ΒΑΣΤΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙ ΝΑΝΟ

Βάστα παππούλη Νάνο
Βαλαωρίτη.
Είμαστε πολλοί μαζί σου.
Από τον Έβρο ως την Κρήτη.
Υπογράφουμε μ`εσένα 
την επιστολή σου.

Εσύ παππούλη ποιητή
γνώρισες κατοχή.
Τη βαρβαρότητα
των Γερμανών Ναζί.
Δεν θέλεις το μίσος
από Έλληνες να αναβιώσει.

Βάστα ποιητή με τη
μεγάλη τη ψυχή.
Μας έκανες περήφανους.
Που σαν σημαιφόρος.
Έδωσες τον καλό αγώνα
Και θα είναι νικηφόρος.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΔΥΣΤΥΧΗ ΕΛΛΑΔΑ

Δεν φταίω εγώ που αναπνέω 
μολυσμένο αέρα.
Δεν είμαι υπεύθυνος που
από το βορά ψηλοί ξανθοί
και βλοσυροί
την δύστυχη πατρίδα 
διαφεντεύουν.

Φτωχή Ελλάδα του κλώτσου
και του μπάτσου
θέλουν να σε έχουν
Τον πλούτο σου να κατέχουν.
Μήπως όμως φταίω;
Επειδή δεν φώναξα
αρκετά με δυνατή
φωνή ότι
οι Εφιάλτες προδίδουν
τη πατρίδα.

Σταθείτε πατριώτες
μη δείχνετε εμένα
που έτρεξα που φώναξα
μαζί με τόσους άλλους
χωρίς να ακουστεί
η φωνή μας.
Ίσως να μην ήταν αρκετό.
Και να έπρεπε στη πλατεία
Συντάγματος
να πυρποληθώ.

Που είσαστε όμως κι εσείς
μια λαοθάλασσα να
γίνουμε να μας υπολογίζουνε;
Το χώμα της πατρίδας μας
Οι άφρονες χαρίζουν
χωρίς να το ορίζουν.
Πουλάνε τα νερά της
την αξιοπρέπεια της.

Είναι και κάποιοι εντός
της έρημης της χώρας
με μαύρα ντυμένοι
που χυδαιολογούν.
Βρίζοντας και κτυπώντας
όσους ανυπεράσπιστους
μπορούν.
Ω! δύστυχη χώρα με
τέτοια αναμπουμπούλα
πως θα ορθοποδήσεις τώρα;

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΤΟ ΠΑΙΔΙ

Ένα παιδί σε μια γωνιά 
μεγάλωσε πολύ σκληρά.
Δεν πέρασε ανέμελα 
παιδικά χρόνια 
Δεν έζησε την εφηβεία.
Τότε δεν υπήρχε
ψωμί ούτε ζωή.
Προκλήθηκε
σεκείνο το παιδί
βία και ταραχή.
Αγωνιώδη η προσπάθεια
να προσαρμοστεί
στη σκληρότητα
της εποχής.
Να μη διαρραγεί
η εσωτερική του
συνοχή.
Να μεταμορφωθεί
μια ζωντανή οβίδα
εναντίον της κοινωνίας
να στραφεί.

Η φτώχεια κράτος πρόνοιας
θέλει
γιατί αφήνει σημάδια
στη ψυχή.
Μετά πόνος κι όποιος αντέξει.
Το ποτάμι να περάσει
βρεμένος ,ξεσκισμένος
νοιώθοντας καταφρονεμένος.
Χρειάζεται προσπάθεια
για να θεραπευτεί.
Ήλιος να τον φωτίσει
η αγάπη μέσα του
να μη χαθεί.
Πέρασαν χρόνια
το παιδί ωρίμασε άσπρισαν
τα μαλλιά του.

Απέκτησε η ζωή του
πλούσιες εμπειρίες.
Ταξίδεψε, γνώρισε
λαούς και πολιτισμούς.
Ποτέ όμως
δεν ξέχασε εκείνο το παιδί.

Το προστάτευε από τις
παλιές πληγές.
Γιατί όταν άνοιγαν
ακουγόταν έντονες
κραυγές.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΛΙΤΣΑ ΛΙΤΣΑΚΙ

Λίτσα Λιτσάκι αγάπησε με.
Στην αγκαλιά σου πάρε με
ταξίδεψε με .
Στα μονοπάτια του ουρανού
οδήγησε με.

Λίτσα Λιτσάκι, αγαπημένη
ερωμένη.
Στα μάτια κοίταξε με.
Στην αγκαλιά σου
πάρεμε ταξίδεψε με.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ

Είμαι ένα μαγαζάκι της γειτονιάς.
Παντοπωλείο και καφενείο.
Έχω γάλατα παστεριωμένα.
Ξηρούς καρπούς και παγωτά.
Πάντα παγωμένα.
"Κοπιάστε κύριοι πελάτες
να στηρίξετε εμένα."
Εδώ έρχονται οι φίλοι
και οι γείτονες .
Μια παρέα
γινόμαστε όλοι.
Πότε μαλώνουμε.
Και πλακωνόμαστε .

Ένα είναι σίγουρο πως
γνωριζόμαστε καλά
και αγαπιόμαστε.
Όλα γίνονται φανερά
και πάμε μια χαρά.
Εσύ πολυκατάστημα
δεν έχεις πρόσωπο
είσαι ένα μόρφωμα
απρόσωπο.

"Δεν με νοιάζει μαγαζάκι.
Θα σε κάνω μια μπουκιά.
Είμαι υποκατάστημα
πολυεθνικής
με πολλά κεφάλαια
κι ας είναι και
της αρπαχτής.
Έχω άδεια ελευθέρας
να επεκταθώ εις πέρας.
Θα σε κλείσω μαγαζάκι
όσο κι αν γκρινιάζεις.
Εγώ δουλεύω νόμιμα.
Δεν κάνω χωρατά.
Εγώ πληρώνω νόμους
στρατούς και αστυνόμους.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΕΓΑΛΗ ΝΥΧΤΑ 

Με ρήμαξε η νύχτα
Είναι ατελείωτο το σκοτάδι.
Ανοίγω το παράθυρο να πάρω αέρα.

Πνίγομαι από την σκοτεινιά του τοπίου.
Φύγε νύχτα, φύγε κρύα παγωμένη.
Σε φοβάμαι σταφιδιασμένη 
αποκαμωμένη γριά
της κολάσεως.
Φύγε σου λέω.
Δεν αντέχω
το σκοτεινό σου προσωπείο.

Ορίστε ξημερώνει η αυγή.
Σε λίγο θα βγει ο ήλιος
Η ζωή στη πόλη ξεκινά.
Τα πουλιά θα αρχίζουν
να κελαηδούν.

Τα λουλούδια θα προβάλλουν
ανθισμένα.
Οι κοπέλες θα σύρουν το χορό
κοιτάζοντας κλεφτά στα μάτια
τους ρωμαλέους νέους χορευτές.
Η ζωή της ημέρας όμως
σύντομα θα τελειώσει.

Θα πέσει πάλι το σκοτάδι.
Είναι κι αυτή μια αναγκαία
αλλά αναπόφευκτη διαδρομή.


ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Ο ΕΥΘΕΙΣ ΔΡΟΜΟΣ

"Δεν υπάρχει άλλος δρόμος."
Μας λένε
Μόνο ο κατήφορος υπάρχει.
Για τους πολλούς κατήφορους
για μια ελίτ ανήφορος.

Η τραμπάλα στην παιδική χαρά
πηγαίνει πάνω κάτω.
Πότε ανήφορος ,πότε κατήφορος.
Τα παιδιά ξεραίνονται από τα γέλια
Και η ζωή τους κυλάει μια χαρά.
Μα όταν παίζουν οι μεγάλοι.
το παιγνίδι της τραμπάλας
γίνεται ένα σπιράλ θανάτου.

Σε ρημαγμένες ζωές κυλά να οδηγήσει.
Στους μονόδρομους αυτούς, υπάρχει
κι άλλος δρόμος.
Ο δρόμος της ευθείας που οδηγεί
σε αλήθεια.Που οδηγεί σε αγάπη.
Και σβήνει ταυτοχρόνως
τα μίση και τα πάθη.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΣΙΓΑ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ

Σιγά η πατρίδα κοιμάται
και δεν βγαίνει ήχος 
κανένας από την ανάσα της.
Λες και είναι πεθαμένη.
Σιγά η κυρία κοιμάται
και δεν την σκιάζουν
φοβέρες κι ανέμοι
απειλές και κατάρες.

Σιγά η χώρα κοιμάται
αποκαμωμένη
από τις μαχαιριές
που τις έχουν
δώσει οι εφιάλτες.
Σιγά η μανούλα κοιμάται
απογοητευμένη και αφοπλισμένη
από τα ίδια τα παιδιά της.

Που είναι η πατρίδα εκείνη
των αρχαίων προγόνων η κρήνη;
Θα ξυπνήσει κάποτε, θα ξυπνήσει;
Το τιμόνι μπροστά να γυρίσει;

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ 

Όταν ο άνεμος φυσήξει 
αγέρωχος, 
θα σκουπίσει τα δάκρυα
από τα μάτια του κόσμου.
Θα διώξει τα πάθη και τα μίση.
Την άνοιξη θα ανοίξουν
οι μίσχοι των λουλουδιών.

Όπως τα στηθάκια
των έφηβων κοριτσιών
που διψούν να γνωρίσουν
τον έρωτα.

Τα λουλούδια θα
πλημμυρίσουν τη ψυχή μας
με το άρωμα τους.
Ο ήλιος θα ανατέλλει την αυγή
από την Ανατολή,
για να δώσει ελπίδα
στους απελπισμένους.

Το χώμα θα καρπίσει
τα πλούσια ελέη
της μάνας γης.
Όσο ο άνθρωπος υπάρχει
πάνω στη γη και δημιουργεί
δεν χάνεται η ελπίδα.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΟΔΟΣ ΝΑΡΚΙΣΣΟΥ

Ρώτησα μια ημέρα
ένα φίλο ποιητή. 
Να μου πει την γνώμη του
για τον Κ.Π. Καβάφη 
τον παγκόσμιο
ποιητή. 
Αυτόν που την Ελλάδα υπερήφανα
στους ώμους του κρατεί.
"Δεν είναι ποιητής>" Μου
είπε.
"Γιατί τον ερωτώ έκπληκτος
εγώ;"

"Δεν γράφει σε λόγο έμμετρο.
Μπορεί να έχουν οι στίχοι
του, φιλοσοφία μα
δεν είναι ποιητής."
Λησμόνησα να σας πω ότι
ο φίλος ποιητής ήταν πιστός
φίλος του δεκαπεντασύλλαβου.
Ο καθείς βέβαια και
οι προτιμήσεις του.

Δεν μου πέφτει λόγος
να κάνω κριτική
στην δική του αισθητική.
Τα δικά μου ποιήματα
πως τα βλέπεις;
Τον ρώτησα ξανά.
Κατά καιρούς του είχα δώσει
να διαβάσει άπειρα
δικά μου ποιήματα.

Γράφεις κι εσύ ποιήματα
μου, είπε κουνώντας
το κεφάλι του. Μου
φάνηκε υποτιμητικά.

"Όχι του είπα απλά διαβαίνω
της ποίησης τον δρόμο.
Δεν βλέπω όμως φως,
όπως με αγωνία περίμενα.
Δεν βλέπω ένα θετικό σημάδι.
Μόνο ναρκισσισμούς εγώ, εγώ,
και αφήστε τους άλλους.
Ας τους φάει το σκοτάδι."

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΠΟΤΥΧΙΑ

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΤΥΧΕ.
Ο ΚΟΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΤΥΧΕ.
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΑΠΕΤΥΧΕ.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΕΤΥΧΕ. 
ΖΟΥΓΚΛΑ ΓΙΝΑΜΕ.

ΕΜΠΡΟΣ ΘΗΡΙΑΚΙΑ ΜΟΥ.
ΑΣ ΦΑΓΩΘΟΥΜΕ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ. 
Η ΑΡΕΝΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΙΜΑ.
ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ
ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ.

ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΙ
ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ
ΜΕ "ΠΑΡΑΓΩΓΑ" ΠΟΥ
ΠΡΟΣΠΟΡΙΖΟΥΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ
ΕΣΟΔΑ ΜΕΣΩ ΚΡΙΣΕΩΝ ΤΡΙΓΜΏΝ
ΚΑΙ ΟΔΥΡΜΩΝ;

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Χλευάστεμε ,φτύστεμε
εμπαίξτεμε,
σταυρώστεμε.
Αν είναι ο κόσμος να
γίνει πιο ανθρώπινος
δέχομαι να πάρω πάνω μου
τα δικά του λάθη, και να
σταυρωθώ αντ`αυτού.
Δεν λέω "αμαρτίες" γιατί
δεν είμαι δογματικός,
θρησκευόμενος.

Λέω λάθη γιατί στη γη
κρίνεται η ζωή.
"Σκέπτομαι άρα υπάρχω."
Κι αν δεν αντέξω
να με σταυρώσει το
πλήθος;

Πατέρα μου , μητέρα
μου ,βοηθήστε με να
αντέξω τη σκληρή δοκιμασία.
Επικαλούμαι τους γονείς μου.
Σαν να είναι εν ζωή
Ενώ έχουν πεθάνει.
Πόσο μόνος είμαι.

Όσο κι αν προσπαθήσω.
Είμαι άνθρωπος εγώ.
Ποτέ δεν θα μπορέσω
Να αλλάξω το κόσμο.
Αν όμως γίνουμε πολλοί;

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΤΟ ΠΑΙΔΙ

Ένα παιδί σε μια γωνιά 
μεγάλωσε πολύ σκληρά.
Δεν πέρασε ανέμελα 
παιδικά χρόνια 
Δεν έζησε την εφηβεία.
Τότε δεν υπήρχε
ψωμί ούτε ζωή.
Προκλήθηκε
σεκείνο το παιδί
βία και ταραχή.
Αγωνιώδη η προσπάθεια
να προσαρμοστεί
στη σκληρότητα
της εποχής.
Να μη διαρραγεί
η εσωτερική του
συνοχή.
Να μεταμορφωθεί
μια ζωντανή οβίδα
εναντίον της κοινωνίας
να στραφεί.

Η φτώχεια κράτος πρόνοιας
θέλει
γιατί αφήνει σημάδια
στη ψυχή.
Μετά πόνος κι όποιος αντέξει.
Το ποτάμι να περάσει
βρεμένος ,ξεσκισμένος
νοιώθοντας καταφρονεμένος.
Χρειάζεται προσπάθεια
για να θεραπευτεί.
Ήλιος να τον φωτίσει
η αγάπη μέσα του
να μη χαθεί.
Πέρασαν χρόνια
το παιδί ωρίμασε άσπρισαν
τα μαλλιά του.

Απέκτησε η ζωή του
πλούσιες εμπειρίες.
Ταξίδεψε, γνώρισε
λαούς και πολιτισμούς.
Ποτέ όμως
δεν ξέχασε εκείνο το παιδί.

Το προστάτευε από τις
παλιές πληγές.
Γιατί όταν άνοιγαν
ακουγόταν έντονες
κραυγές.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΛΙΤΣΑ ΛΙΤΣΑΚΙ

Λίτσα Λιτσάκι αγάπησε με.
Στην αγκαλιά σου πάρε με
ταξίδεψε με .
Στα μονοπάτια του ουρανού
οδήγησε με.

Λίτσα Λιτσάκι, αγαπημένη
ερωμένη.
Στα μάτια κοίταξε με.
Στην αγκαλιά σου
πάρεμε ταξίδεψε με.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΧΩΡΙΣ ΑΝΟΙΞΗ 

Δεν ήρθε ακόμη η άνοιξη 
που ονειρευόμασταν.
Οι λίγοι ονειροπόλοι απογοητευτήκαμε.

Πόσοι χειμώνες θα περάσουν ακόμη
για να ανθίσουν οι αμυγδαλιές;

Ο κάμπος αυτός έτσι άνυδρος
και χωρίς καρπούς δεν έχει μέλλον.

Τι απέγιναν οι ζευγάδες, οι σποράδες;
Αυτοί που τον καρπό έσπερναν και
οι πολλοί θέριζαν πλούσια σοδειά;

Πόσυς άνυδρους χειμώνες
θα βιώσω ακόμη μέχρι να έρθει η άνοιξη;
Χωρίς ζευγάδες, χωρίς σοδειά,
αυτός ο τόπος θα καταστραφεί
από λοιμό.

Όπως είπε και ο ποιητής¨"το μέλλον
έχει πολύ ξηρασία."

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Ο ΙΣΚΙΟΣ ΤΟΥ ΛΙΟΔΕΝΤΡΟΥ

Tα λιόδεντρα είναι η ζωή μου.
Γεννήθηκα στο ίσκιο ενός λιόδεντρου.
Τότε που οι μάνες βίωναν τη 
ζωή τους, στην ομορφιά της
φύσης.
Τα βουνά με τα σπηλιάρια 
που κατοίκησαν οι Θεοί .
Και η θάλασσα που περιπλανήθηκε
ο Οδυσσέας μέχρι να βρει τη Ιθάκη του
είναι και δικά μου βιώματα.
Ζω παρέα με τους ήρωες μου.

Η Ελλάδα είναι η ερωμένη μου.
Η πρώτη μου αγάπη.
Η μοναδική που αγάπησα
με τόσο πάθος για τα κάλλη της.
Τη Ψυχή της ,τη σοφία της.
Τη θαυμάζω που διατηρείτε
τόσο νέα μέχρι σήμερα.

Τα διάσπαρτα νησιά στο Ελληνικό
πέλαγος που τα χαΪδεύει νωχελικά
η θάλασσα, είναι τα δικά μου παιδιά.
Η θάλασσα, ο γαλάζιος ουρανός, το
γλυκύ κλίμα είναι ένα
αγαπημένο όνειρο.
Ποτέ να μη πεθάνει.

Η Αφροδίτη, η αγαλμάτινη Θεά.
Απόλλων, ο θαυμαστός των γυναικών.
Διόνυσος ο αιώνιος έφηβος
με τις κρεπάλες και ..με τα μυστήρια.
Η Αθηνά της σοφίας.

Χώρα των μύθων και των ηρώων.
Δαφνοστεφανωμένη Ελλάδα.
Μείνε δική μου για πάντα.
Σε αγαπώ.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΟΙ ΑΞΙΕΣ

Aπέσυρα από την τράπεζα 
τα τελευταία συναλλάγματα μου.
Ποτέ δεν με απασχολούσαν
οι υλικές αξίες.
Πνευματικά ήταν τα ενδιαφέροντα μου.

Θα αποσυρθώ από τη ζωή
ως αποτυχημένος. 
Κατά τα κοινωνικά πρότυπα.
Είμαι ευτυχισμένος
για τα πολλά τα όχι που έχω πει.
Που αφήνω ως κληρονομιά
απέραντη αγάπη για τους ανθρώπους.

Και στίχους βγαλμένους
από το αίμα της καρδιάς μου.
Κι ας μην έχουν τα ποιήματα μου
καμία αξία στη τράπεζα συναλλαγών.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ

Είναι στιγμές που κανένα
Δεν θέλω να γνωρίζω
Και κανένας δεν θέλω να με ξέρει.
Μόνος και ανύπαρκτος στο πλήθος
σαν ένα κουνούπι που
τριγυρίζει και παρατηρεί τον κόσμο.

Όταν ντυθεί σε δημιουργία
η μοναξιά μου και οι σκέψεις μου
έρθουν στο φως.
Τότε ανοίγει
και εμένα η καρδιά μου.
Τότε τα όνειρα μου βρίσκουν
εκπλήρωση.

Δεν είμαι απόμακρος.
Αγαπώ τους ανθρώπους.
Μοναχικός είμαι.
Για να μπορώ να μετασχηματίζω
τις σκέψεις μου σε ποιήματα και ιδέες.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Ο ΦΩΤΟΔΟΤΗΣ ΗΛΙΟΣ

Κάθε ανθρώπου θάνατος λιγοστεύει
τον αέρα που αναπνέω.
Κάθε φτερούγισμα πουλιού μου
ζωντανεύει την ελπίδα.
Ο φωτοδότης ήλιος που φεγγοβολά
μου χαρίζει υγεία και ένα πλατύ χαμόγελο.
Η βροχή του χειμώνα με ανασταίνει.
Α τι ωραία που είναι η ζωή μας.
Η βλάστηση χαρίζει καρπούς.
Δίνει ζωή στο περιβάλλον για
να στηρίξει την ύπαρξη μας.

Ο άνθρωπος, ο αγαπημένος μου
επίγειος Θεός.
Άνεση έχει φέρει
στη πρωτόγονη ζωή μας.
Αλλά και πόσο σκοτάδι περιέχει.
Είναι αυτοκαταστροφικός
και με τον κακό του
εαυτό καταστρέφει τη φύση.
Με ποιους δαίμονες του κακού
αντιπαλεύει και τον νικούν;
Η ηθική του περιβάλλοντος
λησμονάτε χωρίς ενδοιασμούς
αν πρόκειται
να αυξήσει τον λογαριασμό του
στην τράπεζα.

Το σκοτάδι, κρύβει τον ήλιο!
Η ποιητική της αγάπης υποχωρεί
μπροστά στην δύσμορφη,
καμπούρα
και άσχημη ποιητική της
αχαλίνωτης κερδοσκοπίας.
Ο άνθρωπος δεν μαθαίνει
από την ιστορία του.
Ο εχέφρων άνθρωπος χωρίς περίσκεψη
παραδίδεται στον άνθρωπο
του πολέμου, και της στυγνής βίας.
Κάθε ανθρώπου θάνατος
σε πολέμους ματώνει τη ψυχή μου.

Πονά ο ποιητής όταν ξεπέφτει
ο πολιτισμός.
Πως να αλλάξει ο κόσμος με ποιητικές
συμβουλές και προτροπές;
Ίσως να καλυτερέψει αν αγκαλιαστούμε
και ειρηνικά παλέψουμε ενάντια
στον κακό εαυτόν μας.
Όταν φιλέψουμε όλοι μαζί, για
να τραγουδήσουμε τον ύμνο της αγάπης.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΦΤΑΙΕΙ

Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω.
Ο χρόνος φταίει.
Ο χρόνος ο αδυσώπητος
ο σκληρός, είναι ο μεγάλος μου εχθρός.
Με έκανε μελαγχολικό, οκνηρό
χωρίς μαλλιά.
Λυπούμαι όταν λησμονώ
τα γενέθλια της κυράς μου.
Ωχ μεγάλη συμφορά μου!

" Που είναι τα γυαλιά μου;"
" Ξέχασα και τα γυαλιά μου."
"Τα γυαλιά σου τα φοράς."
"Τα μυαλά σου μην ξεχνάς."
Χρόνε παραβάτη χρόνε.

Γιατί σαν τον Κρόνο
τρώγεις τα παιδιά σου;
Θέλεις εσύ να ζήσεις αιώνια
καταπίνοντας ανθρώπους;
Το γνωρίζεις ότι πάσχεις.
Από καθόλου τρόπους;

Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω.
Ο χρόνος φταίει.
Πέρασε και πάει
και πίσω δεν γυρνάει..
Μεγάλωσαν τα παιδιά μου.
Απέκτησα και εγγόνια.
Κι εγώ πίστευα σαν βλάκας
πως θα ζούσα ζωή, αιώνια.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

          ΤΙ ΘΛΙΨΗ

Χθες βράδυ απεβίωσε ο ποιητής .
Θ`άταν γύρω στα ογδόντα χρόνων.
θλίψη και πένθος σκέπασε τη πόλη.
Στη τελευταία του κατοικία
τον συνόδευσε πλήθος κόσμου.
Ο Δήμαρχος εκ καθήκοντος
εκφώνησε τον επικείδειο.
Ήταν γνωστός ο ποιητής
 για τους αγώνες του.

Και για την ποιότητα των στίχων του.
Ο κόσμος που παρευρέθη ως το τέλος
είχε χρώμα.
Ίσως το χρώμα να ήταν κόκκινο, από αίμα.
Ω! Θεέ μου. Όταν πεθαίνουμε, ακόμη
θα είμαστε χωρισμένοι σε χρώματα;
Τι θλίψη,
ο θάνατος να μην ενώνει
τους ανθρώπους;
Ο ποιητής θα τους
βλέπει κουνώντας ανήσυχος
το κεφάλι του.

Ούτε την ύστατη ώρα
δεν κατάφερα να ενώσω το κόσμο;
Θα μονολογεί δακρυσμένος.
Και θα επιστρέφει στην
ανυπαρξία του πικραμένος.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

• FROM FB Manousos Daskalakis ΧΩΡΙΣ ΦΩΝΗ
  
  Δεν ξέρω να μιλώ.
  Τα αερικά μου πήραν τη φωνή.
  Μου έμειναν οι λέξεις.
  Για να γράφω στους τοίχους.
  Λέξεις και στίχους που
  παράγουν μουσική και ήχους.
  Μια ποικιλία από φιγούρες. 
  Διάφορες καρικατούρες.
  
  Και με μπογιά να ζωγραφίζω. 
  Σκέψεις και συναισθήματα.
  Έρωτες και πάθη, πορείες, με
  ιστορίες, επιτυχίες και ολισθήματα.
  Ξέχασα να μιλώ.Η ζωή με τα δεινά της
  μου αφαίρεσε τη φωνή.
  
  Στη κόλαση του Δάντη πήγα
  και αναγεννήθηκα. 
  Στο καθαρτήριο των ψυχών.
  Τώρα γράφω στίχους για
  να τραγουδούν τα ξωτικά.
  
  ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

  5 ώρες πριν · Μου αρέσει! · 1
• 

  Βύρων Κολάσης εξαιρετικο αγαπητε μου μανουσο!!

  5 ώρες πριν · Μου αρέσει!
• 

  Manousos Daskalakis ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΒΥΡΩΝΑ.

  5 ώρες πριν · Μου αρέσει! · 1

• • FROM FB Manousos Daskalakis ΧΩΡΙΣ ΦΩΝΗ
    
    Δεν ξέρω να μιλώ.
    Τα αερικά μου πήραν τη φωνή.
    Μου έμειναν οι λέξεις.
    Για να γράφω στους τοίχους.
    Λέξεις και στίχους που
    παράγουν μουσική και ήχους.
    Μια ποικιλία από φιγούρες. 
    Διάφορες καρικατούρες.
    
    Και με μπογιά να ζωγραφίζω. 
    Σκέψεις και συναισθήματα.
    Έρωτες και πάθη, πορείες, με
    ιστορίες, επιτυχίες και ολισθήματα.
    Ξέχασα να μιλώ.Η ζωή με τα δεινά της
    μου αφαίρεσε τη φωνή.
    
    Στη κόλαση του Δάντη πήγα
    και αναγεννήθηκα. 
    Στο καθαρτήριο των ψυχών.
    Τώρα γράφω στίχους για
    να τραγουδούν τα ξωτικά.
    
    ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

    5 ώρες πριν · Μου αρέσει! · 1
  • 

    Βύρων Κολάσης εξαιρετικο αγαπητε μου μανουσο!!

    5 ώρες πριν · Μου αρέσει!
  • 

    Manousos Daskalakis ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΒΥΡΩΝΑ.

    5 ώρες πριν · Μου αρέσει! · 1

  
  

  • 

    Manousos Daskalakis-Από¨  {facebook[ΝΙΚΗΣ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ -ΕΥΤΥΧΩΣ υπάρχει ακόμη καλή λογοτεχνία...}

  
  

  • Σοφία Βαλαβάνη ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΜΕΡΑ....!!!ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΣΑΣ..ΓΙΑΤΙ ΚΙ ΕΓΩ ΓΡΑΦΩ...ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΩ ΠΛΕΟΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ...

    πριν από μία ώρα περίπου · Μου αρέσει!
  • 

    Manousos Daskalakis ENAΣ ΑΥΤΟΔΗΜΙΟΥΡΓΗΤΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ-ΤΩΡΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ-ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ -ΠΟΙΗΤΗΣ- ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ ΣΟΦΙΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ ΕΚ ΒΑΘΟΥΣ ΚΑΡΔΙΑΣ.

  Manousos Daskalakis-Από¨  {facebook[ΝΙΚΗΣ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ -ΕΥΤΥΧΩΣ υπάρχει ακόμη καλή λογοτεχνία...}

• πριν από μία ώρα περίπου · Μου αρέσει!
• 

  Manousos Daskalakis ENAΣ ΑΥΤΟΔΗΜΙΟΥΡΓΗΤΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ-ΤΩΡΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ-ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ -ΠΟΙΗΤΗΣ- ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ ΣΟΦΙΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ ΕΚ ΒΑΘΟΥΣ ΚΑΡΔΙΑΣ.