευε ότι η κοπιώδης και μακροχρόνια αυτή εργασία δεν είναι ένας δρόμος ανοιχτός για όλους, καθότι οι ελκυστικές μελωδίες των "σειρήνων" της μαζικοποίησης ηχούν πολύ δυνατά στα ώτα των περισσοτέρων, αποκοιμίζοντάς τους με κίβδηλες υποσχέσεις ικανοποίησης των ενστίκτων, υποσχέσεις ευτυχίας, δύναμης, αίσθησης συμμετοχής σε κάτι "μεγάλο".
ΚΑΡΛ ΓΙΟΥΓΚ
Οι πολιτικές κομματικές συγκεντρώσεις δεν έχουν πια κανένα νόημα.Φανατίζουν τους πολίτες για να τους κάνουν οπαδούς.Οι περισσότεροι πολίτες έχουν χάσει την ελευθερία τους και αυτοπροσδιορίζονται ως οπαδοί κομμάτων. Το άτομο χάνει την προσωπικότητα του και μετασχηματίζεται σε μαζάνθρωπο. Γιατί άραγε; Δεν μπορεί ο πολίτης να επιλέξει κόμμα , ή παράταξη, σκεπτόμενος κατά μόνας; Πρέπει να φανατιστεί για λόγους όχι ουσίας αλλά εντυπώσεων; Για να δείξουν τα κόμματα στους πολιτικούς αντιπάλους, "το πλήθος" και "το πάθος" των συγκεντρωμένων; Για να λαϊκίσουν εξακοντίζοντας ένα σωρό κατηγορίες εναντίον των αντιπάλων, και υποσχόμενοι λαγούς με πετραχείλια όταν έρθουν στην εξουσία; Και να κάνουν τα ακριβώς αντίθετα; Τα κόμματα τρέφονται από τον λαϊκισμό και την προπαγάνδα. Προφανώς η επαφή με τους πολίτες ψηφοφόρους είναι αναγκαία και απαραίτητη καθ`όλη την διάρκεια της τετραετίας. Όχι μόνον από τους κυβερνώντες. Απ`όλα τα κόμματα που συμμετέχουν στις εκλογές. Ουσιαστική όμως επαφή και με εξαντλητικό διάλογο. Και διάθεση επικοινωνίας των προβλημάτων που σήμερα είναι τόσο πολύπλοκα και δύσκολο να κατανοηθούν από το ευρύ κοινό, χωρίς την βοήθεια εξειδικευμένων τεχνοκρατών. Στην συναινετική δημοκρατία είναι αναγκαίος ο συμβιβασμός ,όπως και η εξεύρεση συναινετικών ει δυνατόν λύσεων.Οι μαζικές πολιτικές συγκεντρώσεις θυμίζουν άλλες εποχές. Δεν απευθύνονται σε πολίτες αλλά σε υπηκόους.
Βεβαίως δεν εννοούμε ότι ο πολίτης πρέπει να μείνει στον καναπέ του και να ενημερώνεται από τους τηλεοπτικούς δέκτες της ολιγαρχίας. Ο πολίτης πρέπει να είναι ενεργός, να συμμετέχει σε όλα τα επίπεδα ως ενεργός πολίτης της εποχής του.
Η άμεση δημοκρατία με μικρές κοινότητες με κέντρο την περιφέρεια και την ομοσπονδία θα ήταν μια κάποια λύση.

ΣΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΙΣΤΙΚΑ ΔΥΣΥΧΗΜΑΤΑ ΝΙΚΑ ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
H πληθώρα των νεκρών στην Ελλάδα, και των τραυματισμένων κάθε χρόνο από αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, αντιστοιχούν στον πληθυσμό μιας μέσης κωμόπολης.
Το πρόβλημα είναι οικονομικό και κοινωνικό.Διότι απασχολείται ο κύκλος του Ε.Σ.Υ και δαπανούν μεγάλα ποσά τα ασφαλιστικά ταμεία σε περίοδο κρίσης.Διότι οι άνθρωποι που σκοτώνονται σε δυστυχήματα, και εισέρχονται στην αναπηρία, είναι κυρίως νέοι που θα προσέφεραν στην παραγωγική διαδικασία και στην ανόρθωση της οικονομίας.
Γιατί αυτή η απρόσεκτη επιθετική και αυτοκτονική συμπεριφορά των οδηγών της χώρας;Συνηθίζομαι να κατηγορούμε το οδικό δίκτυο -καμιά φορά με το δίκιο μας- για να διώξουμε από πάνω μας τις δικές μας ευθύνες. Ας ανατρέξουμε στην ψυχολογία και ειδικότερα στον πατέρα της ψυχανάλυσης Σίγκμουντ Φρόϋντ.
"Σύμφωνα με τον Φρόυντ το Eκείνο αποτελείται από δύο βασικές ενορμήσεις, την καταστροφική ενόρμηση που την ονόμαζε θάνατος η οποία είναι η ασυνείδητη επιθυμία μας να πεθάνουμε καθώς ο θάνατος θα μας απελευθέρωνε από τις δυσκολίες της ζωής. Σε αυτή την ενόρμηση ο Φρόυντ πρόσεξε πως οι άνθρωποι για να την εκπληρώσουν καταφεύγουν σε ναρκωτικά, μυθοπλασία ακόμα και σε εγκληματικές ενέργειες καθώς πολλές φορές αυτή η ενόρμηση παρουσιάζεται με έντονη επιθετικότητα. Η δεύτερη ενόρμηση είναι η σεξουαλική ενόρμηση που την ονόμαζε έρως η οποία είναι αυτή που λειτουργεί με βάση την αρχή της ευχαρίστησης και σκοπός της είναι η ευχαρίστηση και η διατήρηση της ζωής."
Ας θυμηθούμε και το κίνημα των μακρυμάλληδων "χίπις" στην δεκαετία του 1960 στις Η.Π.Α. Ένα κεντρικό τους σύνθημα- που ήταν εναντίον του "βρώμικου πολέμου" στο Βιετνάμ- υπήρξε το "μέϊκ λάβ νο γουόρ." {"κάντε έρωτα όχι πόλεμο."}
Κι ας επαναλάβουμε κι εμείς¨ Κάντε έρωτα και μην σκοτώνεστε στην άσφαλτο.
ΠΗΓΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΠΟΛΙΤΗΣ Η ΜΑΖΑΝΘΡΩΠΟΣ;
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Οι πολιτικές κομματικές συγκεντρώσεις δεν έχουν πια κανένα νόημα.Φανατίζουν τους πολίτες για να τους κάνουν οπαδούς.Οι περισσότεροι πολίτες έχουν χάσει την ελευθερία τους και αυτοπροσδιορίζονται ως οπαδοί κομμάτων. Το άτομο χάνει την προσωπικότητα του και μετασχηματίζεται σε μαζάνθρωπο. Γιατί άραγε; Δεν μπορεί ο πολίτης να επιλέξει κόμμα , ή παράταξη, σκεπτόμενος κατά μόνας; Πρέπει να φανατιστεί για λόγους όχι ουσίας αλλά εντυπώσεων; Για να δείξουν τα κόμματα στους πολιτικούς αντιπάλους, "το πλήθος" και "το πάθος" των συγκεντρωμένων; Για να λαϊκίσουν εξακοντίζοντας ένα σωρό κατηγορίες εναντίον των αντιπάλων, και υποσχόμενοι λαγούς με πετραχείλια όταν έρθουν στην εξουσία; Και να κάνουν τα ακριβώς αντίθετα; Τα κόμματα τρέφονται από τον λαϊκισμό και την προπαγάνδα. Προφανώς η επαφή με τους πολίτες ψηφοφόρους είναι αναγκαία και απαραίτητη καθ`όλη την διάρκεια της τετραετίας. Όχι μόνον από τους κυβερνώντες. Απ`όλα τα κόμματα που συμμετέχουν στις εκλογές. Ουσιαστική όμως επαφή και με εξαντλητικό διάλογο. Και διάθεση επικοινωνίας των προβλημάτων που σήμερα είναι τόσο πολύπλοκα και δύσκολο να κατανοηθούν από το ευρύ κοινό, χωρίς την βοήθεια εξειδικευμένων τεχνοκρατών. Στην συναινετική δημοκρατία είναι αναγκαίος ο συμβιβασμός ,όπως και η εξεύρεση συναινετικών ει δυνατόν λύσεων.Οι μαζικές πολιτικές συγκεντρώσεις θυμίζουν άλλες εποχές. Δεν απευθύνονται σε πολίτες αλλά σε υπηκόους.
Βεβαίως δεν εννοούμε ότι ο πολίτης πρέπει να μείνει στον καναπέ του και να ενημερώνεται από τους τηλεοπτικούς δέκτες της ολιγαρχίας. Ο πολίτης πρέπει να είναι ενεργός, να συμμετέχει σε όλα τα επίπεδα ως ενεργός πολίτης της εποχής του.
Η άμεση δημοκρατία με μικρές κοινότητες με κέντρο την περιφέρεια και την ομοσπονδία θα ήταν μια κάποια λύση

ΑΠΟΔΟΜΗΣΤΕ
Αποδομήστε τα πάντα.
Γκρεμίστε τα πάντα.
Μην αφήσετε τίποτα όρθιο.
Πάρτε σαν μαγιά ότι καλύτερο.
Ότι ουσιαστικότερο 
από τον παλιό κόσμο.

Να οικοδομήσετε με δικά
σας υλικά ένα νέο κόσμο.
Θάψτε βαθιά ότι σας πονάει
κι ότι σας πληγώνει.
Μην πέσετε στις παγίδες
του κονφορμισμού.

Μακριά από τα πλαστά
είδωλα του συρμού.
Μην αγοράζετε
ότι σας πωλούν στην αγορά.
Γκρεμίστε και ξαναχτίστε.
Ήρθε η δική σας ώρα.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΣΚΕΨΗ = ΖΩΗ
Η σκέψη χρειάζεται προσπάθεια.
Έναν πνευματικά 
πλούσιο εσωτερικό κόσμο.
Μιαν ανησυχία για την γύρω
πραγματικότητα. 
Αγάπη για τη ζωή 
και την εξέλιξη του κόσμου.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ
Μέσα στο βουητό της πόλης
μπορεί και να χάσετε τον δρόμο σας.
Αν δεν προσέξετε θα 
σας καταπιεί η άβυσσο.
Η πόλη καταπίνει τα πιο
χαρισματική και ευαίσθητα
παιδιά της.
Μοιάζει σαν την ρουφήχτρα,
της θάλασσας , σαν την παγίδα
που τραβά ξαφνικά τους
ανθρώπους και τους πνίγει
στον πάτο της άμμου.
Στην άμμο ποτέ μην χτίζετε παλάτια.
Η πόλη σκοτώνει τις ψυχές μας.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ 
Είπε ο Α/ νέος.
"Δεν θα κάνω ποτέ οικογένεια.
Η οικογένεια είναι
ένα εγκληματικό εργαστήριο.
Θα φερθώ υπεύθυνα.
Όχι όπως οι γονείς μου."
"Έχω ζήσει άγριες καταστάσεις
που χάλασαν την ζωή μου."

Ο Β/ νέος απάντησε.
"Η οικογένεια είναι ένα μόριο
της κοινωνικής πραγματικότητας."
Μέρος ενός κοινωνικού συστήματος
με τα θετικά και τα αρνητικά του.
Δεν κατέβηκε από τον ουρανό.
Γέννηση ανατροφή και φροντίδα
παιδιών ποιος θα τα αναλάβει;
Ο άνθρωπος αναζητά ένα νόημα
στην ζωή του.
Για να αγωνιστεί .

Τι σπουδαιότερο νόημα
θα βρείτε στην ζωή σας
εκτός από την οικογένεια
και τα παιδιά;
Αν θέλετε σχέση αγάπης
στοργής, και
αλληλεγγύης θα της βρείτε
μέσα στην οικογένεια.
Βεβαίως προκύπτουν προβλήματα.
Οι ώριμοι τα λύνουν με συνεχή διάλογο.
Οι ανώριμοι με φωνές και βία.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΗΡΩΕΣ
Ήρωες νωποί καρφωμένοι
με την φωτογραφία τους 
στους τοίχους.
Γέμισε ο τόπος ,
μπούχτισε ο κόσμος.
Τάχατες η χώρα να έχει ανάγκη
σήμερα χθεσινές φιγούρες "ηρώων;"
Πωλείται φθηνά, στις 
ημέρες αυτές τις δίσεκτες
και η τιμή
του ήρωα στην αγορά.
Στο μοναστηράκι τις Κυριακές
πάμφθηνα τα ημιτασιόν
παράσημα.
Μέσα στο χάος
και την ευτέλεια χάνεται
η ουσία και η αλήθεια.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ
Έχω πολλούς και διαλεχτούς φίλους.
Μερικοί θα με μαχαιρώσουν
πίσω από την πλάτη μου.
Άλλοι θα μου καρφώσουν
κατάστηθα την μαχαιριά.
Όπως ο Βρούτος στον Καίσαρα.
Ένας απλός ποιητής είμαι.
Χωρίς καμιά εξουσία.
Καταγράφω αλήθειες
και γίνομαι κακός.
Πρέπει λοιπόν να φυλάγομαι.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
Ήρθε και πάλι το φθινόπωρο.
Ο χρόνος είναι άχρονος.
Οι άνθρωποι τον μετρούν
με κύκλους και εποχές.
Ο ήλιος είναι ακόμη θερμός.
Φορούμε ακόμη
τα καλοκαιρινά μας.
Τα δέντρα στέκονται 
επίσης στο ύψος τους.
Δεν έχουν ξεραθεί τα φύλλα τους
για να πέσουν .
Είμαστε στα μέσα του Σεπτέμβρη.
Ακόμη μυρίζει καλοκαίρι
αλμύρα και θάλασσα.
Ο χειμώνας της μελαγχολίας
θ`αργήσει.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ
Είμαστε εξαρτημένοι από τις επιθυμίες μας.
Δεν μαθαίνουμε πάντα από τα πάθη μας.
Έλειψαν και οι σοφοί να διδάξουν τους νέους.

Έρμαιοι των θέλω μας και των χρεών μας.
Δεν θα αισθανθούμε ποτέ ελεύθεροι.
Ένας κόμπος θα κατοικεί στο λαιμό μας.

Ελευθερία σημαίνει αυτογνωσία.
Μακριά από κάθε εξουσία.
Δύσκολη η ζωή στην οργανωμένη
κοινωνία.
Σε πνίγουν οι κανόνες , τα έθιμα, η θρησκεία.
Η καταναλωτική κοινωνία με την έξαψη της.

Τον γρήγορο και απάνθρωπο ρυθμό της,
Δεν σε αφήνει να ανασάνεις,
Ελεύθερος είσαι, και αιχμάλωτος.
Και ανεπαίσθητα αλυσοδεμένος.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

TΥΡΑNΝΙΑ
"Είστε απεριόριστα ελεύθεροι. 
Να σκέπτεστε και να γράφετε.
Να γράφετε όμως ότι
εγώ θα σας υπαγορεύω."

Ο ένας τύραννος αγαπούσε 
υπερβολικά τους ανθρώπους.
Δίκαζαν οι δικαστές κατ`εντολήν

Όταν οι πολίτες
δεν εκτελούσαν
τις εντολές του καθεστώτος.

Για να μην
υποφέρουν στην φυλακή.

Από... αγάπη ο δήμιος
τους έκοβε μ`ένα... χρατς
τα κεφάλια.



Ο έτερος τύραννος μισούσε
τους ανθρώπους και ήθελε
να επιβάλει όπως έλεγε¨
"τον νόμο και την τάξη."
Στην αταξία και το χάος.

Οι δικαστές ντυμένοι με στολή
εκτελούσαν την εντολή.

Κανένα κεφάλι δεν εξείχε.

Τύραννοι ήταν και δύο, καταπιεστές.
Και των ονείρων ληστές.
Έθαψαν με λαμπρή κηδεία
την αθάνατη ελευθερία.

Για τούτο έβλαψαν και οι δύο
το ίδιο, την Πολιτεία.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ ΜΑΝΙΕΡΑ

Ευθύς αμέσως εισέρχεσαι στο
καμαρίνι του θεάτρου.
Αλλάζεις ενδυμασία.
Τώρα το χρώμα σου είναι ροζ.
Μοιάζει λίγο και με κόκκινο.

Το κόκκινο δεν είναι αίμα.
Είναι η μπογιά των θεατρίνων.
Η ζωή σου όλη, είναι η υποκριτική
το θέατρο, οι παραστάσεις σε κοινό.
Κι ας πληγώνουν οι πράξεις σου
κι ας ξεγελούν.

Εσύ κερδίζεις προσοχή και θαυμασμό.
Κι` αντιμετωπίζεις τις καταστάσεις ψυχρά,
μ`ένα σαρδόνιο χαμόγελο στα χείλη.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΠΡΩΤΟΣ
Ναι.Εγώ πρέπει 
να αλλάξω πρώτος.
Αν θέλω να αναλάβω την ευθύνη
να αλλάξω τον κόσμο.

Όχι μόνος, αλλά πρώτος.
Μαζί και μέσα στο πλήθος.

Δεν αντέχω άλλο να
δείχνω ως ενόχους
με το δάχτυλο
τους άλλους.

Όσο δεν αλλάζω είμαι
ένας κοινός υποκριτής.
Αν δεν δώσω το παράδειγμα
δεν πρέπει κανείς
να με εμπιστεύεται.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΣΟΦΕ ΕΣΥ , ΛΑΕ ΜΟΥ 
"Μην κάνεις να σου κάνουνε.
Μην πεις να μην σου πούνε.
Όποιος κατουρά στην θάλασσα
θα το βρει στο αλάτι."
"Φτύνω ψηλά, φτύνω στην μούρη μου."
"Φτύνω χαμηλά, φτύνω στα πόδια μου."

Η λαϊκή σοφία και εμπειρία
σκαρώνει παροιμίες.
Και εσύ πια τι να πεις.
Στέκεσαι σε στάση προσοχής
έκπληκτος και την χαζεύεις.

Προσκυνώ την χάρη σου λαέ μου.
Σε αγάπησαν οι αιώνες
και σε κράτησαν στην αγκαλιά τους.
Σε λάτρεψε η χέρσα γη και έβγαλε
χορτάρι.
Σε αγάπησα και εγώ που είμαι
σπλάχνο
από τα σπλάχνα σου.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Κι αν περνάς καλά.
Άδραξε την ημέρα.
Θάνατος δεν υπάρχει.
Τον απωθείς
από την σκέψη σου
και ζεις την ζωή σου.

Άνθρωπε ω άνθρωπε.
Πάτησες την Σελήνη.
Έβαλες ανταλλακτικές
καρδιές και αναστήθηκες
εκ νεκρών.

Τι χρεία έχομεν μαρτύρων;
Ότι έφθασες στο ύψος του Θεού!
Κέρδισες την αθανασία.
Και σκότωσες τον θάνατο.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Η ιστορία γράφει την δική της
ιστορία.
Ερμηνεύεται απ`εδώ ερμηνεύεται 
απ`εκεί μέχρι να της βγει το λάδι.

Ο καθ`ένας γράφει την δική του εκδοχή.
Τι κι αν η ιστορία έχει ανεπανόρθωτα
τρωθεί.
Δεν θα υπάρξει αντικειμενικότητα.
Όσο θα αναπνέει η ανθρωπότητα.

Οι ιστορικοί, άνθρωποι είναι και αυτοί.
Με νου ψυχή και αισθήματα.
Και με κοπτοραψίματα.
Ερευνούν τα γεγονότα.
Αλλά και τα ερμηνεύουν.
Τι καλά που θα ήταν
να μην τα παρερμηνεύουν.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΤΟ ΦΩΣ
Τι γρήγορα που περνάει ο καιρός.
Σβήνει τις λύπες και γλυκαίνει τις ψυχές.
Λειαίνει τις γωνίες των βράχων
και περνάς από τις συμπληγάδες.
Δίνει ελπίδα ο χρόνος ο μακρύς.
Ελπίδα και κουράγιο τα ποτάμια
που θα συναντάς να τα διαβείς.
Χωρίς να βραχείς.
Αρκούν μόνο λίγες αμυχές
που επουλώνονται.
Ο χρόνος αυτός, ο σύμμαχος μας
και ο αδυσώπητος εχθρός μας.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΠΟΡΩ
Απορώ με εκείνους που κατέχουν
απόλυτες αλήθειες .
Θρησκευτικές, 
και ιδεολογοπολιτικές.
Σαν σημαίες τις κρατούν
και παντού τις διαλαλούν.

"Εν οίδα ότι ουδέν οίδα."
Είπε ο αρχαίος σοφός
Όταν ξυπόλητος στην αγορά
διαλεγόταν με τους νέους.
Ο σοφός της νεώτερης εποχής
έδωσε τροφή στην σκέψη.

Είπε¨"σκέπτομαι άρα υπάρχω.
Και¨ "αμφιβάλλω για όλα."
Απορώ με αυτούς
που έχουν απαντήσει
στα ερωτήματα τους.
Τουλάχιστον κοιμούνται ήσυχοι.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Η ΤΙΜΗ
Ο δρόμος του αγώνα είναι
σπαρμένος από Κύκλωπες
και Λαιστρυγόνες.
Τα δάκρυα τρέχουν 
και σφουγγίζουν τον ιδρώτα
του προσώπου σου.
Μα είναι για καλό σκοπό.
Παίρνεις μαθήματα ζωής.
Πως τίποτα δεν χαρίζεται.
Και ότι πρέπει να δουλέψεις
σκληρά για να το αποκτήσεις.
Όταν το κατορθώσεις.
Αυτό για εσένα είναι βραβείο
και χαρά.
Δεν έχεις ανάγκη τον έπαινο
του δήμου.
Το καθήκον σου το έκανες
κι έσωσες την τιμή σου.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΤΩΡΑ
Σκέπτομαι τώρα που ο κόσμος
απελπίστηκε από την παλιά φρουρά
των πολιτικών.
Να ασχοληθώ κι εγώ με την πολιτική.

Το ψέμα η δημαγωγία
τα παχιά λόγια
ο εύκολος εντυπωσιασμός
είναι ευπώλητα
στην πολιτική αγορά.

Το μαύρο θα κάνω άσπρο
και ενώ θα μιλώ για εξυγίανση
της οικονομίας και εξορθολογισμό
των δαπανών.
Θα αφαιρώ το φαγητό από το
τραπέζι των φτωχών.

Θα πλησιάσω ένα
δημοσιογραφικό συγκρότημα που
κατέχει τηλεοπτικό σταθμό.
Θα χρησιμοποιήσω το διαδίκτυο
και ότι άλλο μέσον μου προσφερθεί.
Θα ζητήσω ενίσχυση από
οικονομικούς παράγοντες της αγοράς.

Θα κλείνω το ρήμα "σώζω" σε όλες τις
κλείσεις.
Και "ο σώζων εαυτό σωθήτω."
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΡΝΗΣΗ
Αντιπαθούσε όσο τίποτα
το μάρκετινγκ
της συμφοράς.
Δίδασκε¨
Πως να αυξάνονται οι πωλήσεις
των πολυεθνικών με μεγάλες
μίζες και ισχυρές διασυνδέσεις
στην εξουσία.
Προτίμησε να σκάβει τον κήπο
του, και να ζωγραφίζει το όνειρο
του σε καμβά.
Δεν του πήγαινε ο ρόλος του
"μάρκετιγκ ντιρέκτορ"
αν και είχε φοιτήσει σε
ακριβά πανεπιστήμια.
"Πολύ κακό για το τίποτα
η διαμάχη με τον μπαμπά."
Πήρε την κιθάρα του κάθισε
στο μπαλκόνι του και άρχισε
να τραγουδάει τους στίχους
της δικής του μπαλάντας.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ