ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣ
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΡΑ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
ΟΤΑΝ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ Ο ΦΟΒΟΣ
Πάλι σενάρια καταστροφής. Πώς λειτουργεί ο πολιτικός φόβος;
Ο πολιτικός φόβος κατασκευάζεται, προωθείται και αναπαράγεται μέσα από την ανάδειξη εχθρών και κινδύνων, που απειλούν το ατομικό και το συλλογικό μας συμφέρον. Οι άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν μπορούν να ελέγξουν τις καταστάσεις κι έτσι νιώθουν διαρκώς ευάλωτοι. Εξαιτίας του φόβου και του άγχους παγιδεύονται, παρότι έχουν ήδη θιγεί σε πολλαπλά επίπεδα. Αποφεύγουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες ανατροπής της κατάστασης, καθώς αισθάνονται ψυχολογικά και πολιτικά καθηλωμένοι. Οι επιπτώσεις της πολιτικής λιτότητας φαντάζουν τότε αναπόφευκτες, «μικρές» απώλειες μπροστά στη δαμόκλειο σπάθη της χρεοκοπίας και της οικονομικής κατάρρευσης. Η «συμμόρφωση» των πολιτών προβάλλεται ως ο μόνος τρόπος προστασίας από τις αιωρούμενες απειλές και τον κίνδυνο μεγαλύτερης αστάθειας. Δηλώσεις, διαρροές, ανακοινώσεις αλλά και δημοσιεύματα από τους πρόθυμους «συνεργάτες» εντός και εκτός συνόρων εντείνουν τη σύγχυση. Παράλληλα, αποκρύπτονται τα επικείμενα σκληρά μέτρα που σχετίζονται με νέους φόρους, μειώσεις μισθών και συντάξεων, περαιτέρω περικοπές στην υγεία και την κοινωνική φροντίδα. Στη συνέχεια, οι κατασκευαστές του πολιτικού φόβου μετατρέπονται σε «προστάτες» του λαού από τους επικείμενους κινδύνους, όπως η χρεοκοπία.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Πηγή {Εφ. των συντακτών.} 
ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ ΚΑΤΟΧΗΣ
• Ποιοι γνωστοί πολιτικοί, στρατιωτικοί, οικονομικοί παράγοντες εκπροσώπησαν στα δικαστήρια την οπτική των δωσιλόγων;
Ειδικά οι υποθέσεις που ενέπλεκαν τα μέλη των κυβερνήσεων, ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες ή υψηλόβαθμους κρατικούς αξιωματούχους, θυμίζουν «all-star game» των αστικών ελίτ της εποχής.
Τα ειδικά δικαστήρια ήταν ο κόμβος όπου συναντήθηκαν κορυφαίοι βουλευτές, υπουργοί, πανεπιστημιακοί, του παλαιού πολιτικού κόσμου, μοναρχικοί και βενιζελικοί, όπως ο Θ. Σοφούλης, ο Κ. Ρέντης, ο Α. Στράτος και άλλοι, που αθώωσαν με τις καταθέσεις τους τους κατηγορούμενους, ιδιαίτερα σχετικά με την ίδρυση και τη δράση των Ταγμάτων Ασφαλείας. Στις εκατοντάδες δίκες που διεξάχθηκαν συναντά κανείς διάφορους κορυφαίους παράγοντες, όπως π.χ. τον Αγγ. Εβερτ, αρχηγό της Αστυνομίας, στη δίκη του διαβόητου Ν. Μπουραντά, τον Κ. Ζαβιτσάνο σε κάποιες υποθέσεις οικονομικής συνεργασίας, τον Γεώργιο Ράλλη στην υπεράσπιση του πατέρα του, τον Στυλ. Γονατά στην υπόθεση του Θ. Πάγκαλου και ο κατάλογος είναι μακρύς... Σε ό,τι αφορά τους μηχανισμούς του αντικομμουνιστικού «βαθέος κράτους», οι πιο εμβληματικές μορφές ήταν ο Ν. Αντωνακέας, στέλεχος του ΙΔΕΑ που εμφανίστηκε σε διάφορες δίκες πρώην ταγματασφαλιτών και ο εισαγγελέας Κωνσταντίνος Κόλλιας, μετέπειτα πρωθυπουργός της χούντας, που ενώ ήταν ο ίδιος υπόδικος για δωσιλογισμό, του ανατέθηκε η οργάνωση της λειτουργίας των Ειδικών Δικαστηρίων Δωσιλόγων. Γι’ αυτούς η Κατοχή ήταν μία παροδική και δευτερεύουσας σημασίας κατάσταση, ενώ το επείγον καθήκον ήταν η αντιμετώπιση του κινδύνου ανατροπής του «κοινωνικού καθεστώτος» από το ΕΑΜ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΣΟΥΡΗΣ ΔΡ. ΙΣΤΟΡΙΑΣ
ΠΗΓΗ{Εφημερίδα των συντακτών}
ΜΕΡΕΣ 1963
Το 1963 ήμουν 15 και την θυμάμαι καλά την περίπτωση με την δραχμή. 
Ωρυόταν η Ε.Ρ.Ε του Παναγιώτη Κανελόπουλου¨"Ελληνικές λαέ αυτή η δραχμή είναι δική σου μην αφήσεις να σου την πάρουν." Όταν πνευματικοί άνθρωποι του επιπέδου του Κανελόπουλου πολιτεύοταν με τον λαϊκίστικο αυτό τρόπο τι θα περίμενες σήμερα από τον Άδωνι και τους λοιπούς αγροίκους; Μ.Δ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΕΚ
"Δεδομένου ότι το πλοίο δεν αποτελεί περιουσιακό στοιχείο της εταιρίας και ότι η ΑΝΕΚ ΑΝΕΚ -4,82% στο πλαίσιο της ως άνω ναύλωσης έχει προβεί σε πλήρη ασφαλιστική κάλυψη, εκτιμάται ότι δεν θα επέλθει σημαντική επίπτωση στα οικονομικά της αποτελέσματα."
Manousos Daskalakis Είχα γράψει στα "χανιώτικα νέα" πριν εισέλθει η ΑΝΕΚ στο χρηματιστήριο ότι για το συμφέρον των μικρομετόχων ήταν σωστότερο να παραμείνει πολυμετοχική και λαϊκής βάσης. Βεβαίως οι διοικούντες είχαν αποφασίσει να την εισάγουν στο χρηματιστήριο για να την αγοράσουν "χοιροβοσκοί" και "βοσκοί προβάτων" επειδή έχουν λεφτά. Ήταν επόμενο να βγει τέτοιας ποιότητας ανακοίνωση από την εταιρία. Για πνιγμένους και καμένους θα μιλάμε τώρα;
Ο ΣΟΦΟΣ ΚΥΡ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Το μίσος εμαίνετο και μαινόμενον εβασίλευεν, εν μέσω οικογενειών και ατόμων. Εκυκλοφόρει εις όλας τας αρτηρίας, εις όλας τας φλέβας της μικράς κοινωνίας. Ο άγιος νόμος του Χριστού κατεπατείτο, απεδίδετο πάντοτε κακόν αντί κακού, πολλάκις κακόν αντί αγαθού, ουδέποτε αγαθόν αντί κακού. Ανυπέρβλητος φραγμός εχώριζε τα δύο κόμματα, τας δύο φατρίας. Έλεγες ότι συνέζων διά να μισώνται, ότι η τύχη τους έβαλε συγκατοίκους της αυτής πόλεως διά να τρώγωνται. Ο εκάστοτε ισχυρός της ημέρας, δήμαρχος ή βουλευτής ή όπως εκαλείτο, εφήρμοζε κατά πλάτος το δημώδες αξίωμα: «Το ’να παιδί, καλό παιδί· τ’ άλλο δεν είχε μάννα». Ήτο προστάτης της οικογενείας, των οικείων, των φίλων, του κόμματος, όχι προστάτης της πόλεως. Κατόπιν της κυρίας ταύτης διαιρέσεως, ήρχοντο άλλαι μυρίαι υποδιαιρέσεις. Η μία συνοικία εκήρυττε πόλεμον κατά της άλλης συνοικίας. Πάσα οικογένεια πόλεμον κατά της άλλης οικογενείας. Παν άτομον πόλεμον κατά του άλλου ατόμου. Ο γείτων δεν έλεγε μίαν καλημέραν, που είναι του Θεού, εις τον γείτονα. Έκαστος έχαιρε να βλέπει τον άλλον δυστυχούντα."
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣ
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΡΑ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΑΡΧΕΣ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
O Φώτης Κουβέλης ήταν έτοιμος να δεχτεί το καλοκαίρι την πρόταση της συγκυβέρνησης για την προεδρία της δημοκρατίας. Διαπίστωσε όμως ότι αντιδρούσε δημόσια το κόμμα του για αυτήν την αποδοχή.Για να μην μείνει εκτός πολιτικής σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, θα συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ όπου ήταν ιδρυτικό μέλος και αποχώρησε με οξύς καταγγελίες για να ιδρύσει το δικό του κόμμα. Εδώ μπαίνει το ερώτημα.Έχει αρχές η ΔΗΜΑΡ και ο Φώτης Κουβέλης; Την μία φορά συνεργάζεται με την Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ για να "σώσει" την χώρα και μοιράζεται με τα κόμματα που κυβερνούν, τις θέσεις εξουσίας. Τώρα θα συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ που διαφωνεί με την κυβερνητική πολιτική για να "ξανασώσει" για δεύτερη φορά την χώρα και να πάρει κομμάτι εξουσίας. Επαναλαμβάνω. Έχει ηθικές, πολιτικές, αλλά και ιδεολογικές αρχές ο Φώτης Κουβέλης και η ΔΗΜΑΡ; Μήπως μόνον για την διανομή της εξουσίας ενδιαφέρονται και δεκάρα δεν δίνουν για τα λαϊκά συμφέροντα;Άλλωστε δεν ισχυριζόμαστε ότι θα είναι το μοναδικό κόμμα που το πράττει.

ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ;
Ποιος φταίει για την τύχη του;
Σίγουρα δεν φταίει η τσιγγάνα.
Που {δεν} διαβάζει τις μοίρες
στο φλιτζάνι του καφέ.
Μην ασκείτε κριτική στους άλλους.
Ότι φταίνε για όλα τα άσχημα
του κόσμου και για την δική σας
την ανοησία.
Αν χύνετε το κύπελο το γάλα
μόλις γεμίσει εσείς φταίτε.
Αν δεν παίρνετε αποφάσεις
για το μέλλον σας εσείς φταίτε.
Αν δεν μπορείτε να σηκώσετε
τον κόσμο με τις πράξεις σας.
εσείς πάλι θα φταίτε.
Η κριτική σας δεν αφορά τους άλλους.
Εσάς αφορά που δεν έχετε το θάρρος
να δείτε κατάματα τον εαυτόν σας.
Και το δικό σας μέλλον.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
" Στο βάθος όμως ο ρόλος του διανοούμενου δεν άλλαξε: οφείλει να ελέγχει, δηλαδή να αμφισβητεί την εξουσία, αυτός ο θεμελιώδης ρόλος παραμένει."
ΕΝΤΣΟ ΤΡΑΒΕΡΣΟ
Το πολιτικό σύστημα έτσι όπως λειτουργεί δεν το σώζει ούτε η κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Από το Ελληνικό πολιτικό σύστημα λείπει η σοβαρότητα και ο μακρόπνοος σχεδιασμός.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Συντάκτης: Αντα Ψαρρά
Στις 25/4 οι εφοπλιστές «συλλαμβάνονται» να μην έχουν πληρώσει όχι μόνο την έκτακτη εισφορά για να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, αλλά να εμφανίζουν και χρέη 100 εκατ. στα ασφαλιστικά ταμεία. Η έκτακτη εισφορά αυτή ήταν αρχικά εθελοντική μέχρι που τον Ιούλιο του 2013 με νομοθετική διάταξη έγινε υποχρεωτική. Υποκύπτοντας όμως στις πιέσεις των εφοπλιστών η κυβέρνηση κράτησε τη σχετική διάταξη στο συρτάρι.
Με τροπολογία (στο νομοσχέδιο για τις θρησκευτικές κοινότητες) τον Ιούλιο του 2014, η κυβέρνηση επανέφερε το καθεστώς της οικειοθελούς εισφοράς ενώ το ελληνικό δημόσιο δεν εισέπραξε ποτέ ούτε ένα ευρώ. Παράλληλα ενώ τα πλοία με ελληνική σημαία μειώνονται και η αφορολόγητη κερδοφορία αυξάνεται, η τάξη των εφοπλιστών όλο και περισσότερο ανακατεύεται με τον δημόσιο πολιτικό βίο.
Επιπλέον ένας άλλος κυβερνητικός μποναμάς (21/7) στην ακτοπλοΐα ακυρώνει την υποχρέωση αντικατάστασης των γερασμένων πλοίων την ώρα που οι συχνές βλάβες κάνουν συχνά απαγορευτική τη σύνδεση με τους νησιώτες.Τέλος ακόμα ψάχνουν οι αρχές ποιοι διακινούν λαθραίο πετρέλαιο ή τσιγάρα, τίνος ήταν το πλοίο με τους 2 τόνους ηρωίνης ή για ποιο λόγο κινδύνεψαν να καούν 478 άνθρωποι και πόσοι κάηκαν!
Τι από όλα αυτά δεν καταλαβαίνει άραγε ο απλός πολίτης αυτής της χώρας;
ΕΦ. ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
ΦΑΤΡΙΕΣ
Ανυπέρβλητος φραγμός εχώριζε τα δύο κόμματα, τας δύο φατρίας. Έλεγες ότι συνέζων διά να μισώνται, ότι η τύχη τους έβαλε συγκατοίκους της αυτής πόλεως διά να τρώγωνται. Ο εκάστοτε ισχυρός της ημέρας, δήμαρχος ή βουλευτής ή όπως εκαλείτο, εφήρμοζε κατά πλάτος το δημώδες αξίωμα: «Το ’να παιδί, καλό παιδί· τ’ άλλο δεν είχε μάννα». Ήτο προστάτης της οικογενείας, των οικείων, των φίλων, του κόμματος, όχι προστάτης της πόλεως.
ΑΛ. ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ
Ποιος «ευθύνεται»;
Σχεδόν όλοι οι ειδικοί συμφωνούν πως, για τα προβλήματα που εμφανίζονται στο παιδί, δεν ευθύνεται η δυσλειτουργική σχέση μητέρας – παιδιού, ή πατέρα – παιδιού. Αίτιο αποτελεί, η συναλλαγή και η αλληλεπίδραση πατέρα-μητέρας, που ορίζουν την οικογενειακή ατμόσφαιρα και το αν αυτή θα είναι τελικά λειτουργική ή όχι. «Αν οι ενδοψυχικές σχέσεις των γονέων είναι ανώριμες και παθολογικές, το πιθανότερο είναι ότι θα δημιουργήσουν μία κακή οικογενειακή ατμόσφαιρα. Αυτό μεταφράζεται σε συχνές συγκρούσεις, όπου τα παιδιά συνειδητά ή ασυνείδητα χρησιμοποιούνται ως όπλα εναντίον του συντρόφου, ή ως «αντικείμενα» για την ικανοποίηση ανεκπλήρωτων συναισθηματικών αναγκών».
Οι επιπτώσεις από αυτή την «πάλη» είναι σοβαρές και προκαλούν τραύματα στις ψυχές των παιδιών, που δύσκολα «αποχωρίζονται» και στην ενήλικη ζωή τους. Η ευθύνη απέναντι στον ψυχισμό των παιδιών προϋποθέτει σεβασμό στην αξιοπρέπεια τους και ουσιαστική επαφή με τα αισθήματα εντός μας. Αυτό δρα επιδιορθωτικά σε ενδεχόμενα λάθη και ισορροπεί τις σχέσεις μεταξύ των μελών μιας οικογένειας.
της Έλενας Κιουρκτση

ΖΑΝ ΠΩΛ ΣΑΡΤΡ
"Σήμερα δεν υπάρχει ένα αληθινό ηθικό σύστημα, κι αυτό γιατί λείπουν οι συνθήκες που θα έκαναν έναν ηθικό κώδικα άξιο του ονόματός του. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν ο ένας τον άλλον. Πάρα πολλές μηχανές, όπως έλεγα, και κοινωνικά οικοδομήματα παρεμποδίζουν την ορατότητα. Είναι αδύνατο να μιλάμε σήμερα για ένα αληθινό ηθικό σύστημα: Μπορούμε να μιλάμε μόνο για ηθικούς κώδικες συγκεκριμένων τάξεων που αντανακλούν τις ειδικές τους συνήθειες και συμφέροντα. Λείπουν οι βασικοί όροι που θα ‘καναν τους ανθρώπους ικανούς να έχουν μια νέα κοινωνική τάξη."

ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ; 
Ποιος φταίει για την τύχη του;
Σίγουρα δεν φταίει η τσιγγάνα.
Που {δεν} διαβάζει τις μοίρες
στο φλιτζάνι του καφέ.
Μην ασκείτε κριτική στους άλλους.
Ότι φταίνε για όλα τα άσχημα
του κόσμου και για την δική σας
την ανοησία.
Αν χύνετε το κύπελο το γάλα
μόλις γεμίσει εσείς φταίτε.
Αν δεν παίρνετε αποφάσεις
για το μέλλον σας εσείς φταίτε.
Αν δεν μπορείτε να σηκώσετε
τον κόσμο με τις πράξεις σας.
εσείς πάλι θα φταίτε.
Η κριτική σας δεν αφορά τους άλλους.
Εσάς αφορά που δεν έχετε το θάρρος
να δείτε κατάματα τον εαυτόν σας.
Και το δικό σας μέλλον.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ

Κορίτσι, κορίτσι με τα
ολόχρυσα μαλλιά.
Λάμπουν τα μαύρα μάτια σου. 
Σαν ανθισμένη μυγδαλιά.

Μείνε μαζί μου αγαπημένη
Η αγάπη μου παντοτινά.
Θα σε προσμένει.

Κουκλίτσα μου γλυκό μου
σκιουράκι.
Είσαι του ονείρου μου
ένα θαυματάκι.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΔΙΗΓΗΜΑ 
ΤΟ ΘΛΙΜΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Κορίτσι, κορίτσι με τα
ολόχρυσα μαλλιά.
Λάμπουν τα μαύρα μάτια σου. 
Σαν ανθισμένη μυγδαλιά.
Μ.Δ
Εκείνο το κοριτσάκι όταν γεννήθηκε δεν το υποδέχτηκαν "τρις μάγοι με τα δώρα."
Βεβαίως χάρηκαν οι γονείς του αυτό τον Νοέμβριο και το γιόρτασαν γιατί ήταν το πρώτο τους μωράκι.Ο Γιώργος και η Μαρία είχαν ένα μικρό εμπορικό μαγαζάκι στο κέντρο των Χανίων.Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν υπερκαταστήματα για να τους πάρουν όλη την πελατεία και έτσι τα παιδιά είχαν αρκετή δουλειά. Αρχές Δεκεμβρίου ξεκίνησε να χτυπά θλιβερά γι`αυτούς η καμπάνα. Ένα απόγευμα έφθασαν στο λιμάνι της Σούδας και επιβιβάστηκαν στο επιβατικό οχηματαγωγό πλοίο "Ηράκλειον προκειμένου να προβούν στις αυξημένες προμήθειες των εορτών.
Το κατάστημα τους, είχε ανάγκη από νέο εμπόρευμα.Το πλοίο ναυάγησε στα μισά περίπου της πορείας του προς Πειραιά ανοιχτά της νησίδας Φαλκονέρας.Πνίγηκε στην άγρια και βαθιά θάλασσα πολύ κόσμος, και μεταξύ αυτών και οι γονείς του χαριτωμένου και ακόμη αβάφτιστου μωρού.Η τύχη παίζει περίεργα παιχνίδια με τις ζωές των ανθρώπων.
Το ορφανό κοριτσάκι το ανέθρεψε η γιαγιά του με την βοήθεια και την συμπαράσταση της αδελφής της μητέρας του.
Το όνομα της ήταν Αργυρώ και την φώναζαν Ρούλα.Της έδωσαν καλή ανατροφή με ηθικές αρχές. Η Ρούλα ήταν πολύ καλή μαθήτρια στο γυμνάσιο και λύκειο. Πέρασε με άριστα τις πανελλαδικές εξετάσεις και έλαβε υποτροφία. Στην Αθήνα που φοιτούσε γνώρισε ένα αρρενωπό συμφοιτητή της με σγουρά μαλλιά και καφετί μάτια.Η ίδια ήταν μετρίου αναστήματος μάλλον κοντούλα με όμορφο πρόσωπο θεληματικό πηγούνι και μακριά μαλλιά.Τον ερωτεύτηκε και πάνω στο χρόνο άρχισαν να συζούν. Ο Κώστας καταγόταν από το Ηράκλειο με μητέρα Χανιώτισσα και ήταν φοιτητής στο οδοντιατρικό τμήμα της ιατρικής.Δεν γνωρίζουμε αν την αγάπησε κι αυτός το ίδιο διότι ήταν αρκετά επιπόλαιος και γυναικάς.Σε αντίθεση με την Ρούλα όπου ήταν σοβαρή κοπέλα και συνεσταλμένη.Με το που πήρε η Ρούλα το πτυχίο της από το χημικό τμήμα με ειδικότητα "οινολόγος" την βοήθησαν οι δικοί της και άνοιξε "χημικό οινολογικό" εργαστήριο στην οδό Π. Μπολιώτη της πόλεως των Χανίων.
Ο Κώστας την ακολούθησε και άνοιξε και εκείνος το δικό του οδοντιατρείο στην οδό Σήφακα. Ήδη είχαν τελέσει γάμο στο Δημαρχείο της Αθήνας και ήταν ανδρόγυνο με την σφραγίδα του νόμου.Καμιά φορά τα ετερώνυμα δεν έλκονται και δεν τους βγαίνει σε καλό να σμίγουν δύο τελείως διαφορετικοί άνθρωποι.Ο Κώστας δεν άφηνε γυναίκα σε χλωρό κλαρί.Εδώ που τα λέμε του την πέφταν και οι γυναίκες. Νέος ήταν ψηλός, αθλητικός, με ακριβό αυτοκίνητο και γιατρός.Δεν φορούσε βέρα και το έκρυβε επιμελώς ότι ήταν παντρεμένος μ`ένα καλό κορίτσι.Η γυναίκα του δεν τον είχε συλλάβει επ`αυτοφόρω αλλά το διαισθανόταν. Πολλές απουσίες, αδικαιολόγητα ταξίδια μπανιαρίσματα δύο φορές την ημέρα, και παρφουμαρίσματα.
Όμως εξακολουθούσε να τον αγαπά με πάθος και έκανε πως δεν έβλεπε ούτε γνώριζε τίποτα.Ο άθλιος άνδρας τόλμησε και της ζήτησε διαζύγιο σχεδόν απροειδοποίητα με διάφορα αίολα ψευτοπροσχήματα. Η γυναίκα μετά το διαζύγιο έπεσε σε βαριά "μείζωνα κατάθλιψη."
Άρχισε να επισκέπτεται τακτικά ψυχολόγο.Ούτε ο ψυχολόγος δεν είχε την δυνατότητα να της αφαιρέσει την σκοτεινιά της ψυχής της, τον μαύρο κόσμο που έβλεπε μπροστά της, την απελπισία που κυριαρχούσε στο είναι της, για την ματαιότητα των πραγμάτων που ένοιωθε να την απογοητεύει.
Η ιδέα της αυτοκτονίας είχε καρφωθεί για τα καλά μέσα στο μυαλό της και κανείς πια δεν μπορούσε να την πείσει να μην προβεί σε τέτοια απελπισμένη και απονενοημένη κίνηση.
Κάποια ημέρα είχε ανέβει στην ταράτσα του σπιτιού της θείας της και επί μισή ώρα εκλιπαρούσε την ξαδέλφη της Μαρία, να την σπρώξει με δυνατή σπρωξιά από τον πέμπτο όροφο στο πεζοδρόμιο για να συναντήσει τους προγόνους της.
Φυσικά έντρομη η εξαδέλφη της την απέτρεψε να το κάνει.
Η Ρούλα είχε αποφασίσει να δώσει ένα τέλος αλλά φοβόταν να το κάνει μόνη της.Μήπως πίστευε ότι τελικά θα την απέτρεπε να αυτοκτονήσει αυτός που θα απευθυνόταν να της χαρίσει την "αθανασία;"Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι κρύβει ο άνθρωπος στο υποσυνείδητο του.Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και ύψιστο το μεγαλείο του.Δεν πέρασε πολύ καιρός και βρήκε τον άνθρωπο που θα την βοηθούσε για το μεγάλο ταξίδι στο νησί του κάτω κόσμου που όλα είναι κατάμαυρα και θλιβερά και όπου η ζωή εκεί χάνεται οριστικά.Ήταν ο σαραντάρης παρκαδόρος του υπαίθριου χώρου στάθμευσης-πάρκιγκ.Ο Σήφης ήταν ένας άνδρας αγαθός μετρίου αναστήματος κοκαλιάρης με ένα μεγάλο μουστάκι κάτω από τα χείλη.Η καταγωγή του ήταν από ορεινό χωριό του Ρεθύμνου. Είχαν γίνει "κολλητοί" με την Ρούλα.Τον καλούσε στο χημείο τον κερνούσε καφεδάκι του έδινε τακτικά και μπουκάλια με κρασί που είχε στο οινολογικό της εργαστήριο.Η Ρούλα είχε καταλάβει ότι ο Σήφης ήταν¨ "ο άνθρωπος της" που μπορούσε χωρίς κόπο να τον χειραγωγήσει για τα σχέδια της.Του εκμυστηρευόταν τακτικά τον πόνο της για τον χωρισμό της με τον σύζυγο της, τον απελπισμένο έρωτα της γι`αυτόν, και την απόφαση της να δώσει ένα οριστικό τέλος στην ζωή της.Ο Σήφης της αράδιαζε λόγια παρηγοριάς αλλά εκείνη ήταν αμετάπειστη.Κάποτε ήλθε η ώρα και η στιγμή που τα πράγματα και οι καταστάσεις οδεύουν προς το τέλος.Η Ρούλα είχε προμηθευτεί ένα όπλο μικρό αλλά ακριβείας.Το έφερε στην τσάντα της όταν βγήκαν με το Σήφη βόλτα σε ερημική περιοχή.Άνοιξαν τις πόρτες του αυτοκίνητου και βγήκαν έξω.Περπάτησαν για λίγο πιασμένοι χέρι χέρι σαν ερωτευμένοι.Εκείνη κατεβάζει το χέρι στο τσαντάκι της και βγάζει το πιστόλι. Το δίνει στον Σήφη και με επιτακτικό ύφος τον διατάζει να την σημαδέψει στην καρδιά. Εκείνος αμίλητος σαν υπνωτισμένος πυροβολεί σχεδόν με κλειστά μάτια εξ επαφής κατευθείαν στο στήθος της, και η Ρούλα σωριάζεται στο έδαφος.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΑΡΧΕΣ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
O Φώτης Κουβέλης ήταν έτοιμος να δεχτεί το καλοκαίρι την πρόταση της συγκυβέρνησης για την προεδρία της δημοκρατίας. Διαπίστωσε όμως ότι αντιδρούσε δημόσια το κόμμα του για αυτήν την αποδοχή.Για να μην μείνει εκτός πολιτικής σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, θα συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ όπου ήταν ιδρυτικό μέλος και αποχώρησε με οξύς καταγγελίες για να ιδρύσει το δικό του κόμμα. Εδώ μπαίνει το ερώτημα.Έχει αρχές η ΔΗΜΑΡ και ο Φώτης Κουβέλης; Την μία φορά συνεργάζεται με την Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ για να "σώσει" την χώρα και μοιράζεται με τα κόμματα που κυβερνούν, τις θέσεις εξουσίας. Τώρα θα συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ που διαφωνεί με την κυβερνητική πολιτική για να "ξανασώσει" για δεύτερη φορά την χώρα και να πάρει κομμάτι εξουσίας. Επαναλαμβάνω. Έχει ηθικές, πολιτικές, αλλά και ιδεολογικές αρχές ο Φώτης Κουβέλης και η ΔΗΜΑΡ; Μήπως μόνον για την διανομή της εξουσίας ενδιαφέρονται και δεκάρα δεν δίνουν για τα λαϊκά συμφέροντα;Άλλωστε δεν ισχυριζόμαστε ότι θα είναι το μοναδικό κόμμα που το πράττει.

Στην μνήμη του Σεραφείμ Φυντανίδη
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΦΥΣΗ
Ένας άνθρωπος φεύγει.
Το δάκρυ κυλά 
σαν καταρράκτης.
Η ζωή δεν
είπε την τελευταία λέξη.
Ένα λουλούδι ανθίζει
Η φύση γελά χαρωπά.
Πάλι θάνατος το φθινόπωρο.
Αρχή δημιουργίας την άνοιξη.
Εμείς θα μελαγχολήσουμε.
Οι νέοι που έρχονται τραγουδούν.
Η φύση απεχθάνεται τα κενά.
Παρά την δική μας φοβία.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ
Ταξιδιώτες είμαστε όλοι.
Στο ίδιο καράβι ταξιδεύουμε
Όχι στις ίδιες θέσεις
Παντού υπάρχουν διακρίσεις.
Ακόμη και στον θάνατο.
Οι εύποροι φροντίζουν να
αποκτήσουν τάφους με μάρμαρα
και γλυπτά.
Μπορεί να τους εκφωνήσουν και
επικηδείους για την μεγαθυμία
τους να "δίνουν ψωμί" στους φτωχούς.
Οι φτωχοί φεύγουν περιφρονημένοι
και πεταμένοι στο χώμα μ`ένα
φτηνό φέρετρο.
Αλλά τέτοιες ημέρες για μακάβρια
θέματα θα λέμε;
Ας αλλάξουμε συζήτηση.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΙΚΡΟ ΠΕΖΟ
Ο ΖΑΡΠΑΣ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Στην Δημοτική αγορά των Χανίων την δεκαετία του 1970 διατηρούσε κατάστημα ο Κώστας Κωστής που ήταν γνωστός με τα παρατσούκλι "ο ζάρπας." Αν περνούσε από την αγορά κάποιος που ήθελε να τον κράξει ο Κωστής τι έκανε; Τοποθετούσε τα χέρια του στα χείλη σε σχήμα χωνιού και άρχιζε να φυσάει δυνατά βγάζοντας τον ήχο ενός δυνατού τζίζζζζ.Ο ήχος έμοιαζε λίγο με τον ήχο των εκπομπών αερίων αν είχατε προηγουμένως γευτεί δυο μερίδες από φασόλια γίγαντες. Οι μάγκες της αγοράς τον ήχο αυτόν την ονόμαζαν "ζάρπα." Ο Κώστας είχε επίσης πρόβλημα και στα δύο του αυτιά. Έπασχε από έκζεμα όπου του είχε αφήσει εμφανή απαίσια γκρι σημάδια. Οι κακεντρεχείς του είχαν κολλήσει και το παρατσούκλι "ο πατσαουράφτης." Τον καρόϊδευαν έτσι κατάμουτρα αλλά αυτός το είχε συνηθίσει και δεν θύμωνε ποτέ. Ο Κωστής ήταν παντρεμένος με οικογένεια και παιδιά στην εφηβεία.Του άρεσαν όμως και οι γυναίκες.Κάθε Σάββατο "βουτούσε" λεφτά από το δικό του ταμείο άφηνε τον παραγυιό στο μαγαζί κι αυτός κατηφόριζε δύο τετράγωνα παρά κάτω, κατά τα κακόφημα σπίτια της οδού Μίνωος. Εκεί είχε μόνιμη μια εικοσιπεντάχρονη νεαρή πόρνη που την επισκεπτόταν άνευ ουδεμίας απουσίας.Οι κακές γλώσσες έλεγαν ότι¨ "την είχε ερωτευτεί κι ότι του έτρωγε τα λεφτά του , ότι ετοιμαζόταν να χωρίσει εξαιτίας της." Μα όλα ήταν λόγια του κόσμου, κοινώς κουτσομπολιά. Το καλοκαίρι με τον τουρισμό είχε πολύ κίνηση.Όταν ο Κωστής έβλεπε να περνούν νέες γυναίκες με μίνι φούστες που ήταν τότε στην μόδα αμέσως τους φώναζε δυνατά να τον ακούν κυρίως, οι συνάδελφοι του μαγαζάτορες και να ξεραίνονται στα γέλια."Σιγά καλέ θα πατήσεις το στρίφωμα της φούστας και θα πέσεις." Μια ημέρα είχε ασθενήσει ο Κωστής "ο ζάρπας" και έκλεισε το κατάστημα για τρις τέσσερις ημέρες.Τότε κάποιος πλακατζής έγραψε με κεφαλαία γράμματα ¨" "Κλειστόν λόγω διακοπών στο Παρίσι." Όταν ανάρρωσε ο Κωστής αμέσως τον άρχισαν στο δούλεμα {το κάζο} οι φίλοι του. "Πως πέρασες στο Παρίσι;" "Σε ποια αξιοθέατα πήγες;" "Επισκέφθηκες τον πύργο του Άϊφελ, και την λεωφόρο Ηλυσίων;" "Πήγες Κωστή στην όπερα και στα μπαλέτα "φολί μπερζέρ;" Ο Κωστής τους κοιτούσε σαν αποχαυνωμένος και κουνούσε το κεφάλι του πονηρά και καταφατικά .

ΑΦΗΓΗΜΑ
ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Το παλιό λιμάνι το καλούμενο και ¨ "Ενετικό λιμάνι" των Χανίων εκείνη την εποχή ήταν όλο ζωή. Κι όχι, βεβαίως από τουρίστες που δεν γνώριζαν οι Χανιώτες ούτε την μυρωδιά τους. Άλλωστε ο μαζικός τουρισμός ξεκίνησε από την πανέμορφη Ρόδο.
Τον οργασμό εκείνο τον δημιουργούσε μια ετερόκλιτη κίνηση¨ Τα ψαροκάικα {ψαρότρατες} έπλεαν νωχελικά στο λιμάνι με τους ξυπόλητους εργάτες των καραβιών να μπαλώνουν στη στεριά τα απλωμένα δίχτυα τους, που τα ψώνιζαν τ`αφεντικά, από το κατάστημα του Χαχαρίδη στην Χάληδων. Ταξίδευαν νύχτα μέρα ως τις ακτές της Λιβύης, όπου επέστρεφαν νικητές και τροπαιοφόροι με γεμάτα ψάρια συντηρημένα με πάγο, στ`αμπάρια τους.Έτσι θησαύρισαν αρκετοί ιδιοκτήτες τέτοιων σκαφών και απέκτησαν και μεγαλύτερα φορτηγά πλοία ,καθώς επίσης και επιβατικά καράβια της Ελληνικής ακτοπλοϊας. Στο λιμάνι επίσης έδεναν και οι μικρές φορτηγίδες τα ονομαζόμενα "μότορ σίπς." Εκεί εισερχόταν εντός τους, οι λιμενεργάτες όπου με τους μικρούς γερανούς των καραβιών ξεφόρτωναν το εμπορικό τους φορτίο.Στην στεριά ανέμεναν υπομονετικά τα μακρόστενα κάρα με υποζύγια ένα ή δύο άλογα.Φόρτωναν τα εμπορευματοκιβώτια {κόλα} ή τα σακιά με το τσιμέντο και τα μετέφεραν στα πρακτορεία μεταφορών για να ενεργηθεί πάραυτα η διανομή προς τους παραλήπτες. Στην μέση του λιμανιού δέσποζε το κτίριο με την επιγραφή "Κεντρικό Λιμεναρχείο Χανίων" και παραδίπλα τα γραφεία των¨ "Εργατών Λιμένος Χανίων."
Πιο εκεί υπήρχε κι ένα μικρό τελωνειακό φυλάκιο με δύο τελωνειακούς υπαλλήλους.
Στο καφενείο που ήταν δίπλα στα γραφεία των ιδιοκτητών έβλεπες ναυτεργάτες και ψαράδες της αγοράς να πίνουν τσικουδιές και να διηγούνται ναυτικές ιστορίες.
Παραπλεύρως του λιμεναρχείου υπήρχαν δύο μαγέρεικα. Σ`αυτά σύχναζε ο εργατόκοσμος του λιμανιού. Προηγουμένως το πλήρωμα των ψαροκάϊκων μόλις επέστρεφε από την Αφρική πήγαιναν¨ όποιος δεν είχε οικογένεια, κατ`ευθείαν στην οδό Μίνωος όπου κατοικούσαν οι γυναίκες του πληρωμένου έρωτα.Στα πόδια τους ακουμπούσαν το μεροκάματο της ημέρας και την ορμική τους ενέργεια.Μετά κατηφόριζαν για το ταβερνάκι του "Λιναρδάκη" για πατσά και κανένα κρασάκι.
Όταν μεσημέριαζε έκαναν διάλειμμα από την εργασία τους.Τότε τους καλούσε ο μάγειρας του καϊκιού για να γευτούν την περίφημη κακαβιά φτιαγμένη με μαεστρία από άφθονα φρέσκα βραστά ψάρια.
Στην πόλη των Χανίων ο κόσμος πήγαινε τους περιπάτους του στον "Δημοτικό κήπο" -όσοι είχαν μικρά παιδιά-, και στην περιοχή του "Μπόλαρη" όπου υπήρχε το "νυφοπάζαρο" με τις κλεφτές διασταυρούμενες ματιές μεταξύ των νέων αρσενικών, και θηλυκών.
Στους τοπικούς κινηματογράφους συνωστιζόταν σε ουρές το λαϊκό κοινό όπου παρακολουθούσε ασπρόμαυρες Ελληνικές ταινίες, Ευρωπαϊκές, και Αμερικάνικες.
Την ηρεμία της πόλης την διατάρασσαν μόνο οι πολιτικές αψιμαχίες, το κυνήγι της αριστεράς από την νικήτρια παράταξη, και το δάκρυ των γονέων από την μετανάστευση των νεαρών βλαστών τους.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΣΤΑΘΕΙΑ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Η πολιτική αστάθεια δεν βοηθάει την λειτουργία της δημοκρατίας ούτε την σταθερότητα της οικονομίας.Η επισήμανση μου αυτή δεν έχει ιδεολογική θέση.
Η κάθε κυβέρνηση πρέπει να εξαντλεί τα συνταγματικά της περιθώρια των τεσσάρων χρόνων.Στην περίπτωση που έχουμε έκτακτες καταστάσεις όπως η κατάσταση χρεοκοπίας που βρέθηκε η χώρα χρειαζόταν {χθες} να σχηματιστεί μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας απ`όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου.Δεν έγινε τότε πριν ακόμη εισέλθει η Ελλάδα στο ρυθμό του Δ.Ν.Τ και στην κάθοδο της, προς την οικονομική και πολιτική άβυσσο. Από τότε κι ύστερα βρέθηκαν οι αδύναμες κοινωνικά ομάδες στον πάτο του βαρελιού. Ο λαός μας βογκάει από την υπερφορολόγηση. Οι πολύ πλούσιοι βγάζουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό. Και η Ελλάδα στην μέγγενη της τρόικα πληρώνει ένα μάτσο δις τοκοχρεολύσια, και αντί να λιγοστεύει το χρέος αυξάνεται σε ποσοστό του Α.Ε.Π {Από 120% πήγε 175%.}
Το πολιτικό σκηνικό άλλαξε και σχηματίζονται πλέον κυβερνήσεις συνεργασίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από ένα μικρό κόμμα του 4% που αγκομαχούσε να έχει εκλογική εκπροσώπηση στην βουλή σκαρφάλωσε στο 27%.Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις εξαφανίζονται από την επέλαση των αλυσίδων και την οικονομική κρίση.Ένα μέρος της μεσαίας θάλασσας στρέφεται στα αριστερά ένα άλλο μέρος ζαλισμένο απέχει προβληματισμένο.Η λιτότητα θα κρατήσει χρόνια όπως και η επιτήρηση είτε με μνημόνιο είτε χωρίς, διότι η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να τηρεί τις συμφωνίες της "ευρωπαϊκής ένωσης" που ηγεμονεύει η Γερμανία.Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταπληκτικές ιδέες περί "διαγραφής μέρους του χρέους και πληρωμή με ρήτρα ανάπτυξης" όπου και σωστές είναι και κοινωνικά αποδεκτές.Τους κανόνες όμως στην διεθνή σκηνή τις θέτουν οι μεγάλες και ισχυρές χώρες και όχι οι χρεοκοπημένες και ανυπόληπτες Ελλάδες. Αυτό συνέβη με την χρεοκοπημένη Γερμανία το 1953 και με την επέμβαση της κραταιάς υπερδύναμης Αμερικής, Αγγλίας και Γαλλίας, νικητών του β/παγκοσμίου πολέμου..
Την Ελλάδα δεν την υπολογίζουν και δεν βρίσκει συμμάχους ούτε καν στις νότιες χώρες που δεν θέλουν να γίνουν αποδιοπομπαίοι τράγοι "σαν την Ελλάδα." Ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του και αυτό προβλέπεται σύμφωνα με απαίτηση της Γερμανίας και στην συμφωνία του Μάαστριχ που αναφέρει ότι "κάθε κράτος είναι υπεύθυνο για τα οικονομικά του."
Αν κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ παρά τις καλές και αγαθές προθέσεις του οι μεγάλοι της Ευρώπης θα του τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια. Εντός της Ε.Ε τα περιθώρια είναι μικρά. Εκτός επειδή είμαστε μικρή και αδύναμη χώρα ίσως "να μας φάει ο λύκος." Μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας έστω και την ύστατη ώρα, και αρκετά εναλλακτικά σχέδια στο συρτάρι ίσως να ήταν κάποια λύση.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΥΠΗΡΞΕ ΜΙΑ "ΩΡΑΙΑ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ"
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
1909 Κίνημα του Γουδί. 1915 Κυβέρνηση "Εθνικής Αμύνης" στην Θεσσαλονίκη με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Αρχή Εθνικού διχασμού.
1922 Μικρασιατική καταστροφή.1922 Έκτακτη δίκη από στρατοδικείο και εκτέλεση των έξη. 1923 Κίνημα Λεοναρδόπουλου Γαργαλίδη.
1924 Καθιέρωση προεδρευομένης δημοκρατίας.Πρώτος πρόεδρος ο Παύλος Κουντουριώτης.
1925 Βραχύβια δικτατορία Θ. Παγκάλου. 
Στις 9 Σεπτεμβρίου του 1926 ο Γεώργιος Κονδύλης καταστέλλει με αιματηρό τρόπο κίνημα των "παγκαλικών" αξιωματικών Ναπολέοντα Ζέρβα και Βασιλείου Ντερτιλή, οι οποίοι τον είχαν βοηθήσει στην ανατροπή του δικτάτορα Θεόδωρου Πάγκαλου. Ο απολογισμός της καταστολής του κινήματος των δύο αξιωματικών ήταν 300 νεκροί και τραυματίες.
1935 Κίνημα Βενιζελικών Αξιωματικών.
"Το Κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935 ήταν η συνισταμένη των συνωμοτικών ενεργειών διάφορων κύκλων και οργανώσεων της βενιζελικής παράταξης, που απέβλεπαν στην αποτροπή της παλινόρθωσης της βασιλευόμενης δημοκρατίας. Πίσω από το στόχο αυτό βρισκόταν η επιθυμία των απότακτων βενιζελικών αξιωματικών να ξαναγυρίσουν στο στράτευμα και να προχωρήσουν σε ριζικές εκκαθαρίσεις των αντιφρονούντων, καθώς και η επιδίωξη των πολιτικών της ίδιας παράταξης να επανέλθουν στην εξουσία."
1935 ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ Γ.ΚΟΝΔΥΛΗ
"Μετά το Στρατιωτικό Κίνημα των Παπάγου, Ρέπα, Οικονόμου στις 10 Οκτωβρίου 1935 που οργανώθηκε από τον Γ. Κονδύλη, καταργήθηκε η Αβασίλευτη Δημοκρατία και επαναφέρθηκε προσωρινά σε ισχύ το Σύνταγμα του 1911 με ψήφισμα της Ε΄ Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης και ορίστηκε το Δημοψήφισμα της 3ης Νοεμβρίου 1935 όπου θα ενέκρινε ή όχι ο λαός την επαναφορά της Βασιλείας. Με το αμφιλεγόμενο, κατά ορισμένους, δημοψήφισμα αποκαταστάθηκε στο θρόνο του.
"Το βράδυ, η Ε` Εθνοσυνέλευση συνεδρίασε υπό καθεστώς στρατοκρατίας για να δώσει - όπως και έγινε - την τυπική της έγκριση σε μια νέα κυβέρνηση της οποίας επικεφαλής ήταν ο Κονδύλης. Ο Τσαλδάρης αν και διέθετε όλη την κοινοβουλευτική δύναμη που χρειαζόταν ώστε η κυβέρνηση του Κονδύλη να καταψηφιστεί, έπραξε ό,τι χρειαζόταν για να συμβεί το ακριβώς αντίθετο. Πήρε τους 165 πιστούς βουλευτές του και αποχώρησε, αφήνοντας πίσω του ένα κοινοβουλευτικό σώμα - την εγκυρότητα του οποίου δεν αμφισβήτησε - από 82 μοναρχικούς βουλευτές που στήριξαν το πραξικόπημα και τους πραξικοπηματίες."
1935 Παλινόρθωση βασιλείας.
4 Aυγούστου 1936 Δικτατορία Ι. Μεταξά.
"Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου μπορεί να χαρακτηριστεί ως δεξιό αυταρχικό και ως πατερναλιστικό. Παρά τις επιρροές του από τον φασισμό και τον ναζισμό, η 4η Αυγούστου δεν ταυτίζεται πλήρως με τα καθεστώτα της ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας. Εξάλλου, δεν υιοθετούσε τις φυλετικές-ρατσιστικές διακρίσεις του ναζισμού (χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι επιτρεπόταν στους Έλληνες Εβραίους η συμμετοχή στην ΕΟΝ). Επιπλέον, σε αντίθεση με τον φασισμό και τον ναζισμό, η δικτατορία του Μεταξά δεν απέκτησε ευρεία λαϊκή βάση, παρά τις προσπάθειες της, ούτε είχε ριζοσπαστική-κινηματική βάση. Μια προσπάθεια να αναγνωριστεί η μεταξική δικτατορία ως λαϊκά αποδεκτή ήταν η ίδρυση της Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας. Ως σύμβολο της Νεολαίας επιλέχθηκε ο μινωικός διπλός πέλεκυς στη λογική του "πρώτου συμβόλου όλων των ελληνικών πολιτισμών". Η ένταξη, ωστόσο, στους κόλπους της δεν υπήρξε υποχρεωτική. Αρχηγός της ΕΟΝ τοποθετήθηκε ο διάδοχος Παύλος."
1940-41 Κατοχή και αντίσταση. 
1946-49 Εμφύλιος πόλεμος.
1967 Δικτατορία Συνταγματαρχών μέχρι το 1974.
Πηγή "βικηπαίδεια."

Ο ΚΑΙΡΟΣ
Πως περνάει ο καιρός
καημέ μου.
Κάθε ημέρα φεύγει
χωρίς επιστροφή.
Μια μελαγχολία κατακαθίζει
μέσα στην ψυχή μου.
Τα κεράκια σβήνουν.
Οι πρόγονοι περιμένουν.
Ένα δάκρυ κυλά.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΠΛΗΓΕΣ
Η φτώχεια πυρωμένες πληγές.
Κι η οικογένεια
χωρίς ντροπή κι ευγένεια
αφήνει 
σημάδια, και πονεμένες
κραυγές.

Στην ζωή τίποτα δεν είναι
άσπρο μαύρο.
Δεν υπάρχει ήλιος
χωρίς νέφη.
Δεν υπάρχει αγάπη
χωρίς μίσος.
Δεν υπάρχει πάθος χωρίς
ζήλια.

Η φτώχεια αφήνει σημάδια
στα παιδιά.
Τραύματα μέχρι τα γεράματα.
Της δικαιοσύνης ήλιε φώτισε.
Των ανθρώπων τις ψυχές.
Ω? Θεέ της Ελλάδας.
Αγάπησε τον τόπο μου.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΝΕΟΤΗΤΑ
Στην νεότητα σου ονειρεύεσαι.
Να κατακτήσεις τον κόσμο.
Τα εμπόδια να υπερνικήσεις.
Σε κοινωνία τέλεια κι ιδανική 
να κατοικήσεις.

Όμως ξεκίνησες γι`αλλού.
Κι αλλού το πλοίο πάει.
Η ζωή δεν είναι
Όπως φαντάστηκες.
Σαν ανθισμένο λουλούδι του Μάη.

Δεν φτάνουν της φαντασίας
τα θελήματα.
Ούτε συγχωρούνται λάθη και
ολισθήματα.
Πληρώνεις τίμημα για να μάθεις.
Η εμπειρία εξάλλου είναι
μία πολύφερνη κυρία.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
20-12-2014

ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ
Μέσα στον "κόπρο του Αυγείου"
βλέπεις
ξαφνικά ν`ανθίζει ένα λουλούδι.
Στοχάζεσαι πως πάντα
υπάρχει ελπίδα.
Ν`αναστηθεί ο κόσμος.
Να σηκωθεί όλο και ψηλότερα.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ ΨΕΜΜΑΤΑ
Στις προεκλογικές περιόδους είναι που υποτιμάται πολύ περισσότερο ο λαός από τα κόμματα. Ουσιαστικά και εν τοις πράγμασοι ελάχιστα τον υπολογίζουν. Τον αντιμετωπίζουν σαν πρόβατο ή θορυβώδη όχλο. Τον γλείφουν με λαϊκίστικες κορώνες μέχρι να του υφαρπάξουν την ψήφο του.
Η κομματική προπαγάνδα, η κινδυνολογία, οι ανέξοδες υποσχέσεις δίνουν και παίρνουν. 
Όταν έρθουν στην εξουσία παθαίνουν το φαινόμενο της ολικής αμνησίας. Σαν να τράκαραν σε τοίχο με δύναμη το κεφάλι τους.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ
Μεγάλη αναταραχή.
Έπιασε
τρικυμία.
"Στην αναμπουμπούλα ο λύκος
χαίρεται."
Μέσα σε αυτό το χάος ο λύκος
παρατηρεί προσεκτικά
τα πιο αδύνατα προβατάκια.
Είναι εύκολη λεία και τα κόβει
κομματάκια.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΠΕΤΩ
Θέλω να πετάξω πάνω από
τους ανθρώπους.
Με έχουν πληγώσει με χίλιους
τρόπους.
Μου έχουν κόψει τα φτερά.
Και ζω χωρίς ήλιο και χαρά.
Θέλω να πετάξω ξανά
να νιώσω στο στήθος
τη χαρά.
Ξεκινώ δίχως άλλο
πάνω στα
συντρίμμια τα
νέα μου φτερά.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Ο ΟΦΙΣ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Ένα μικρό κοριτσάκι τσιγγάνων Ρουμάνων {ρομά} ηλικιάς 11 ετών γέννησε με καισαρική ένα παιδί στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Ηρακλείου Κρήτης.{Ειδήσεις}
Όπως γνωρίζουμε οι γυναίκες απέκτησαν το δικαίωμα το εκλέγειν και εκλέγεσθαι το 1951, 52. Η γυναίκα ως νοικοκυρά "αρχόντισσα και κυρά" ήταν υποχείρια του πατέρα της και του συζύγου της.Το διαζύγιο ήταν ουσιαστικά "απαγορευμένο." Η χωρισμένη γυναίκα ήταν στιγματισμένη από τον περίγυρο της.Μην έχοντας εργασία ήταν εξαρτημένη και υπέμενε την βιαιότητα του άνδρα και συζύγου, σαν ένα συνηθισμένο υποζύγιο του κάμπου.Η εκπαίδευση ήταν μηδαμινή έως ανύπαρκτη.Τα κορίτσια μόλις και μετά βίας "σπούδαζαν" σε δύο τρις τάξεις του δημοτικού. Οι περισσότερες γυναίκες υπέγραφαν στα δημόσια έγγραφα μ`ένα σταυρό σημάδι ότι ήταν αγράμματες. Και οι περισσότεροι άνδρες βέβαια δεν είχαν καλύτερη τύχη. Οι γυναίκες δεν παντρευόταν από μόνες τους. Ο έρωτας με το άλλο φύλο ήταν απαγορευμένος.Τις ελεύθερες κοπέλες τις πάντρευαν οι γονείς -ο πατέρας αφέντης- με προξενιό.Προϋπόθεση για τον γάμο ήταν η προίκα σε ελαιόλαδο, σπίτι, ή μετρητά.Τις γιαγιάδες μας και τις προγιαγιάδες μας οι γονείς τους τις πάντρευαν σε πολύ μικρή ηλικία. Μόλις 14-15 χρόνων. Μου διηγήθηκαν ένα ευτράπελο περιστατικό με την γιαγιά μου που μάλλον μοιάζει με ανέκδοτο. Η γιαγιά μου παντρεύτηκε σύμφωνα με την αφήγηση περίπου 14 χρόνων.Την δεύτερη νύχτα του γάμου παράτησε σύξυλο τον γαμπρό και επέστρεψε στην μαμά και τον μπαμπά της.
-"Γιατί άφησες τον άνδρα σου." Την μάλωσε η μάνα της. "Μα μαμά την νύχτα έβγαλε το σώβρακο του και μου έδειξε ένα όφι!!!! {Φίδι}".

ΧΕΙΜΩΝΑΣ
Ο χειμώνας είναι συνυφασμένος
με το κλείσιμο στο σπίτι.
Με την ζεστασιά της κεντρικής
θέρμανσης, την ενδοσκόπηση
και με την μελαγχολία.
Όταν το μέλλον μικραίνει το παρελθόν
είναι χαραγμένο με αναμνήσεις.
Ποτέ δεν πρέπει να αφήνετε στην μέση
το ταξίδι.
Η μελαγχολία δεν ωφελεί .
Επιτείνει την μοναχική μας πορεία.
Το τέλος του ταξιδιού είναι 
ο προορισμός.
Καμία θεότητα και καμία Κίρκη
δεν είναι ικανή να το ματαιώσει.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΙΚΡΟ ΠΕΖΟ
ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΜΟΥ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Εκείνο το παιδί που το όνομα του λεγόταν Τάσος, μεγάλωσε σε μια δυσλειτουργική οικογένεια σε καιρούς μετακατοχικούς και χαλεπούς μέσα στην φτώχεια και την καταφρόνια.Η φτώχεια λέει ο λαός μας "φέρνει γκρίνια." Οι καβγάδες μεταξύ του ανδρόγυνου οι αλληλοκατηγορίες τα κοσμητικά επίθετα τα νευρικά ξεσπάσματα γινόταν μια καθημερινή συνήθεια.Οι υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί της μητέρας προς τον σύζυγο της και πατέρα των παιδιών της, και προς τα τέκνα της, ιδίως προς τα κορίτσια που ήταν "περιττά" γιατί οι γαμπροί ζητούσαν προίκες που δεν υπήρχαν, δεν ήταν κάτι το πρωτοφανές. Ο πατέρας τον περισσότερο καιρό ήταν άνεργος και δεν έμπαινε στο σπίτι ούτε το ψωμί που ήταν τόσο αναγκαίο για την πολυμελή οικογένεια.Το ασήκωτο φορτίο έπεσε στα παιδιά που βγήκαν στην δουλειά από την παιδική τους ηλικία.Είπατε τίποτα για παιδική εργασία και για προστασία της εφηβείας; Σίγουρα δεν ζούσατε στην Ελλάδα του 50-60.Το κυριώτερο βάρος έπεσε στον μεγάλο αδελφό.Η μητέρα του τον είχε αντικαταστήσει ως φαίνεται στην καρδιά της και του φερόταν σαν να ήταν εκείνος ο σύζυγος και υπήρξε ο κουβαλητής της οικογένειας.Ο Τάσος ο μικρότερος, ονειρευόταν όταν μεγαλώσει και δημιουργήσει την δική του οικογένεια να¨ "παντρευτεί μια πριγκίπισσα όπου αυτός θα την έκανε βασίλισσα." Όταν όμως αποφάσισε και έκανε την δική του οικογένεια παντρεύτηκε με προξενιό μια γυναίκα που έμοιαζε στην μάνα του.Επιβεβαίωσε έτσι ένα παλιό λαϊκό τραγουδάκι της δεκαετίας του 80¨ "Μου θυμίζεις την μάνα μου γι`αυτό σε αγαπάω." "Μου θυμίζεις την μάνα μου φυλαχτό να σε φιλάω.."

ΔΕΙΛΟΙ ΚΑΙ ΑΒΟΥΛΟΙ
Δεν συμπαθώ αυτούς που εκφέρουν δημόσιο λόγο με ψευδώνυμο. Είναι δειλοί και οσφυοκάμπτες.Δεν θέλουν να πάρουν την ευθύνη των απόψεων τους.Μοιάζουν με ποντίκια που βγαίνουν από τα λαγούμια τους, δαγκώνουν στα κρυφά, και επιστρέφουν στην ασφάλεια του οχυρού τους.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Η ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Νομίζαμε ότι ξέραμε. 
Την τύφλα μας ξέραμε.
Η σταγόνα έσταζε.
Πέρασε ο καιρός
και το ποτήρι ξεχείλισε.
Αγωνιζόμαστε να μαζέψουμε
τις σταγόνες.
Μα έχουν μια πίκρα τόση.
Τρέχουν δάκρυα από τα
μάτια μέχρι να ξημερώσει.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Στην δύσκολη αυτή κατάσταση που βρέθηκε με ευθύνη του πολιτικού συστήματος η Ελληνική οικονομία τι έπρεπε να γίνει; Ασφαλώς να υπάρξει μια κυβέρνηση Εθνικής ενότητας με συμμετοχή όλων των κομμάτων που ασπάζονται την κοινοβουλευτική δημοκρατία.Να αφήσουν στην άκρη τις διαφορές που σίγουρα υπάρχουν γιατί τους ενώνουν διαφορετικά συμφέροντα. Να βρουν ένα montus viventi προκειμένου να διαπραγματευτούν με τους πιστωτές και τους εταίρους στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Να αποδείξουν τα κόμματα ότι η Ελλάδα είναι ενωμένη σαν μια γροθιά και δεν διχάζεται προκειμένου να ανορθώσει την οικονομία της και να στηρίξει τον λαό της.
Οι έχοντες και κατέχοντες τον μεγάλο πλούτο θα έπρεπε να δώσουν το παράδειγμα βοηθώντας το κράτος και στηρίζοντας τις αδύναμες κοινωνικά ομάδες.
Αντ`αυτού τι βλέπουμε; Μια διχαστική διαμάχη κι ένα αλληλοφάγωμα μεταξύ των κομμάτων. Και όχι μόνο. Τα παλιά κόμματα χάνουν την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων και καινούρια σχηματίζονται εν μία νυκτί. Νέοι "σωτήρες" ήρθαν από τον ουρανό για να πλεύσουν στον τρικυμισμένο άνεμο των πολιτικών ερειπίων. Τα κόμματα που κυβερνούν μιλούν προσχηματικά για ενότητα αλλά αρνούνται τον διάλογο και τις συνθέσεις. Τα αντιπολιτευόμενα κόμματα βιάζονται να αγγίξουν την καυτή πατάτα της εξουσίας.Τον λαό ποιος τον σκέπτεται; Οι πλούσιοι ξεσαμαρίζουν. Κι όμως, η πλειοψηφία του λαού έχει ρεύσει από την βαριά φορολογία και τα μέτρα λιτότητας.Στο πλαίσιο του ανταγωνισμού των κομμάτων για την εξουσία ο λαός γίνεται ένα προπαγανδιστικό παιχνίδι στα κομματικά τους σχέδια.Αντί να ομονοήσουν και να εκπονήσουν συναινετικά σχέδια
α, β, γ, για να ανορθώσουν την χώρα και τον λαό της. Πέρα βρέχει.
Η νεότερη Ελληνική ιστορία από την εποχή της εθνικής απελευθέρωσης,είναι γεμάτη
από εμφύλιους πολέμους, διχασμούς, βασιλικές παρεμβάσεις και δικτατορίες.
Σαν τα κοκόρια μαλώνουν οι πολιτικοί μας που είναι σάρκα από την δική μας σάρκα.Δεν έχουμε πολιτισμό συναίνεσης και δημοκρατικού διαλόγου και διαχρονικά το πληρώνουμε. Ας βρεθούμε ακόμη μια φορά στην κόλαση κι ύστερα να κατηγορούμε όλους τους άλλους εκτός από τους εαυτούς μας.