ΟΥΡΙΟΣ ΑΝΕΜΟΣ

Νέος άνεμος έρχεται νέες ιδέες
νέα τραγούδια φέρει.
Λουλούδια θα φορέσει 
στο πέτο των παιδιών.
Αλλοίμονο σε αυτούς που δεν 
αγάπησαν .

Δεν έχουν θέση στη καρδιά μας.
Εμείς αγαπάμε και τραγουδάμε.
Με το ιδρώτα μας τη γη ποτίζουμε
Και με το αίμα μας γράφουμε
την ιστορία.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Ο ΝΕΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ

Ο νέος ζωγράφος ήξερε ότι
ίσως ποτέ να μην αποκτήσει
διασημότητα να γίνει ένας
Πικάσο, ένα Νταλί, ένας Τσαρούχης 
με τα ναυτάκια του, 
ένας Χατζηκυριάκος Γκίκας, 
ένας Εγγονόπουλος, 

Του Κόντογλου την προσπάθεια
λάτρευε για να εκφράσει το πνεύμα
της πατρίδας.
Ο Θεόφιλος ήταν η αδυναμία του.

Είχε επίγνωση ότι όπως και τόσων άλλων
η θαυμάσια τέχνη του μπορούσε να
θαφτεί.
Επέμενε όμως γιατί αγαπούσε
την τέχνη του περισσότερο
κι από τη ζωή του.

Τις ημέρες εργαζόταν για να ζήσει,
τα βράδια ξενυχτούσε στο εργαστήρι.
Είχε ταλέντο μα δεν θέλησε να το
πουλήσει στους πλούσιους "προστάτες"
των τεχνών που αγόραζαν αντί πινακίου
φακής τους πίνακες για να θησαυρίσουν
αργότερα στις δημοπρασίες των
"οίκων δημοπρασιών."
Ήταν νέος, κι αρνούνταν να
πωλήσει τα όνειρα του
γιατί αγαπούσε τη ζωή.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ

Όσο κι αν τριγύρω σου συμβαίνουν
τα ανθρώπινα.
Θάνατοι, αυτοχειρίες, ασθένειες,
ατυχήματα, τραγωδίες.

Εσύ έχεις τα μάτια σου κλειστά.
Από μικρό σε έχουν μάθει να σου
κρύβουν τις αλήθειες της ζωής
που είναι πικρές σαν ένα
άγριο βότανο του βουνού.

Υπάρχουν και ωραίες αλήθειες
που είναι γλυκιές σαν καραμέλες.
Η ζωή είναι πολύπλοκη
και πολυσύνθετη.

Ο πίνακας της είναι πολύχρωμος
δεν είναι μαύρο άσπρο.
Όταν μεγαλώσεις διώχνεις το κακό
από τη σκέψη και λες¨
"Τίποτα κακό
εμένα δεν θα μου συμβεί."
Μα όταν γεράσεις παλεύεις
με τη σκέψη του θανάτου.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΔΙΚΩΣ- ΟΙΔΙΠΟΥΣ

Άδικα με δολοφόνησες Οιδίποδα
και έβαψες τα χέρια σου με αίμα.
Σε παραπλάνησε περιπλανώμενε 
Θηβαίε
το μαντείο των Δελφών.
Μήπως πληρώθηκε από
συγκρότημα τύπου
και τηλεόρασης;

Δεν είμαι εγώ ο Λάϊος
ο τραγικός πατέρας σου
που έμελλε με τα ίδια σου τα χέρια
να σκοτώσεις.
Ο Χρύσιπος ο γιος του
βασιλιά της Ηλείας
Πέλοπα είναι ο πατέρα σου.
Μα το Δία.
Παίρνω όρκο ιερό.

Η πράξη σου αυτή Οιδίποδα
βασιλιά της Θήβας
επηρέασε και τον Φρόϋντ.
Λένε καμιά φορά και
κουταμάρες τα μαντεία.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ

Με υποσχέσεις έρχονται
και μας μιλούν ότι¨
Για το καλό μας μεριμνούν.
Και μόλις την εξουσία πάρουν.

Οι υποσχέσεις καίγονται
και γίνονται καπνός.
Όπως σένα φουγάρο.
Το είδαμε πολλές φορές
το θέατρο αυτό του παραλόγου
να πράττουν τα αντίθετα
από αυτά που έλεγαν εχθές.
Χωρίς εμείς να έχουμε λόγο.

Για το καλό μεριμνούν
και βρήκαμε το διάολο μας.
Σκεφθείτε να μην ήθελαν
το καλό μας. Που θα ήμασταν
τώρα.Θα είχαμε πνιγεί από
τον δυνατό αέρα και τη μπόρα.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΝΗΜΕΣ ΠΑΛΙΕΣ

Καθόταν ο γέρος στη πολυθρόνα του
αναπαυτικά με κλειστά τα μάτια.
Αναπολούσε τα παλιά τα χρόνια
και φοβόταν που δεν θα ζούσε
μια ζωή... αιώνια.

Σκηνές έφερνε στο νου του
από το σχολείο στα παιδικά του χρόνια.
Τότε που η φτώχεια και οι στερήσεις
δυνάμωναν τις συνειδήσεις.
Η επισιτιστική βοήθεια έφθανε
στα σχολεία .

Στη χώρα μας
που είχε ζήσει μια τραγωδία.
Κατεστραμμένη διαλυμένη
και διχασμένη.
Δια πυρός και σιδήρου
πέρασε στη κατοχή ,
και με σπαραγμό πολέμησε
αδελφός τον αδελφό
στον εμφύλιο πόλεμο.
Στο σχολείο τα παιδιά αδύνατα
και υποσιτισμένα
περίμεναν στη σειρά τους
τα καημένα.

Το γάλα σκόνη έρεε
από το καζάνι στα
τσίγκινα κυπελάκια.
Το κίτρινο βούτυρο
έπεφτε πάνω
σε μια φτενή
φετούλα με ψωμί.

Και στο χέρι
έδιναν λίγο κίτρινο τυρί.
Αθώα τα παιδιά
έπαιζαν στην αυλή
διάφορα παιγνίδια.
Χωρίς να γνωρίζουν
το αύριο τι θα φέρει.
Νόστιμο ήταν το φαγάκι
και έτρεφε το παιδικό
τους το στομαχάκι.

Τώρα που ωρίμασε ο γέρος
με νοσταλγία επέστρεψε
σε μνήμες βαθιά χωμένες
που νόμιζε λησμονημένες.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Ο ΔΡΟΜΟΣ

Με το ποδήλατο μου προχωρούσα
και προχωρούσα.
Ο δρόμος δεν ήταν ευθεία λεωφόρος.
Είχε πολλές στροφές με χειρότερη
την ονομαζόμενη "στροφή του θανάτου."

Και προχωρούσα μηχανικά
με το ποδήλατο μου
χωρίς να βλέπω κανένα
λες και ζούσα
σε μια άδεια πολιτεία.

Τις σκέψεις μου
είχα αγκαλιά .
Παρελθόν παρόν και μέλλον
έχουν μια αλληλουχία.
Εμείς ξεχνούμε την ιστορία
και προχωρούμε με
τον αυτόματο πιλότο.
Η επιφάνεια των πραγμάτων
είναι παρούσα χωρίς
να προσεγγίζουμε την ουσία.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΗΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΗΣ

Σήμερα γιορτάζει το όνομα μου.
Σφάξε γυναίκα με το γιο
τα καλύτερα σφαχτάρια
από το κοπάδι.
Στρώσε πλουσιοπάροχο τραπέζι
στους συγγενείς
και φίλους μας.

Κέρασε τους παλιό κρασί από το κελάρι.
Το αχνιστό βραστό άφησε στο τραπέζι
και το πιλάφι άπλωσε στις πιατέλες.
Φέρε και τους λυράρηδες
για να τους τραγουδήσουν.
Και όταν τα ξημερώματα
σας αποχαιρετήσουν.

Τότε να τους πείτε ότι¨
"δεν υπάρχει πλέον για εμένα
πλοίο για να κυβερνώ."
Βυθίστηκα μαζί του
μισοπέλαγα
από τον άγριο καιρό.
Στα μανιασμένα κύματα.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΥΠΕΡΑΝΩ

Έκανες και συ λάθη φίλε.
Στις σχέσεις σου 
με τις γυναίκες, με τους φίλους 
με την οικογένεια σου
με την ιδεολογία σου.
Τη σχέση σου με το χρήμα
με την εργασία, τη κοινωνία . 
Ποιος νομίζεις πως είσαι; 
Ο υπεράνω όλων ο αναμάρτητος
ο από ψηλά Θεός που
επιβλέπει και διορθώνει το κόσμο;

Αντί να ενδοσκοπήσεις
προς τον εσωτερικό σου
κόσμο συνεχώς ασκείς κριτική
στους πάντες.
Τους αγαπημένους σου
τους πίκρανες
τους φίλους σου κοντεύεις
να τους χάσεις .

Για τα κοινά δεν ενδιαφέρεσαι
πραγματικά, παρά
την ακατάσχετη πολιτικολογία σου
στις παρέες.

Σύνελθε φίλε όσο είναι ακόμη καιρός.
Δεν σου δίνω πρωτότυπες συμβουλές.
Τήρησε όσο μπορείς τα λόγια του
στοχαστή."Για να αλλάξεις
τη κοινωνία πρέπει να αλλάξεις
πρώτα τον εαυτόν σου."
Αν φυσικά επιθυμείς να αλλάξει
κάτι στη κοινωνία που αμφιβάλω.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΓΝΩΘΙ Σ`ΑΥΤΟΝ

Όσο ωρίμαζε ηλικιακά ο παιδικός μου φίλος 
Αντώνης σκεπτόταν τον θάνατο.
Δεν είναι εχθρός μας ο θάνατος
Αντώνη.Είναι ο καλύτερος μας φίλος.
Γιατί ο σκεπτόμενος άνθρωπος
διαφέρει από τα ζώα;

Για την νοημοσύνη του ,
την φαντασία του
τον πολιτισμό που κατέκτησε
δια μέσου των αιώνων.
Ο θάνατος είναι ο καλύτερος μας φίλος.
Μας βοηθά να σκεφτούμε
για την προσωρινότητα
της ζωής .

Αν ωριμάσουμε θα συμφιλιωθούμε
μαζί του.
Δύσκολη η συγκατοίκηση αλλά
αναπόφευκτη.
Η ελπίδα είναι να αποκτήσει
ο άνθρωπος το "γνώθει σε αυτόν."
Αρκεί να ξεφύγει από τη κατάσταση
μαζοποίησης που επιδιώκουν
οι διάφορες εξουσίες.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΙΑ ΔΑΚΡΥΑ

Tη δεκαετία του 1950 και 1960
γέμισε η Αττική και οι μεγάλες
πόλεις της Ελλάδας με 
πάμφτωχους αγρότες χωρίς παιδεία.
Έκτισαν πλήθος αυθαιρέτων κτισμάτων
και βεβήλωσαν την αισθητική της εξουσίας
και της αστικής τάξης.

Ποια αισθητική ποιας αστικής τάξης;
Οι νεόπλουτοι Έλληνες
έχουν αγροτική και
νησιώτικη καταγωγή
Δεν είναι οι Αστοί της
Γαλλικής επανάστασης.

Δεν είχαν διαμορφώσει αισθητική.
Την οικιστική Ελλάδα
την άφησαν να καταντήσει
σαν τη δική τους εικόνα.
" Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω"
είπε κάποτε η ποιήτρια.
Όποιος κλαίει στο τάφο ενός νεκρού
που δολοφόνησε, τα δάκρυα του
είναι κροκοδείλια.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Ο ΚΗΠΟΣ ΤΗΣ ΕΔΕΜ

Το πράσινο είναι η ζωή μου.
Για εμένα ένα τεράστιο πάρκο
με πολύ πράσινο είναι
ο δικός μου κήπος της Εδέμ.
Φίλοι μου, και σύντροφοι μου.

Να με δέσετε σένα δέντρο
μέσα σένα ανθόκηπο.
Ή σένα καταπράσινο δάσος
για να μη ακούω το θόρυβο
από τις σειρήνες της πόλης.

Με τα απατηλά καλέσματα
των φώτων που κρύβουν
μέσα τους βαθύ σκοτάδι.
Στο σύγχρονο πολιτισμό
του άγχους και των
καθημερινών προβλημάτων.
Όπως είπε κι ένας μεγάλος
ψυχαναλυτής¨
"Ο πολιτισμός είναι¨
πηγή δυστυχίας."

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Ο ΙΣΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΗΦΟΡΟΥ

Η εξουσία δεν θέλει παρατιμονιές.
Τον λαό προσπαθεί να βάλει 
στον ίσιο δρόμο.

Όπως το τραίνο που πατάει σε ράγες
Για να κάνει το δρομολόγιο του.
Η ομοιομορφία είναι ένα κυρίαρχο
στοιχείο.

Στρατιώτης ο λαός χωρίς στολή.
Πάντα σχεδόν
με τη θέληση του γιατί έχει φόβο
μπροστά στην ελευθερία του.
Ο χειραγωγημένος λαός είναι
μαζάνθρωπος, υπάκουος
και πελάτης καλός.

Η εξουσία -κοινωνία- τον διαφορετικό
τον κλείνει
σε αμπαρωμένα φρούρια.
Σε φυλακές, ψυχιατρεία,
σε στρατόπεδα μεταναστών,
σε ιδρύματα για παιδιά,
και για γέρους.
Τον ύπνο της κανείς δεν πρέπει
να διαταράξει, γιατί η κοινωνία
έχει ύπνο βαρύ.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

        ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

Εξουσία¨ "Έλα εδώ εσύ.
Γιατί έκλεψες το σλίπ."
Νέος και φοβισμένος" 
"Να ντυθώ κύριε."
"Δεν έχω ούτε εσώρουχα."
Εξουσία¨ "Ελα εδώ όργανο"
Όργανο¨ "Διατάξτε."
Εξουσία" Κλείσε το νέο στη φυλακή.
Όργανο¨ "Οπως διατάξετε κύριε."

Το σύστημα προκαλεί νέους
Γιάννη Αγιάννη τον μοχθηρό
Ιαβέρη, και νέες Γαλλικές
επαναστάσεις.
Όταν σε ξεζουμίζουν στις
μυλόπετρες άλλος δρόμος
δεν υπάρχει.
Και όμως υπάρχει και
ο τρίτος δρόμος.

Ο δρόμος των δικαιωμάτων
και της αγάπης.
Γεννήθηκα για να αγαπώ
αλλά και να προτείνω
μέσες λύσεις.
Τους κλασικούς
που πρότειναν¨
"Μέτρον Άριστον."
Τους διάβασαν μα δεν
τους κατανόησαν.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ 1974

Πως βρέθηκα μαύρα μεσάνυχτα
επίστρατος σένα πρόχειρο
στρατόπεδο
ή μάλλον σένα ελαιώνα
στο χωριό Μόδι των Χανίων;
Η χούντα των Αθηνών είχε 
κάνει άνω κάτω την Ελλάδα
και την Κύπρο.
Δίσεκτα τα χρόνια και οι μνήμες
πάνε να ξεθωριάσουν.

Οι Έλληνες Εφιάλτες προκάλεσαν
συνταγματική κρίση
στο νησί της Αφροδίτης.
Οι ιστορικοί θα τους σημειώσουν
με τα μελανώτερα χρώματα.
Οι Τούρκοι βρήκαν αφορμή και
εισέβαλαν στη Κύπρο.
Κατέλαβαν το βόρειο τμήμα της.
Εμείς στρατοπεδεύσαμε
περιμέννοντας
διαταγή να υπερασπιστούμε
τα πάτρια εδάφη στη Κύπρο.

Αγρότες, γιατροί, επιστήμονες
έμποροι επαγγελματίες ντύθηκαν
στο χακί πήραν ότι όπλα τους έδωσαν
και περίμεναν με διάχυτη
την αγωνία στα πρόσωπα τους.
Ξαφνικά άφηναν πίσω δουλειές
οικογένειες και αγαπημένες.
Η διαταγή να αναχωρήσουμε
δεν δόθηκε ποτέ.

Η χούντα των Αθηνών έπεσε προκαλώντας
εθνική τραγωδία.
Όσοι ζήσαμε εκείνη της εποχή
θα μείνουμε με πικρή γεύση
στο στόμα και θλίψη στη ψυχή.

Αν ζούσε ο γέρο Όμηρος πως
θα περίγραφε τη νέα
Ελληνική συμφορά;

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

              ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΗ 

Κάποιοι Αρειανοί κατέβηκαν στη γη.
Θέλησαν να εντρυφήσουν στη γήϊνη
κουλτούρα.
Ζήτησαν να τους φέρουν μυθιστορήματα.
Τους κούρασαν τα πολλά λόγια 
των συγγραφέων και άρχισαν 
το χασμουρητό.

"Πως είναι δυνατόν να θέλουν
οι συγγραφείς πενήντα σελίδες
για να περιγράψουν το κατέβασμα
ενός ανθρώπου από την σκάλα;"
Ούτε η ποίηση όμως άρεσε στους
Αρειανούς.
Διάβασαν πλήθος από ποιητικές
συλλογές
και κουνούσαν το κεφάλι τους
περιπαικτικά.

Αρειανοί ήταν οι άνθρωποι.
Δεν γνώριζαν το βάθος
του πολιτισμού μας.
Κανείς δεν τους είπε ότι¨
"Από το αγκάθι βγαίνει ρόδο"
Ένας περαστικός
που άκουσε τη συνομιλία
μουρμούρισε. "Τι νομίζουν αυτοί;
Ότι όλα είναι εύκολα;
Για να φας ψάρι πρέπει
να βρέξεις κ...."

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ

Όταν ο Λεονάρντο Ντα Βίτσι 
με το αξεπέραστο ταλέντο ζωγράφισε
το πορτραίτο με¨ "το χαμόγελο της
Τζοκόντα" δεν υπήρχαν τα
"δημιουργικά" τα διαφημιστικών
εταιριών.
Να εμπορευθούν την 
υπέροχη μορφή της
σε σοκολατάκι.

Η τέχνη ως εμπόρευμα
και ο καλλιτέχνης
να πεθαίνει πάμφτωχος είναι
παλιά δοκιμασία.

Υποκλίνομαι στη μορφή σου
Λεονάρντο.
Μεγάλε καλλιτέχνη
της αναγέννησης
του πολιτισμού
πολυτάλαντε εφευρέτη.

Τα έργα τέχνης βρίσκονται ψηλά
στη συνείδηση μας
για να ανεβάζουν
την αισθητική μας.

Αν ζούσε σήμερα ο Λεονάρντο
θα πέθαινε από αηδία.
Και το μοντέλο του θα έχανε
το χαμόγελο της ευτυχίας.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ

Εκείνα τα χρόνια τα δίσεκτα
ο ήλιος δεν έλαμπε στον ουρανό.
Τα σύννεφα έκρυβαν την χαρά.
Οι άνθρωποι είχαν την θλίψη
αποτυπωμένη στα μάτια τους.
Οι γυναίκες ήταν ντυμένες 
στα μαύρα
και είχαν στήσει
στη πλατεία μοιρολόϊ.
Οι νέοι μετανάστευαν
κατά κύματα
στις χώρες
με τις υπόγειες στοές.

Τα παιδιά ήταν ισχνά και πεινασμένα.
Ανέμελα έπαιζαν στο χωμάτινο δρόμο
με μία αυτοσχέδια
μπάλα από πανί
που είχε τυλίξει σφιχτά η γειτόνισσα.

Η μόνη αθωότητα που υπάρχει
στον κόσμο βρίσκεται στο βλέμμα
και το χαμόγελο των παιδιών.
Αν είχα ένα μαγικό ραβδί δεν θα
άφηνα τους ανθρώπους να μεγαλώσουν.
Για να ανοίξουν το κουτί της Πανδώρας.
Θα τους άφηνα για πάντα παιδιά.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΔΙΣΣΕΚΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Εκείνη την εποχή τα χρόνια
ήταν δίσεκτα.
Οι γυναίκες πενθούσαν ντυμένες
στα μαύρα.
Τα μωρά πέθαιναν στη γέννα.
Οι μαμάδες έφτιαχναν από κουρέλια
μπάλες για να παίζουν τα παιδιά τους.
Οι νέοι μετανάστευαν στις χώρες
με τις υπόγειες στοές.

Ο Τάκης το είχε καημό που
ο πατέρας του από παιδί
το έστειλε φαμέγιο
σε πλούσιο αφεντικό.
Ήταν ευαίσθητο και
έξυπνο παιδί.

Κατάκαρδα το πήρε
που δεν είχε αγάπη και στοργή.
Μια ημέρα σαν κι αυτή
που τα σύννεφα προμήνυαν
καταιγίδα. Το παιδί βρέθηκε
κρεμασμένο στο σταύλο
του αφεντικού.
Όμως για καλή του τύχη
το βρήκαν πριν να ξεψυχήσει.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ

Όταν ο Λεονάρντο Ντα Βίτσι 
με το αξεπέραστο ταλέντο ζωγράφισε
το πορτραίτο με¨ "το χαμόγελο της
Τζοκόντα" δεν υπήρχαν τα
"δημιουργικά" τα διαφημιστικών
εταιριών.
Να εμπορευθούν την 
υπέροχη μορφή της
σε σοκολατάκι.

Η τέχνη ως εμπόρευμα
και ο καλλιτέχνης
να πεθαίνει πάμφτωχος είναι
παλιά δοκιμασία.

Υποκλίνομαι στη μορφή σου
Λεονάρντο
μεγάλε καλλιτέχνη
της αναγέννησης του πολιτισμού
πολυτάλαντε εφευρέτη.

Τα έργα τέχνης βρίσκονται ψηλά
στη συνείδηση μας
για να ανεβάζουν
την αισθητική μας.

Αν ζούσε σήμερα ο Λεονάρντο
θα πέθαινε από αηδία.
Και το μοντέλο του θα έχανε
το χαμόγελο της ευτυχίας.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΠΟΛΥΒΟΥΟ ΠΛΗΘΟΣ

Στη πόλη ένα πολύβουο πλήθος
κυκλοφορεί ασταμάτητα 
στους δρόμους.
Δεν χαμογελά,δεν χαίρεται,
δεν ερωτεύεται.
Συνοφρυωμένοι οι άνθρωποι 
μέσα στη μοναξιά τους
αποξενωμένοι και μόνοι.

Τα αυτοκίνητα σταματούν απότομα
με τα φρένα τους να στριγγλίζουν
στους φωτεινούς σηματοδότες.
Γιατί βιάζονται; Που πηγαίνουν;
Μήπως σε πηγή που στέρεψε το νερό;
Μήπως ψάχνουν χρυσό που δεν υπάρχει;
Μήπως υπογείως χαίρονται
την δυστυχία τους;

Μήπως χάθηκαν μέσα στης ζωής
τις ευκολίες και τις συνήθειες
και δεν ξέρουν τι γυρεύουν
που πατούν και που πηγαίνουν;

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΤΙ ΘΑ ΦΕΡΕΙ Τ ΜΕΛΛΟΝ;

Τα μυαλά μας είναι παραφουσκωμένα
με εθνικούς μύθους.
Κράτος είναι αυτό, όπως θέλει
εκπαιδεύει τους "υπηκόους του"
τους πολίτες του, "τον λαό του."
Τα κράτη στη πορεία της ιστορίας
μετασχηματίστηκαν
σε ενώσεις κρατών. 
Δεν γνωρίζουμε το μέλλον τι θα φέρει.
Ίσως τα κράτη να εξαφανισθούν
μέσα σένα μεγάλο ανομοιογενές σύνολο.

Είναι φανερό ότι εκεί πάει το πράμα
αλλά δεν είμαι και προφήτης.
Δεν χρειάζονται πια στους κρατούντες
οι εθνικοί μύθοι.
Διότι εμπνέουν εθνικισμούς και διχασμούς.
Καινούρια παραμύθια θα επινοηθούν
να υπνωτίσουν τους λαούς.
Από τη φύση μας, μας αρέσουν
τα υπερβατικά.

Τα κατορθώματα που ξεπερνούν
την ανθρώπινη φύση.
Όπου εμείς είναι αδύνατον να
τα πραγματοποιήσουμε
Από παιδιά μαθαίνουμε στα σχολεία
να τα πιστεύουμε.
Ακόμη και οι θρησκείες
έχουν την παραμυθία μέσα τους.

Έχουν όμως ως αρχή¨
"Πίστευε και μη ερεύνα."
Αυτός ο Καρτέσιος που είπε¨
"σκέπτομαι άρα υπάρχω"
και¨"αμφιβάλλω για όλα"
έπρεπε να εκτελεστεί από
την ιερά εξέταση να καεί στην πυρά.
Τώρα είναι αργά. Άνοιξε
"το κουτί της Πανδώρας."
"Και τώρα τι θα γίνουμε
χωρίς βαρβάρους;"

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΤΟ ΚΟΥΝΟΥΠΙ

Το κουνούπι είναι τόσο δα
μικρούλι και πολύ εύκολα
μπορείτε να το λιώσετε
με τα χέρια σας.
Ο ελέφαντας είναι τεράστιος
σε όγκο δύσμορφος με προβοσκίδα
και κέρατα .

Έχει πολύ βαρύ ...περιεχόμενο
παραγεμισμένο με μπόλικη
νομική ύλη και καλοπληρωμένους
νομικούς συμπαραστάτες.
Ο ελέφαντας απειλεί
με το όγκο του
την.. οικολογική ισορροπία.
Τα κουνούπια μόνα τους είναι
μικρά και ανίσχυρα.

Αν όμως ενωθούν όλα τα
πτηνά και τα ζώα
του δάσους; Τότε τρέμε ελέφαντα.
Θα του δώσουν την άγουσα για
το ζωολογικό κήπο να τον βλέπουν
αντί εισιτηρίου τα παιδιά
με τα σχολεία.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ

Για να σταθείς στα πόδια σου
πρέπει να βαδίσεις ώρες 
ασταμάτητα μέρα και νύχτα. 
Να πατήσεις ξυπόλητος 
στα αγκάθια, να ματώσουν
τα πόδια σου από τα χαλίκια 
του χωμάτινου δρόμου. 

Να διασκελίσεις σαν τον
"αναστενάρη" πυροβάτη
τα αναμμένα κάρβουνα.

Χωρίς δοκιμασίες
στη ζωή σου θα είσαι
αδύναμος ,και θα ζητάς
σε κάθε δυσκολία
δεκανίκια για να σταθείς
όρθιος.

Αντέχεις να είσαι γονατιστός
εξαρτημένος και ηκέτης;

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥΣ

Τα λάθη των γονιών 
τα πληρώνουν τα παιδιά.
Κοινωνικό θέσφατο.
Προς τούτο δεν χρειάζεται σοφία.
Είναι μια διαχρονική πραγματικότητα
που ισχύει για τους εκάστοτε γονείς .
Ως γνωστόν πριν γίνουν γονείς
υπήρξαν και αυτοί παιδιά.
Ίσως ορισμένοι να μη μεγάλωσαν ποτέ.
Τα λάθη συνεχίζονται και θα συνεχίζονται
όσο θα υπάρχουν άνθρωποι.

Ο έρωτες και οι ζήλιες,
οι ζωηρές συγκρούσεις
οι απάτες
και οι οι αυταπάτες.
Συνεπώς παιδί της
κοινωνίας κι εγώ
δεν διαφέρω.
Μίσησα και αγάπησα
τους γονείς μου.

Τους αγάπησα και τους μίσησα.
Ήρθα στη θέση τους
και τους υιοθέτησα.
Έζησα στην εποχή τους,
την οικονομική τους κατάσταση
το οικογενειακό τους ιστορικό.
Πως θα μπορούσα να τους κατανοήσω
διαφορετικά
και να μη τους χρεώσω όλα
τα δεινά του κόσμου;

Μητέρα και πατέρα όπου κι αν
βρίσκεστε σήμερα σας αγαπώ.
Σας ευχαριστώ που με φέρατε
στη ζωή και αξιώθηκα να διηγούμαι
παραμύθια στα εγγόνια μου.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

           ΟΥΡΑΝΟΣ

Για λίγο σκοτείνιασε ο ουρανός
Μαύρα κοράκια άρχισαν να πετούν
στην έρημο χώρα.
Οσμιζόταν κουφάρια εκεί κοντά
και ήταν έτοιμα να ορμήσουν.
Καταθλιπτικό τοπίο. Ο ουρανός
κρύφτηκε μέσα στα σκούρα σύννεφα.
Σιγή παντού.

Ακόμη και στα λιγοστά δέντρα
σίγησαν τα κλαδιά λυπημένα.
Το σμήνος των μαύρων πουλιών
ως κακός οιωνός ετοιμαζόταν
να χυμήξει πάνω από τη πόλη.
Ξαφνικά ευεργετικός αέρας
άρχισε να φυσά.

Οι άνθρωποι άρχισαν να κινούνται.
Η βροχή ξεκίνησε να ρίχνει
τις πρώτες ψιχάλες.
Πουλιά κελαηδούσαν ακατάπαυστα.
Οι πίθηκοι άρχισαν να βγάζουν
την γλώσσα τους περιπαιχτικά
Τα μαυροπούλια έφυγαν τρομαγμένα.
Η προσωρινή ακινησία έγινε
θόρυβος, έγινε κίνηση και ζωή.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ