Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

ΜΕΤΕΩΡΟ ΒΗΜΑ
Και περπατούσε βουβός και αμίλητος
στο δρόμο του πεπρωμένου του.
Δεν είχε φίλο κανένα, για να κλάψει στον ώμο του.
Ήταν σκοτεινός και απόμακρος.,
Βάδιζε με βλέμμα απλανές, κοιτάζοντας
το κενό.
Με ψυχή παγωμένη, και βήματα χαμένου
στην σκοτοδίνη, ανέβηκε περπατώντας στις σκάλες
του πιο ψηλού κτιρίου της πόλης. Ανέβηκε στην
ταράτσα έτοιμος, να πέσει στο κενό.
Από κάτω το πλήθος ,μαζεύτηκε κοιτάζοντας περίεργα.
Μερικοί φώναζαν γελώντας με αναίδεια.
«Τι κάθεσαι και δεν πέφτεις, πέσε γρήγορα».
Αυτός ακούγοντας τις φωνές του πλήθους, συνήλθε.
Πριν προλάβει η πυροσβεστική, να απλώσει τα δίχτυα
άρχισε να κατεβαίνει τις σκάλες.
Πλησιάζει στο πλήθος και τους συστήνεται.
«Γεια σας είμαι ηθοποιός, και έπαιζα θέατρο».
Με το χέρι του έβγαλε το καπέλο του ,το γύρισε
ανάποδα και το έτεινε προς το πλήθος.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
ΕΝΑΣ ΠΡΩΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΠΡΕΣΒΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Στα φιλελεύθερα καθεστώτα όπως στην Αμερική, τους διανοουμένους που είναι αντίθετοι στο κατεστημένο, τους περιθωριοποιούν». ΝΟΑΜ ΤΣΟΜΣΚΙ
«Οι κοινοβουλευτικές δημοκρατίες είναι φιλελεύθερες ολιγαρχίες, γιατί σε αφήνουν να μιλάς ελεύθερα, αλλά κανείς δεν σε ακούει». ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ
Ο Ρόμπερτ Κήλυ υπήρξε στην δεκαετία του 60, διπλωματικός υπάλληλος, της Αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα ,και την δεκαετία του 80 πρεσβευτής. Έζησε την ατμόσφαιρα της εποχής ,όπου η αμερικάνικη κυβέρνηση, {στην κυριολεξία η c.i.a} και το τότε υποκατάστημα της, στην Ελλάδα η ΚΥΠ ,έβγαλε από τα σπλάχνα της «τον πρώτο πράκτορα της c.i.a , ο οποίος έγινε πρωθυπουργός στην Ευρώπη» σύμφωνα και με τον Ανδρέα Παπανδρέου, όπως το γράφει στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του ¨ «Η δημοκρατία στο απόσπασμα». Ο Ρόμπερτ Κήλυ έγραψε ένα βιβλίο με τις αναμνήσεις του, από την εποχή εκείνη με τίτλο ¨ «Η αμερικάνικη πρεσβεία και η κατάρρευση της δημοκρατίας στην Ελλάδα 1966-69» εκδόσεις Πατάκη. Από την ενδιαφέρουσα συνέντευξη του, στην «Κυριακάτικη Eλευθεροτυπία» σταχυολογούμε ορισμένα αποσπάσματα. «Nομίζω ότι το σημαντικό της υπόθεσης είναι ότι, οι της cia είχαν δημιουργήσει στην Ελλάδα το ισοδύναμο τους , την ΚΥΠ. Αλλά η ΚΥΠ ήταν στρατιωτική οργάνωση ,ενώ η ΚΥΠ πολιτική. Και το ελληνικό πραξικόπημα των συνταγματαρχών βασίστηκε στην ελληνική ΚΥΠ, για την οποία δούλευαν, ο Παπαδόπουλος, ο Μακαρέζος κ.α. Η cia συνεργαζόταν με τη ΚΥΠ γι`αυτό έμοιαζε να βρίσκετε τόσο κοντά στην ελληνική κυβέρνηση, τον πρόεδρο τον πρωθυπουργό. Για τον αντιαμερικανισμό του Ανδρέα Παπανδρέου λέει Ρόμπερτ Κήλυ. «Ένα κομμάτι ήταν πραγματιστικό ή πολιτικό. Κάποιοι στην Ελλάδα τότε πίστευαν ότι ήταν Αμερικανός πράκτορας, ο οποίος είχε σταλεί πίσω στην χώρα του, για να ηγηθεί ενός από τα μεγαλύτερα πολιτικά κόμματα. Το οποίο βεβαίως είναι αστείο. Ο Ανδρέας είχε περάσει 20 χρόνια στις ΗΠΑ, ήταν πιο Αμερικανός,από πολλούς Αμερικανούς, οπότε είχε να διαχειριστεί αυτό το συναίσθημα. Και υπερέβαλλε προκειμένου, να προβάλλει την ανεξαρτησία του. Να αποδείξει ότι δεν είναι Αμερικανός πράκτορας, αλλά στεκόταν πολύ κριτικά απέναντι στην Αμερική, σε θέματα ρατσισμού κ.α. Κι αυτός ήταν ένας λόγος διαφωνίας με τον πατέρα του , ο οποίος σκεφτόταν, ότι αυτός δεν είναι ο σωστός τρόπος για να αποδείξει την ελληνικότητα του. Η αλήθεια είναι ότι είχα ακούσει να το λένε αυτό, ότι ο Ανδρέας ήταν πράκτορας κ..λ.π. Υπήρχαν πολλοί που ήταν εναντίον του, και έψαχναν να βρουν τρόπους να τον κατηγορήσουν, αλλά θεωρώ ότι κι αυτός ήταν υπερευαίσθητος στο να αποδείξει ότι ήταν πιο έλληνας από τους έλληνες».
Χρειαζόταν ο Ανδρέας μια «πατροκτονία»; «Σίγουρα ήθελε να δείξει ότι είναι ανεξάρτητος ,καθώς ανταγωνιζόταν για την ηγετική θέση μέσα στο κόμμα,με ανθρώπους όπως ο Μητσοτάκης κ.α., αφού γινόταν μάχη για το ποιος θα διαδεχθεί το «γέρο ηγέτη», οπότε όντως ήθελε να δείξει ότι δεν ήταν απλώς» ο γιος του «γέρου ηγέτη» αλλά ένας ανεξάρτητος παράγοντας ,με ισχυρές ιδέες , δυναμισμό ενέργεια. Δεν επρόκειτο να κληρονομήσει την ηγεσία του κόμματος, απλώς επειδή το όνομα του ήταν Παπανδρέου. Βέβαια τελικά το έκανε αλλά υπήρχαν, κι άλλοι ζηλόφθονοι ανταγωνιστές, που περίμεναν τριγύρω ,επί χρόνια για να αναλάβουν την ηγεσία, και ξαφνικά εμφανίζεται, αυτός ο τύπος έχοντας περάσει τα χρόνια του πολέμου, όχι υποφέροντας στην Ελλάδα ή στην εξορία αλλά ζώντας μια καλή ακαδημαϊκή ζωή στις ΗΠΑ. Και μετά αφού όλα έχουν τελειώσει έρχεται να διεκδικήσει τα δικαιώματα του. Υπήρχε ζήλεια και ανταγωνισμός». Ήταν δικαιολογημένη η κριτική ; «Νομίζω πως ναι. τώρα έχουμε έναν άλλο Γιώργο Παπανδρέου αλλά και την κόρη του Μητσοτάκη. Υπάρχουν πολιτικές οικογένειες στην Ελλάδα, και η επόμενη γενιά κληρονομεί την εξουσία ,ακόμη κι αν δεν έχει προσπαθήσει ιδιαίτερα γ`αυτό.
Δεν είναι πρόβλημα αυτό ; ¨ «Νομίζω πως ναι, αλλά κυρίως είναι πολιτισμικό φαινόμενο . Στην ελληνική κουλτούρα, οι γονείς βοηθούν τα παιδιά τους και τα παιδιά ακολουθούν τα βήματα των γονιών τους. Είναι πολιτισμικό φαινόμενο ,και νομίζω ότι οι έλληνες πολίτες δεν διαμαρτύρονται γ`αυτό όσο οι πολίτες άλλων χωρών. Θεωρείται κάτι σαν υποχρέωση να φροντίζεις συνεχώς για το παιδί σου. ¨Να κάνει ένα καλό γάμο, να βρει μια καλή δουλειά. Αν είσαι στην πολιτική , τα ενθαρρύνεις να μπουν κι αυτά στην πολιτική».

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

ΤΟ ΣΠΙΤΙ
Το σπίτι δεν είναι ένας χώρος γεμάτος με έπιπλα
ενδεχομένως ένα αναμμένο τζάκι , ή σώματα
καλοριφέρ, πίνακες στον τοίχο, και μερικές γλάστρες ,
στο μπαλκόνι. Το σπίτι είναι η εστία που στεγάζουμε
τα σώματα και τις ψυχές μας.
Τι σημασία έχει να ζούμε σένα γεμάτο
σπίτι όταν ψυχή μας είναι άδεια;
Κλείνουμε τα αυτιά μας, στις σειρήνες της κατανάλωσης
όπως ο Οδυσσέας, διάταξε τους συντρόφους του
να τον δέσουν στο κατάρτι για να αντισταθεί στις σειρήνες
των θελγήτρων, και της ηδονής.
Όταν μάθω ότι «ουκ εν τω πολώ το ευ», τότε θα
κατανοήσω ότι έχω τα πάντα γιατί είμαι ολιγαρκής
και δεν μου λείπει τίποτα.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗ.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Τιμή σ`εκείνους που στην ζωή τους όρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες» Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ
Αρκετές φορές από το μετερίζι του «Αγώνα» είχαμε γράψει για τον πακτωλό χρημάτων, τα οποία ξοδεύτηκαν από μία καταχρεωμένη Ελλάδα, για την τέλεση των Ολυμπιακών αγώνων. Να μη ξεχνούμε ότι οι Ολυμπιακοί αγώνες συντελέσθηκαν με δικομματική συναίνεση, και με πρώην βασιλική βούλα. Γιατί και τον πρώην βασιλιά ανακάτεψαν ως πρώην Ολυμπιονίκη, για να συνηγορήσει. για την τέλεση τους στην Αθήνα. Και τούτο για να ωφεληθούν οι μεγαλοεργολάβοι , οι εταιρίες συστημάτων ασφαλείας , ορισμένοι ραδιοτηλεοπτικοί δίαυλοι το εξωτερικού , και του εσωτερικού, οι παραγωγοί και οι έμποροι συμπληρωμάτων διατροφής ,δηλαδή
του {ντόπιγκ}, -γιατί σήμερα δεν υπάρχει υγιής αθλητισμός, αλλά πρωταθλητισμός και εμπορευματοποίηση των πάντων-, και οι πάσης φύσεως μεσολαβητές και σπεκουλαδόροι. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το κόστος των αγώνων ,συνέτεινε τα μέγιστα, στον δημοσιονομικό Ελληνικό κατήφορο, και στην κρίση του Ελληνικού χρέους. Από τα Αθηναϊκά μέσα, ο μόνος που έκανε κριτική στην τέλεση τον Ολυμπιακών είναι, ο αθλητικός δημοσιογράφος της «Ελευθεροτυπίας» Φίλιππος Συρίγος. Πιθανόν και άλλοι που δεν έχουν πέσει στην αντίληψη μου. Φυσικά ήταν αντίθετα και τα κόμματα της αριστεράς, αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω . Όταν μάλιστα η αριστερά δεν έχει πρόσβαση στα ισχυρά Μ.Μ.Ε των διαπλεκομένων τα οποία διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, και είχαν πείσει τον κόσμο ότι ήταν ύψιστο κατόρθωμα η τέλεση τους. Μάλιστα οι αθεόφοβοι δημοσιογράφοι, όταν τα αφεντικά τους κέρδιζαν αμύθητα ποσά, από τους Ολυμπιακούς έπειθαν το πόπολο για την ευγενή άμιλλα που παρέχει ο εθελοντισμός., ούτως ώστε νε προσφέρουν δωρεάν στα αφεντικά τις υπηρεσίες τους. Όλα αυτά για χατίρι της ενδόξου Ελλάδος η οποία έτσι θα αισθάνεται «Εθνικά υπερήφανη». Σήμερα βλέπουμε που κατάντησαν τους «εθνικά υπερήφανους» Έλληνες μισθωτούς, συνταξιούχους, και τα μικροαστικά στρώματα. Να τους πετσοκόβουν μισθούς και συντάξεις , και να τους σπρώχνουν στην ανέχεια και την ανεργία. Τώρα, με την συνέντευξη που έδωσε προχθές, στα τοπικά Μ.Μ.Ε, ο πρώην υφυπουργός δημοσίας τάξεως Χρήστος Μαρκογιαννάκης επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Είπε ότι¨ «Όταν σε κάποια στιγμή βρέθηκα στις αποθήκες της Ελληνικής αστυνομίας διαπίστωσα αγορές άχρηστων συστημάτων ,μηχανημάτων , αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων δραχμών ή δισεκατομμυρίων , τα οποία ήταν άχρηστα σε κάποιες γωνίες και σκουριάζανε. Η εκτίμηση μου είναι ότι είχαν αγοραστεί, μόνο και μόνο για να πάρουν τις μίζες και τις προμήθειες κάποιοι. Είπε επίσης ότι μίλησε σε συνέντευξη του σε μεγάλη κυριακάτικη εφημερίδα, και ότι έστειλε επιστολή στον Σαμαρά και ζήτησε εδώ και τώρα εξεταστική επιτροπή. Είπε ότι τα δύο μεγάλα κόμματα «σιωπούν για δύο λόγους. Ο ένας λόγος είναι ότι φοβούνται πως όπως στο χρηματιστήριο, θα βγουν ημέτεροι, και δεν πρέπει να τους θίξουμε αυτούς τους παράνομα πλουτήσαντες , κι ο δεύτερος λόγος είναι ότι εκείνοι που πλούτισαν περισσότερο από κάθε άλλο ,είναι οι μεγαλοεργολάβοι της διαπλοκής, τους οποίους έχουν ανάγκη και τα δύο μεγάλα κόμματα». Καλό θα ήταν όμως ο κ. Μαρκογιαννάκης να τα πει δημόσια όταν ήταν σε θέσεις εξουσίας. Τότε η καταγγελία του θα είχε ιδιαίτερη αξία. Τα λέει τώρα διότι η βουλή καλώς ή κακώς, τον παραπέμπει για περαιτέρω διερεύνηση και είναι θυμωμένος , και δεύτερον επειδή διεγράφη από την Ν.Δ , και ίσως να είναι και η τελευταία βουλευτική του θητεία . Βεβαίως αυτό θα κριθεί στις εκλογές. Δηλαδή όσο είμαστε σε θέσεις εξουσίας, όλα βαίνουν καλώς ,και όταν είμαστε εκτός εξουσίας γινόμαστε καταγγελτικοί.. Αυτό ενέχει έλλειψη αξιοπιστίας. Βεβαίως για να τα πεις αυτά όταν κατέχεις θέση εξουσίας θέλει μεγάλο θάρρος γιατί κρίνεται το πολιτικό σου μέλλον. Και δεν είναι πολλοί εκείνοι που εμπνέονται από τους στίχους του μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή Κώστα Καβάφη, οι οποίοι λένε¨ «Τιμή σ`εκείνους που στην ζωή των όρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες, ποτέ από το χρέος μη κινούντες, δίκαιοι και ίσιοι σε όλες των τες πράξεις..»

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Ο κορυφαίος αριστερός διανοούμενος -ιστορικός -καθηγητής πανεπιστημίου Χάουαρντ Ζιν αυτοβιογραφείται.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ Ένα χρόνο μετά το θάνατο του Χάουαρντ Ζιν 28-1-2010 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Αιώρα» η αυτοβιογραφία του. Ο Χάουαρντ Ζιν τάραξε την κοινή γνώμη της Αμερικής, όταν έγραψε από την δική του ανατρεπτική σκοπιά την «ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΩΝ ΗΠΑ».
Στην Ελλάδα ο ηθοποιός Άγγελος Αντωνόπουλος ανέβασε ένα θεατρικό έργο του με τίτλο ¨ «Ο ΜΑΡΞ ΣΤΟ ΣΟΧΟ» όπου το απολαύσαμε, όταν ήρθε πριν τρία περίπου χρόνια στην πόλη μας.
«Δεν μπορείτε να μείνετε ουδέτεροι σε ένα τραίνο που κινείται είναι ο υπότιτλος της αυτοβιογραφίας του», όπου δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα.
«Μπήκα στη πολεμική αεροπορία αρχές του 1943-είκοσι χρονών-έτοιμος να πολεμήσω τους ναζί».Ένα βράδυ μας ξύπνησαν στη 1π.μ και είπαν ότι έπρεπε να ετοιμαστούμε για μια ακόμη αποστολή. Δεν ήταν όπως στις ταινίες ,όπου ο Ρόμπερτ Τέιλορ σηκώνεται από το κρεβάτι, ορμάει στο πιλοτήριο και φεύγει. Πέντε ώρες πέρασαν από το ξύπνημα μέχρι την απογείωση ,την αυγή. Ο αρμόδιος αξιωματικός μας ενημέρωσε για την αποστολή. Επρόκειτο να βομβαρδίσουμε μια μικρή πόλη ονόματι Ρουαγιάν κοντά στο Μπορντό, στις ακτές του Ατλαντικού. Κοιταχτήκαμε ¨Να βομβαρδίσουμε μια Γαλλική πόλη; Τα συμμαχικά στρατεύματα είχαν ήδη περάσει στη Γαλλία , είχαν μπει για καλά στη Γερμανία. Η εξήγηση δόθηκε¨ υπήρχαν μερικές χιλιάδες, Γερμανοί στρατιώτες που είχαν καταφύγει ,στη Ρουαγιάν περιμένοντας να τελειώσει ο πόλεμος, κι εμείς έπρεπε να τους βγάλουμε από τη μέση. Και δεν θα είχαμε στη βομβοθήκη μας, το σύνηθες φορτίο από δώδεκα βόμβες ισοπέδωσης βάρους διακοσίων κιλών η κάθε μία. Αντ`αυτού κάθε βομβοθήκη είχε κάτι καινούργιο: 30 κάνιστρα, 45 κιλών το καθένα, με πηχτή βενζίνη -κολώδες πυρ. Δεν χρησιμοποιούσαν τη λέξη, αλλά πολύ μετά τον πόλεμο συνειδητοποίησα ότι επρόκειτο για πρώιμη χρήση ναπάλμ. Έτσι καταστρέψαμε τις Γερμανικές δυνάμεις, «1200 ιπτάμενα φρούρια» βομβάρδισαν αρκετές χιλιάδες Γερμανούς στρατιώτες}-καθώς και τον Γαλλικό πληθυσμό της Ρουαγιάν. Μετά τον πόλεμο, διάβασα ένα άρθρο του ανταποκριτή των “New York Times” στην περιοχή ¨ «περί τους 350 αμάχους ζαλισμένοι ή πληγωμένοι σύρθηκαν από τα ερείπια και είπαν αργότερα ότι η αεροπορική επίθεση ήταν μια κόλαση που ποτέ δεν μπορούσαμε να φανταστούμε».
Στα ύψη από τα οποία κάνα με το βομβαρδισμό 8-9 χιλιάδες μέτρα δεν βλέπαμε κόσμο δεν ακούγαμε κραυγές, δεν βλέπαμε αίμα και κομμένα μέλη. ΣΣ Εδώ να σημειώσουμε ότι και σήμερα σχεδόν εβδομήντα χρόνια αργότερα οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές, που εξαπέλυσαν δύο πολέμους στο Ιράκ , έσπειραν τον όλεθρο και την καταστροφή, και σκόρπισαν τον θάνατο από τα αεροπλανοφόρα τους, πατώντας μόνο κουμπιά , και χωρίς να έχουν επαφή με τα θύματα του πολέμου, ή σκόρπισαν τον θάνατο , από το ύψος των καταδιωκτικών αεροπλάνων φάντομς. «Ψηλά στον ουρανό εγώ «έκανα τη δουλειά μου». – η εξήγηση που δίνεται σε όλη την ιστορία, κάθε φορά που οι πολεμιστές διαπράττουν φρικαλεότητες ο πόλεμος τελείωσε σε τρείς βδομάδες. δεν άκουσα κανένα να αμφισβητεί την επιδρομή στο Ρουαγιάν , το γιατί ήταν απαραίτητη. Ούτε εγώ την αμφισβήτησα. Δεν θα μου περνούσε από το μυαλό να σηκωθώ εκείνο το πρωί, καθώς γινόταν η ενημέρωση και να ρωτήσω; Γιατί σκοτώνουμε κι άλλο κόσμο αφού ο πόλεμος τελειώνει; Η Ρουαγιάν ήταν ένα γεγονός ήσσονος σημασίας. Ο βομβαρδισμός της Δρέσδης από Βρετανικά και Αμερικάνικα αεροσκάφη σκότωσε τουλάχιστον 35.000 ,ίσως μέχρι και 100.000 ανθρώπους. Εμπρηστικές βόμβες αφαίρεσαν όλο το οξυγόνο από την πόλη, φέρνοντας θυελλώδεις ανέμους, που έκαναν τις φλόγες να λυμαίνονται στου δρόμους, σε αυτό το φαινόμενο που ονομάστηκε πύρινη λαίλαπα. Ο βομβαρδισμό των εργατικών συνοικιών των γερμανικών πόλεων-με φόρο αίματος που έφτασε ίσως το μισό εκατομμύριο νεκρούς- υπήρξε συνειδητή επιλογή του Ουίνστον Τσώρτσιλ και των συμβούλων του ,με την οποία συμφώνησε η αμερικάνικη ανώτερη διοίκηση για να σπάσει το ηθικό του γερμανικού έθνους. Όσο περισσότερο διάβαζα τόσο περισσότερο σκεπτόμουν το β/ παγκόσμιο πόλεμο , τόσο ενισχυόταν η πίστη μου ότι η ατμόσφαιρα του πολέμου αποκτηνώνει όλους τους εμπλεκόμενους, γεννάει ένα φανατισμό, στον οποίο ο αρχικός ηθικός παράγοντας θάβεται κάτω από την σωρεία των αγριοτήτων που διαπράττονται από όλες τις πλευρές».
ΠΗΓΗ «Κυριακάτικη Ε» «Περιοδικό ΕΠ7ΤΑ»

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΙΓΝΙΑ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Η κοινή γνώμη μένει εμβρόντητη , από την συμπαιγνία των κομμάτων εξουσίας, να μην ερευνήσουν τα κομματικά τους ταμεία. «Ένοχος ένοχο ου ποιεί». Ο Χριστοφοράκος , στην πρώτη κατάθεση του, στη Γερμανική δικαιοσύνη μίλησε και είπε ότι έδινε εισφορές, και στα δύο κόμματα εξουσίας. Ύστερα ανακάλεσε όταν έκανε συμβιβασμό με την Γερμανική δικαιοσύνη. Είναι πασίγνωστο ότι τα κόμματα εξουσίας έχουν χορηγούς, τις μεγάλες επιχειρήσεις. Στις Η.Π.Α. αυτό γίνεται φανερά και με διαφάνεια. Όχι ότι είναι έντιμο και δημοκρατικό, διότι έτσι τα κόμματα γίνονται αιχμάλωτοι των μεγάλων συμφερόντων , αλλά στην Αμερική τουλάχιστον τηρούνται τα προσχήματα.
Στην Ελλάδα τα κόμματα εισπράττουν χρήματα ,από τα κρατικά ταμεία ,υποτίθεται για να μην παίρνουν χρήματα, από ιδιώτες. Τι υποκρισία. Τώρα τα παίρνουν κάτω από το τραπέζι. Στον ανταγωνισμό μεταξύ τους, δημιουργούν τόσα έξοδα ώστε να λαμβάνουν και εισφορές από το μεγάλο κεφάλαιο ,και πάλι να είναι καταχρεωμένα στις τράπεζες. Το σκάνδαλο της «Ζήμενς» δεν διαλευκάνθηκε στην Ελλάδα. Μήπως όμως μόνο η «Ζήμενς» δίνει χρήματα στους πολιτικούς και στα κομματικά ταμεία; Απλώς η υπόθεση «Ζήμενς» ξεσκεπάστηκε παγκοσμίως, διότι το έψαξαν οι Αμερικάνικες υπηρεσίες λόγω ανταγωνισμού με τις Αμερικάνικες πολυεθνικές.. Το Ελληνικό δημόσιου υπέστη 2 δις ζημία Ορισμένοι πολιτικοί θα απολαύσουν παχυλούς λογαριασμούς στην Ελβετία και στις νήσους Κεϋμαν. Κανείς δεν θα δικαστεί εκτός από τον Τάσο Μαντέλη ,ο οποίος θα αποβεί το εξιλαστήριο θύμα το μαύρο πρόβατο, για να εξακολουθεί το σύστημα να γεύεται τους καρπούς της ανομίας του.
Οι πολυεθνικές θα εξακολουθήσουν να «λαδώνουν» , τους κρατικούς αξιωματούχους για να παίρνουν δουλειές, γιατί αυτό είναι στην κουλτούρα τους. Άραγε τα κόμματα εξουσίας υπερηφάνως, θα εξακολουθήσουν να κρύβουν το κεφάλι τους στην άμμο, σαν την στρουθοκάμηλο; Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, ή καλύτερα περί απαλλαγής υπουργών , στο άρθρο 86 του Συντάγματος, είναι η μεγάλη ντροπή του πολιτικού συστήματος . Δεν ντράπηκαν οι βουλευτές να τον ψηφίσουν και μάλιστα ως άρθρο του Συντάγματος για να μην αλλάζει χωρίς τροποποίηση του Συντάγματος.
Άραγε πόσο ακόμη θα κατέβει το σύστημα στου κακού τη σκάλα;
ΤΟ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ Πως φτάσαμε να δαπανούμε τρία δις ετησίως για εισαγωγές αγροτικών προϊόντων.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Ο Ελλαδικός χώρος δεν έχει την ιστορία της Δυτικής Ευρώπης. Δεν πέρασε αναγέννηση και διαφωτισμό. Δεν αναπτύχθηκε στον Ελληνικό χώρο η εθνική αστική τάξη ,οι ενδιάμεσες τάξεις, καθώς και η εργατική τάξη. Τότε που υπήρξε η ιστορική αυτή πορεία της Δυτικής Ευρώπης,, η Ελλάδα ήταν σε βαθιά καθυστέρηση χωρίς πνευματικό πολιτισμό , ως τμήμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ,όπου βασίλευε ο θρησκευτικός νόμος, κι όπου τα όποια κολυβογράμματα τα μάθαινε ο λαός, από τους ιερείς και τους μοναχούς στα μοναστήρια. Φανερά και επίσημα και με την βούλα του Σουλτάνου δεδομένου, ότι στην Οθωμανική αυτοκρατορία υπήρχε θρησκευτική ελευθερία.. Το 1909 επαναστάτησε μία ομάδα νεαρών αξιωματικών του στρατού, ζητώντας αστικό εκσυγχρονισμό , και τον πραγματοποίησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος , όπου διεύρυνε τα όρια της Ελλάδος μεγαλώνοντας έτσι και την εθνική αγορά. Βεβαίως ο αστικός εκσυγχρονισμός ήταν απομίμηση του δυτικού μοντέλου, παρόλο, που δεν είχαμε κοινωνικές και παραγωγικές δομές για να ανταποκριθούμε στο δυτικοευρωπαϊκό πρότυπο. Το νεότερο Ελληνικό κράτος, ήταν μια καρικατούρα των δυτικοευρωπαϊκών κρατών, χωρίς κοινωνία πολιτών βασισμένο στις πελατειακές σχέσεις, και στους τοπάρχες, κι όπου ο λαός όπως την Οθωμανική αυτοκρατορία έβλεπε εχθρικά την κρατική εξουσία.
«Πρέπει να λάβουμε υπόψη τη δεκαετία του 40, με τις τεράστιες καταστροφές τόσο στην παραγωγή ,όσο και στο ανθρώπινο δυναμικό, από την κατοχή και τον εμφύλιο. Από τον εθνικό στρατό εξαναγκάστηκαν σε μαζική μετακίνηση από τα χωριά στις πόλεις τουλάχιστον 700.000 άνθρωποι και μαζί μ`αυτούς θα πρέπει να προσθέσουμε τους χιλιάδες αντάρτες που διέφυγαν στο εξωτερικό. Η χώρα κι ο αγροτικός κόσμος στη δεκαετία του 50 βγήκαν βαθιά τραυματισμένοι.. Αν συνυπολογίσουμε και την αγροτική μεταρρύθμιση του μεσοπολέμου{που οι αγρότες έγιναν μεν ιδιοκτήτες πολύ μικρών όμως κλήρων, η παραγωγή των οποίων μόλις αρκούσε για την αυτοκατανάλωση} , αντιλαμβάνεται κανείς ότι η κατάσταση στην ύπαιθρο, είχε το χαρακτήρα ανθρωπιστικής κρίσης». «Η μετανάστευση εσωτερική ή εξωτερική ,απάλλαξε το σύστημα από τον κίνδυνο μιας κοινωνικής έκρηξης. Λειτούργησε στην επαρχία ως μία ασφαλιστική δικλείδα για την εξουσία, που διαφορετικά θα είχε να αντιμετωπίσει συγκρουσιακές καταστάσεις». «Ήδη από την δεκαετία του 60 η μηχανή στον αγροτικό τομέα είχε πάρει μπρος. Η μαζική μετανάστευση 1,5 εκατ. αγροτών από την ύπαιθρο διευκολύνει την επιβίωση όσων παρέμεναν σαυτήν. Δείτε μερικούς αριθμούς.¨5.000 τρακτέρ το 1951, 23 το 1963, 67 χιλιάδες το 1971. Αντίστοιχα αυξάνεται και η χρήση λιπασμάτων. Το 1961 το 80% του συνόλου των εξαγωγών της χώρας ήταν αγροτικά προϊόντα. Το παράδοξο είναι, ότι αυτή η σχέση αλλάζει ριζικά με την ένταξη μας στην ΕΟΚ, οπότε υποχρεωνόμαστε να εισάγουμε από τις χώρες της Ευρώπης ότι μας έλειπε από τα αγροτικά προϊόντα –κυρίως κρέας, που ήταν μάλιστα ακριβότερο από τις εκτός ΕΟΚ χώρες ,καθώς και γαλακτοκομικά προϊόντα. Φτάσαμε έτσι το 2008 να έχουμε ελλειμματικό εξωτερικό εμπορικό ισοζύγιο στα αγροτικά προϊόντα, που έφτασε περί τα 2,9 δις ευρώ».
« Η εικόνα της επαρχίας των σκυλάδικων δεν είναι σωστή. Μεταξύ 81-91 της δεκαετίας της ευφορίας , το ποσοστό των απασχολουμένων στην αγροτική παραγωγή μειώνεται κατά 27% όσο και στο αποκορύφωμα της μεγάλης μετανάστευσης , τη δεκαετία `61-71». «Πως να κατηγορήσεις αυτόν το κόσμο ότι τα λίγα έστω χρήματα που πήρε από τις επιδοτήσεις , δεν τα χρησιμοποίησε για να επενδύσει στο μέλλον του , αλλά προτίμησε να βελτιώσει το τόσο στερημένο παρόν του ,στρεφόμενος στην κατανάλωση πράγμα που πρέπει να παρατηρήσουμε ότι ωφέλησε πολύ περισσότερο, κι από τους αγρότες, τα αστικά επαγγέλματα που δομήθηκαν γύρω από αυτούς». «Η εργασία των μεταναστών είναι καθοριστική, στον αγροτικό τομέα . Χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής. Τα φτηνά μεροκάματα δεν είναι προϋπόθεση , η καλή οργάνωση ρίχνει το κόστος της παραγωγής. Όμως η οργάνωση και ο εκσυγχρονισμός της παραγωγής, ήταν ένα σημαντικό έλλειμμα στην χώρα μας». Η απροθυμία των ελληνικών κυβερνήσεων να εξασφαλίσουν την διατροφική αυτάρκεια, του πληθυσμού της χώρας σε στοιχειώδη τουλάχιστον αγροτικά προϊόντα, προς χάριν των συγκυριακά χαμηλών τιμών της διεθνούς αγοράς, ενέχει τον κίνδυνο να ζήσουμε μια απρόβλεπτη ομηρία».
«Η πολιτική της Ε.Ε νε μετατρέψει τις επιχορηγήσεις σε επιδόματα πρόνοιας, κάτι που ουσιαστικά σημαίνει, αποσύνδεση των επιδοτήσεων από την παραγωγή, είναι κάτι με το οποίο διαφωνεί ο καθηγητής αγροτικής κοινωνιολογίας Αντώνιος Μωϋσίδης, διότι πιστεύει ότι «θα αποσαρθρώσει την παραγωγική μας βάση».
ΠΗΓΗ «Κυριακάτικη Ε»,περιοδικό «Ε». Από συνέντευξη του καθηγητή αγροτικής ανθρωπολογίας Αντώνιου Μωϋσίδη.

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΑΤΤΙΚΟΝ
«Το πέταγμα του κύκνου»
Σκηνοθεσία Νίκος Τζίμας
Πρωταγωνιστούν Τζέϊμς Ντάρσι, Αλίσια Γουίτ, και μια πλειάδα Ελλήνων και Αμερικανών ηθοποιών.
Ο Νίκος Τζίμας είναι ο σκηνοθέτης των ταινιών «Ο Αστραπόγιαννος» και «ο «Άνθρωπος με το Γαρίφαλο». Κατεξοχήν πολιτικοποιημένος σκηνοθέτης , είναι αναλόγου περιεχομένου και οι ταινίες του. Στην παρούσα ταινία ασχολείται με την γενιά της εξέγερσης του Πολυτεχνείου του 1973 , και της ενσωμάτωσης της στο σύστημα.. Παρακολουθεί την ιστορία του Αλέξη , ενός αρχιτέκτονα πολεοδόμου που κάνει μεταπτυχιακό στην Αμερική. Επειδή ήταν ιδιοφυία στον τομέα του, του προτείνουν να αναλάβει διευθύνων σύμβουλος σε μια Αμερικάνικη κατασκευαστική πολυεθνική εταιρεία, στην Ελλάδα. Επιστρέφει στην Ελλάδα μαζί με την Αμερικανίδα κοπέλα του, που γνωρίζει στο πανεπιστήμιο , ερωτεύεται παράφορα., την παντρεύεται ,και αποκτούν δύο παιδιά. Η δουλειά όμως τους απορροφά, και σιγά ,σιγά με τον καιρό, και ζώντας μέσα στην ένταση αποξενώνονται. Ένας από τους φίλους του, και συντρόφους του, της γενιάς του Πολυτεχνείου είναι ο Σωκράτης όπου του είχε σώσει την ζωή, όταν εισέβαλαν τα τάνκξ στο Πολυτεχνείο. Ο Σωκράτης ακολουθεί δικαστική καριέρα, και θα μείνει πιστός στις αρχές του, και στα όνειρα τα οποία έκαναν, στα νιάτα τους, και στον αγώνα τον οποίον έδωσαν όταν ήταν φοιτητές. Θα τον δούμε στην συνέχεια του έργου, να φέρεται έντιμα ως ένας ακέραιος και άτεγκτος ανακριτής, {αλλά Χρήστος Σαρτζετάκης στη υπόθεση Λαμπράκη} και να διεξάγει ανακρίσεις , για να ξεσκεπάσει τις παρανομίες των κατασκευαστικών εταιρειών. Δεν δέχτηκε τα τεράστια ποσά που του υποσχέθηκαν, για να τον δωροδοκήσουν και να του ανοίξουν λογαριασμό στην Ελβετία. Ο έτερος της παρέας ο Δημήτρης δεν άντεξε την κοινωνική και οικονομική του άνοδο, και αυτοκτόνησε από τύψεις. Η κατασκευαστική εταιρεία την οποία διεύθυνε ο Δημήτρης είχε μοιράσει σε συμφωνία με τη εταιρεία του Δάρα, τις δουλειές που θα έπαιρναν από το δημόσιο, φυσικά με δωροδοκίες και καταθέσεις των χρημάτων για λογαριασμό των κυβερνητικών στελεχών στην Ελβετία. Κάποια στιγμή, στην διάρκεια των σκαπτικών εργασιών σένα βουνό πέφτει το βουνό, και καταπλακώνει σκοτώνοντας 12 εργαζόμενους και τραυματίζοντας 37. Το έργο αυτό ο όμιλος του Δάρα το ανέλαβε χωρίς ιδιαίτερο έλεγχο, με την γνωστή μέθοδο δωροδοκίας κρατικών στελεχών. Ο Αλέξης έχει ενοχές με τον τρόπο που ενεργεί ως επιχειρηματίας. Οι συνεργάτες του, τον προειδοποιούν ότι μετά την καταδίκη του διευθύνοντος συμβούλου του ομίλου Δάρα , όπου μοιράζονται τις δουλειές, και τις μίζες, ο ανακριτής θα τον καλέσει στο γραφείο του, και κινδυνεύει με φυλάκιση. Ο Δάρας όμως δεν θα πάει σε ποινική διαδικασία, διότι θα τον «αυτοκτονήσουν» στην φυλακή για να του κλείσουν το στόμα. Εντωμεταξύ από την πρώτη στιγμή, που αναλαμβάνει την θέση του διευθύνοντος συμβούλου, ο Αλέξης δεν σταματάει να εργάζεται ατελείωτες ώρες, και ζει μέσα στην ένταση. Το ίδιο και η σύζυγος του Μαρία, η οποία είχε δικό της γραφείο. Απομακρύνονται διαλύουν οι σχέσεις τους , και αποφασίζουν να χωρίσουν . Οι τύψεις κι οι ενοχές , για την ζωή του που άφησε να περάσει , και δεν την έζησε, υποκύπτοντας στον πειρασμό της επιτυχίας, τον παρακινούν να παραιτηθεί από την εταιρεία . Παραιτείται προσπαθώντας να ξαναβρεί τον παλιό εαυτόν του.
Δίνει συμβουλή στα παιδιά του που βρίσκονται στην εφηβεία , να μην ακολουθήσουν το δικό του παράδειγμα. «Να μη περιφρονήσουν τον άνθρωπο τις αξίες μας κι την φύση γιατί αυτή η γενιά αν πάει όπως πάει η ζωή πάει στο τέλος».
Η ταινία του Νίκου Τζίμα παρακολουθεί την εξέλιξη και την αλλοτρίωση εκπροσώπων της γενιάς του Πολυτεχνείου. Παράλληλα είναι μια καταγγελτική ταινία κατά του καπιταλισμού, όπου κυριαρχούν οι πολυεθνικές εταιρείες ,και βλέπουμε και με την υπόθεση «Ζήμενς» πως λειτουργούν οι πολυεθνικές, παίρνοντας έργα και δωροδοκώντας κυβερνητικά στελέχη Ανεξάρτητα αν έχει δίκιο ή άδικο ο σκηνοθέτης
προσπαθεί μέσα από την ταινία του, να κριτικάρει την «προδοσία» της γενιάς του πολυτεχνείου.
Ένας ρομαντικός αριστερός όπως ο Νίκος Τζίμας , βλέπει με τον δικό του φακό την πραγματικότητα. Προσωπικά δεν γνωρίζω κανένα ,ο οποίος να είναι φτωχός και να πλούτισε, και ύστερα να πεθάνει από τύψεις. Οι άνθρωποι αλλάζουν, με την πάροδο του χρόνου ,δεν μένουν οι ίδιοι. Αρκετοί πρώην μέλη τη Κ.Ν.Ε σήμερα, κατέχουν θέσεις εξουσίας σε πολλούς τομείς, της πολιτικής και οικονομικής ζωής. Ένας παλαιός συντηρητικός πολιτικός ο Βρετανός Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε πει ¨ότι «Αλλοίμονο στον νέο που δεν είναι επαναστάτης και στον ηλικιωμένο που είναι».
Αν έβλεπαν όλοι με τον ίδιο ρομαντικό τρόπο την πραγματικότητα ίσως να μπορούσε να εφαρμοστεί στην πράξη , η κοινοκτημοσύνη, και η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Δυστυχώς όμως όπου πήγε να εφαρμοστεί κατέρρευσε , και βλέπουμε σήμερα πόσο έχασε την ισορροπία του, όταν έμεινε μόνος του ο καπιταλισμός.

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Θλίψη πάνω στην πόλη
«Τον άντρα μούσα τον πολύτροπο, να μου ανιστορήσεις, που βρέθηκε ως τα πέρατα του κόσμου να γυρνά, αφού της Τροίας πάτησε το κάστρο το ιερό». {Ομήρου Οδύσσεια}
Η σκληρότητα της εποχής μας φέρνει το άγχος, το στρες , την κατάθλιψη ,και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του παγκόσμιου οργανισμού υγείας, {ΠΟΥ} το 2020, σχεδόν το 30% του παγκόσμιου πληθυσμού θα πάσχει από κατάθλιψη. Δεν είναι τυχαία αυτή η διαπίστωση διότι φαίνεται και στην πράξη, όταν
δύο συνάνθρωποι μας Χανιώτες, αποφάσισαν και έβαλαν τέρμα στην ζωή τους, στην πόλη μας, μέσα σε μία εβδομάδα. Ο ένας άνδρας ετών 42, έδεσε τον εαυτόν του με αλυσίδες στο κάθισμα του αυτοκινήτου του, και φούνταρε στα χειμωνιάτικα παγωμένα νερά στο λιμάνι της Σούδας. Ο άλλος άνδρας ετών 60, σύμφωνα με το τοπικό δελτίο ειδήσεων , πήρε δηλητήριο για να αυτοκτονήσει. Καθώς νοσηλευόταν στην παθολογική κλινική του νοσοκομείου Χανίων, ξέφυγε του ελέγχου, και έπεσε από την ταράτσα του κτιρίου. Στο προαύλιο του νοσοκομείου το πάρκιν ήταν γεμάτο αυτοκίνητα , κόσμος πήγαινε και ερχόταν, και ο ήλιος άρχισε να λάμπει βγάζοντας τις πρώτες αχτίνες του. Η ζωή και ο θάνατος πηγαίνουν αντάμα , και ένας ακόμη συνάνθρωπος μας, κειτόταν νεκρός αφήνοντας την τελευταία του πνοή στο έδαφος. Οι αυτοκτονίες θα πρέπει να είναι ένα ηχηρό καμπανάκι για την κοινωνία. Για τον τρόπο ζωής μας για τις αξίες μας. Οδυνηρή αυτή η πραγματικότητα της αυτοχειρίας των συνανθρώπων μας. Η μελαγχολία της εποχής μας ,το στρες τα αδιέξοδα και οι δυσκολίες της ζωής, κάνουν τον άνθρωπο να αισθάνεται εκμηδενισμένος. «Ο άνθρωπος στον καπιταλισμό είναι η εικόνα και η ομοίωση του μοναχικού εμπορεύματος». Ο ατομικισμός, η απομόνωση , η έλλειψη επαφής αλληλεγγύης και ανθρωπισμού, έχουν ως σύμπτωμα τον «καριωτακισμό» , μία ορολογία στην μελαγχολική ποίηση, την οποία έφερε η αυτοχειρία του Χανιώτικης καταγωγής ποιητή Κώστα Καρυωτάκη, στην Πρέβεζα στην εποχή του μεσοπολέμου, είναι που σπρώχνει τους ανθρώπους, σε απονενοοημένα διαβήματα. Η ζωή ούτως ή άλλως είναι μία ανθρώπινη οδύσσεια, ένα ταξίδι «γεμάτο περιπέτειες γεμάτο γνώσεις» όπως είπε και ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Δεν την αντέχουν όμως όλοι , να την ζήσουν με τις ανηφόρες τις κατηφόρες ,τις πίκρες, τα πένθη τις συμφορές ,αλλά και τις λιγότερες ίσως χαρές. Μήπως πρέπει κάποια στιγμή να σκεφτούμε τα λόγια του ποιητή; Ότι παίρνουμε την ζωή μας λάθος και να αλλάξουμε ζωή;
Οι ψυχίατροι αναφερόμενοι στις αυτοκτονίες λένε ότι ¨«Συνήθως οι γυναίκες προβαίνουν σε λιγότερες αυτοκτονίες ,και σε περισσότερες απόπειρες. Ενώ οι άνδρες όταν αποφασίσουν αυτοκτονούν οριστικά».

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
ΚΑΖΙΝΟΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
«Πως θέλετε να οχυρώσω τους λεγεώνες μου; Σε πονηρά κατάστιχα και σε ντουλάπια; Πως θέλετε να μπω σε τετράγωνα ; Παραμένω εν πλήρη συγχύσει αθώος». ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ
Γράφει ο καθηγητής πανεπιστημίου Βασίλης Καραποστόλης σε άρθρο του , για τον σύγχρονο καπιταλισμό. «Τα χαρακτηριστικά της σημερινής κρίσης αντιστοιχούν στα χαρακτηριστικά της σημερινής βίας. Άλλοτε το πρόβλημα στις δυτικές κοινωνίες ήταν η αδικία , σήμερα είναι η εξαπάτηση. Αυτό που προβάλλει απειλητικό ως εχθρός των πολλών, δεν είναι ο ανεξέλεγκτος εκμεταλλευτής της εργασίας τους, είναι η αμυδρή εικόνα ενός συλλογικού απατεώνα. Δεν διακρίνεται καθαρά το πρόσωπο του και η ταυτότητα του. Είναι όμως άκρως αισθητές οι πράξεις του. Και οι πράξεις αυτές, αφήνουν πίσω τους τα ίχνη ενός κλέφτη ενός σφετεριστή. Το σύστημα λοιπόν περισσότερο καταπατά, παρά καταπιέζει. άρα ουσιαστικά δεν είναι σύστημα Ο καπιταλισμός αποσυντίθεται για να μετατραπεί σε αυτό που γράφουν και στα πανό τους
οι διαδηλωτές στις πόλεις της Ευρώπης και της Αμερικής, σένα τεράστιο καζίνο αλλά και πάλι, δεν είναι η τύχη που κυβερνά εδώ . Είναι η πανουργία των καλύτερα πληροφορημένων και των πιο αδίστακτων. Έτσι δεν είναι παράδοξο πως η αντίδραση των χαμένων σε αυτό το στημένο παιχνίδι δεν θυμίζει σε τίποτα την εξέγερση άλλων καιρών».
«ΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΚΥΚΝΟΥ»
Ο Νίκος Τζίμας είναι ο σκηνοθέτης των ταινιών «Νίκος Μπελογιάννης» και «Αστραπόγιαννος». Γύρισε μια νέα ταινία με τίτλο «Το πέταγμα του κύκνου».
Παραθέτουμε απόσπασμα συνέντευξης του, που παραχώρησε σε διαδικτυακό περιοδικό, η οποία μιλάει για την γενιά του Πολυτεχνείου και έχει ενδιαφέρον.
«Πιστεύω ότι αυτή η γενιά χωρίς να το καταλάβει ,ενώ αγωνίστηκε να αλλάξει τον κόσμο, και το σύστημα τελικά το υπηρέτησε, όπως ο ήρωας της ταινίας. Πήρε τα αγαθά του άλλου, αλλά έχασε τη ζωή του. Αυτό είναι το νόημα όλου του έργου. Και λέει με ειλικρίνεια ο ήρωας μας στο τέλος. «Τα παιδιά να μη το κάνουν αυτό». Να μην περιφρονήσουν τον άνθρωπο τις αξίες μας, και την φύση». Γιατί αυτή η γενιά αν πάει όπως πάει η ζωή πάει στο τέλος . Είμαστε στην άκρη του γκρεμού».
ΕΛΛΑΔΑ- ΙΣΡΑΗΛ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΥΠΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ.
Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου προβαίνει σε πατροκτονία, όταν συνάπτει στενές σχέσεις , με το Ισραήλ ένα κράτος , που δημιουργήθηκε το 1948, στην Αραβική περιοχή της Παλαιστίνης, και όπου δεν δίνει το δικαίωμα για εθνική ύπαρξη και πατρίδα , στον λαό των Παλαιστινίων. Και όπου κρατάει αποκλεισμένους τους μισούς Παλαιστίνιους στην στενή λωρίδα της Γάζας, μη επιτρέποντας την ελευθερία τους, και βυθίζοντας ή δολοφονώντας τους ακτιβιστές ,οι οποίοι θέλησαν να τους συμπαρασταθούν. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν φίλος του Αραφάτ και συμπαραστάτης στον λαό των Παλαιστινίων για δικό τους ανεξάρτητο κράτος.
Ο Γιώργος Παπανδρέου ως ελληνική κυβέρνηση, συνάπτει εμπορικές συμφωνίες και σχεδιάζει κοινές συνεδριάσεις , των υπουργικών συμβουλίων Ελλάδας Ισραήλ, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του «στέητ ντηπάρτμεντ» των Η.Π.Α ,των πολυεθνικών του πετρελαίου, και του Εβραϊκού λόμπι στις Η.Π.Α. Η Ελληνική κυβέρνηση προβαίνει σε κοινά γυμνάσια με τους Ισραηλινούς στο Αιγαίο, από τότε που ψύχραναν οι σχέσεις του Ισραήλ με την Τουρκία.. Το Ισραήλ γυμνάζεται στο Αιγαίο, για να επιτεθεί όταν το απαιτήσουν οι καιροί στο Ιράν , ένα άλλο κράτος φασιστικού τύπου θρησκευτικής κυριαρχίας, στην Μέση Ανατολή. Έχει συμφέρον η Ελλάδα να εμπλέκεται στο κουβάρι της Μέσης Ανατολής, και να συμπαρίστανται στο Ισραήλ εισπράττοντας την μήνιν των Αράβων; Η μήπως ο Γιώργος απόκτησε αντανακλαστικά μεγάλου ηγέτη, θέλοντας να κάνει πράξη , την ρήση του μεγάλου πολιτικού Ελευθερίου Βενιζέλου ,ότι¨ «στην εξωτερική πολιτική δεν υπάρχουν δίκαια μονάχα συμφέροντα». Μπορεί αυτό να είναι κ ένα παιχνίδι με την φωτιά.

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Η ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Η ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ .ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Η ψυχή είναι ένας άγραφος πίνακας{tabula rasa} και δέχεται ιδέες και γνώσεις από την εμπειρία». ΤΖΟΝ ΛΟΚ
Μετά την πτώση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» μεταλλάχτηκε και ο υπαρκτός καπιταλισμός. Η όλη προσπάθεια του σημερινού δυτικού καπιταλισμού , ο οποίος τρώει κομμάτια από τις σάρκες του, είναι να κάνει επίθεση στα εργατικά δικαιώματα και το σιγανό ροκάνισμα τους, για να περιέλθουν οι εργαζόμενοι, στην μεσαιωνική εποχή της δουλοπαροικίας , για να μην πούμε στην προγενέστερη αρχαία εποχή της {εκσυγχρονισμένης } δουλείας, των πόλεων κρατών της αρχαίας Ελλάδας. Όταν είναι πετσοκομμένα τα εργασιακά δικαιώματα, μοιάζουν κενό γράμμα και τα πολιτικά δικαιώματα. Μήπως τυχαία δε πηγαίνουν οι πολίτες στις κάλπες και υπάρχουν τόσο υψηλά ποσοστά αποχής; Απαξιώνουν ένα πολιτικό σύστημα όπου δεν τους εκπροσωπεί. Γιατί πείτε μου πως μπορεί να επιβιώσει και να ξεκινήσει την ζωή του ο νέος των 592 ευρώ; Αν βέβαια μπορεί να βρει εργασία, πως θα σκεφθεί να δημιουργήσει οικογένεια με παιδιά; Θα μου πείτε ότι πήγα πολύ μακριά, μέχρι την αρχαιότητα ενώ δουλεία υπήρξε και στην Βόρεια Αμερική {Η.Π.Α} όπου οι Αφροαμερικανοί εργάζονταν, ως σκλάβοι στις βαμβακοφυτείες των τσιφλικάδων του Αμερικάνικου νότου . Σήμερα σε συνθήκες δουλείας, αντί πινακίου φακής και χωρίς προστασία των εργασιακών τους, δικαιωμάτων, εργάζονται οι σύγχρονοι εργαζόμενοι σκλάβοι στην Κίνα στην Ινδία , στο Πακιστάν, και σε όλες σχεδόν τις αναπτυσσόμενες χώρες. Επειδή υπάρχει σκληρός ανταγωνισμός των αναπτυσσομένων χωρών, με τον δυτικό κόσμο η Ευρώπη, η οποία ήταν ένα παράδειγμα προς μίμηση, για την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων και το κράτος πρόνοιας, προσπαθεί με την μέθοδο του σαλαμιού να προβεί σε αφαιρέσεις. Εντωμεταξύ η απουσία αντιπάλου δέους προς τον καπιταλισμό , άφησε με ευθύνη των πολιτικών κομμάτων, συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατικών , το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο ασύδοτο , να κυριαρχεί ,σε παγκόσμιο επίπεδο , και να κερδοσκοπεί απομυζώντας τον ιδρώτα των εργαζομένων. Το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, αφέθηκε από τους πολιτικούς των ανεπτυγμένων χωρών Η.Π.Α και Ε.Ε {λες ότι γεννήθηκαν να το υπηρετούν» να κυβερνά τον πλανήτη, χωρίς ρυθμίσεις και έλεγχο και είναι ο υπαριθμόν ένας δημόσιος κίνδυνος για τους λαούς. Τελικά ποιος κυβερνά αυτόν τον πλανήτη; Οι πολυεθνικές {τραπεζίτες, χρηματιστές μπίζνεσμεν και μεγαλομέτοχοι, ή οι λαοί, των οποίων στερούν τα δικαιώματα, στις ανεπτυγμένες χώρες, αλλά και ληστεύουν τις πρώτες ύλες στις υπανάπτυκτες, και τους φορτώνουν με δάνεια, όπου δεν μπορούν να αποπληρώσουν όπως σήμερα η Ευρωπαϊκή, αλλά καθυστερημένη και διεφθαρμένη Ελλάδα, και προσφεύγουν στο ληστρικό Δ.Ν.Τ . Εντωμεταξύ δεν υπάρχει αρκετή αντίσταση από την σημερινή ψυχορραγούσα αριστερά ούτε εναλλακτικό πρόγραμμα εξουσίας. Τα κοινωνικά κινήματα που έπαιρναν κατά πόδας τις 8 πλουσιότερες χώρες, όταν συνεδρίαζαν, δείχνει να ατόνησαν ακαίρως προσκαίρως. Λύσεις μαγικές δεν υπάρχουν στην πολύπλοκη σύγχρονη πραγματικότητα. Είναι σίγουρο ότι δεν είναι ελκυστικό ούτε το μαρξιστικό ευαγγέλιο, ιδίως όπως εφαρμόστηκε στις χώρες που κατέρρευσαν. Η ζωή όμως δεν έχει αδιέξοδα, και οι λύσεις βρίσκονται από αυτούς που είναι πρωτοπόροι διανοητές και αγωνιστές.

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

Πάλι στην επικαιρότητα Η «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ» ΤΗΣ ΝΤΟΡΑΣ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Τα κόμματα έχουν συντελέσει στον μιθριδατισμό του λαού.
Η δημοσιογραφική επικαιρότητα επιβάλλει να ασχοληθούμε ξανά, με την «Δημοκρατική συμμαχία», το νέο κόμμα το οποίο ίδρυσε η Ντόρα Μπακογιάννη.
Μίλησε η κ Μπακογιάννη σε συγκέντρωση μελών του κόμματος της, και καταφέρθηκε κατά των παλιών κομμάτων του κατεστημένου. Εκεί είναι που η κ. Μπακογιάννη υποτιμά την νοημοσύνη του ελλήνων ψηφοφόρων. Οι έλληνες σε τούτο «τον τόπο τον μικρό τον μέγα» γνωρίζουν την ιστορία των πολιτικών προσώπων, τουλάχιστον όσοι δεν έχουν διαβρωθεί εγκεφαλικός από τις συνταγές μαγειρικής της ιδιωτικής τηλεόρασης. Διότι δεν προήλθε η αξιότιμος κυρία από παρθενογένεση, ούτε είναι χθεσινή στην πολιτική ζωή της χώρας. Προέρχεται από πολιτική οικογένεια.. Ο προπάππος της υπήρξε ο αρχηγός του κόμματος ,των "φιλελευθέρων" στην Κρήτη, των «ξυπόλητων» όπως τους ονόμαζε τότε ο λαός και ήταν ο γέρο Κωστής Μητσοτάκης, ο οποίος μάλιστα πέθανε φτωχός, και άφησε πίσω του χήρα με 10 παιδιά όπου μάλιστα χορήγησε στην γυναίκα του σύνταξη η ελληνική βουλή μετά την ένωση της Κρήτης με την ελλάδα.}. Το κόμμα των «φιλελευθέρων» στην Κρήτη ήταν το κόμμα το οποίο παρέλαβε ο επ`αδελφή γαμπρός του γέρο Κωστή Μητσοτάκη ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Στον ευρύτερο οικογενειακό της κύκλο υπήρξε και ένας άλλος πολιτικός ο Αριστομένης Μητσοτάκης της εποχής του μεσοπολέμου, ο οποίος έλαβε μέρος στο αντιδικτατορικό κίνημα της Κρήτης στα Χανιά το 1938, εναντίον του δικτάτορα Μεταξά. Η κυρία Μπακογιάννη σπούδασε την τέχνη της πολιτικής στον αειθαλή επίτιμο πρόεδρο της Ν.Δ, και πατέρα της Κωνσταντίνο Μητσοτάκ, και στην διάρκεια της πρωθυπουργίας του υπήρξε υπουργός πολιτισμού. Υπήρξε επίσης επί σειρά ετών βουλευτής της Ν.Δ δήμαρχος Αθηναίων, και υπουργός των εξωτερικών στην κυβέρνηση Καραμανλή, όπου έχει μεγάλες ευθύνες για την σημερινή κατάντια της χώρας. Γιατί η κ. Μπακογιάννη νομίζει ότι απευθύνεται σε λωτοφάγους, λέτε και εμφανίζεται ξαφνικά σαν σωτήρας στην πολιτική σκηνή; Είναι γεγονός ότι για να κερδίσουν τους ψηφοφόρους, τα κόμματα εξουσίας κυρίως, καταφεύγουν σε ένα σωρό υποσχέσεις, και όταν πάρουν την εξουσία, τις λησμονούν και πράττουν ακριβώς τα αντίθετα. Θα σας θυμίσω την Ν.Δ όταν ανέλαβε την εξουσία το 2004. Υποσχέθηκε «επανίδρυση του κράτους» και το χρεοκόπησε. Το ΠΑΣΟΚ το 2009 είχε το σύνθημα «Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» και το «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.» και μετεκλογικά πέταξε την χώρα στην ξέρα, και στην βαρβαρότητα του μνημονίου του Δ.Ν.Τ της μείωσης των μισθών, και της ανεργίας. Ακούγοντας ο λαός ένα σωρό ψέματα συνεχώς από τα κόμματα, έχει πάθει ανοσία {μιθριδατισμό } και πλέον δεν εμπιστεύεται κανένα.
ΚΡΑΤΟΣ ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Στου Πλάτωνος «Πολιτεία-Περί δικαίου» οι ομιλητές διαφωνούν για το πως ορίζεται η δικαιοσύνη, καθώς ο γηραιός Κέφαλος την ορίζει, ως τιμιότητα στις συναλλαγές και συνέπεια στην απόδοση των χρεών , ενώ ο γιος του Πολέμαρχος ,θεωρεί δικαιοσύνη την απόδοση του καλού, στους φίλους και του κακού στους εχθρούς. Ο Θρασύμαχος κρίνει ότι δικαιοσύνη είναι το δίκιο του ισχυρότερου, και ο Γλαύκων φέρνοντας ως παράδειγμα τον μύθο για το δαχτυλίδι του Γύγη, υποστηρίζει ότι η δικαιοσύνη αποτελεί απλά μια κοινωνική σύμβαση, καθώς και ο δίκαιος και ο άδικος άνθρωπος θα έκαναν την αδικία, αν ήξεραν πως δεν θα τιμωρηθούν , άρα είναι καλύτερα να ζει κανείς μέσα στην αδικία.
Ο Πλάτωνας στην «Πολιτεία» επίσης υποστήριζε, ότι όταν οι φιλόσοφοι βασιλέψουν και οι βασιλιάδες φιλοσοφήσουν, μόνο τότε θα ευτυχήσουν οι λαοί. Στην εποχή του διαφωτισμού οι ιδέες του Πλάτωνα χαρακτηρίστηκαν από τον Βολταίρο ως ιδέες που μπορεί να εφαρμόσει μια «πεφωτισμένη δεσποτεία». Οι νόμοι του Πλάτωνα που αποτελούνται από 12 βιβλία, συνιστούν το τυπικό αλλά και ουσιαστικό επιστέγασμα της Πλατωνικής φιλοσοφίας. Με το έργο αυτό ο Πλάτωνας τονίζει την ύψιστη αξία που πρέπει να έχει η δικαιοσύνη , και η ευνομία για την εξέλιξη της κοινωνίας, και την εσωτερική ανάπτυξη του ατόμου. Ο Τζον Λοκ που επηρέασε τα μέγιστα την Αμερικάνικη και την Γαλλική επανάσταση, έγραψε ότι αν ένας ηγεμόνας χρησιμοποιεί την εξουσία του εναντίον του λαού του ,τότε ο λαός έχει δικαίωμα να τον αντιμετωπίσει με την βία. Ο σωστός τρόπος για να αντιμετωπιστεί η παράνομη βία της εξουσίας είναι η ίδια η βία. Ο Ζ.Ζ. Ρουσώ επέκρινε τον πολιτισμό της εποχής του. Εξιδανίκευσε την «φυσική κατάσταση» στην οποία, όλοι οι άνθρωποι ήταν ελεύθεροι και ίσοι. Η ανισότητα εμφανίστηκε με την εμφάνιση της ατομικής ιδιοκτησίας, που οδήγησε στον σχηματισμό του κράτους , και με τον καιρό και του δεσποτισμού. Η ανάπτυξη της ανισότητας παραβίασε το κοινωνικό συμβόλαιο που πρέπει να αποκατασταθεί, διότι η ανισότητα δεν συμβιβάζεται με τη φύση και πρέπει να εξαλειφθεί. Η Μαρξιστική προσέγγιση στην ανάλυση των ανθρωπίνων υποθέσεων, που εμφανίζονται κάτω από διάφορες παραλλαγές , μας δίνει ένα συνδυασμό προβλεπτικών και καθοδηγητικών αξιωμάτων, που ανοίγουν τον δρόμο σε αυτό που οι μαρξιστές θεωρούν αναπόφευκτη ιστορική πορεία, προς την επικράτηση του παγκόσμιου κομμουνισμού. Τελικός αντικειμενικός σκοπός και αναπόφευκτη τελική μορφή του πολιτεύματος, για την ανθρωπότητα είναι η εγκαθίδρυση, μιας αδιατάρακτης ειρηνικής αταξικής κοινωνίας χωρίς κράτος, όπου η δικαιοσύνη, θα πραγματώνεται με την εφαρμογή της απλής αρχής¨ «από τον καθέν ανάλογα με τις δυνατότητες του στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του». Η παρισινή κομμούνα σε διακήρυξη της το 1871 έγραφε. ¨ «επειδή το κράτος γεννήθηκε από την ανάγκη να χαλιναγωγούνται οι ταξικές αντιθέσεις , επειδή όμως ταυτόχρονα γεννήθηκε μέσα στην σύγκρουση των τάξεων αυτών, είναι κατά κανόνα κράτος της πιο ισχυρής οικονομικά κυρίαρχης τάξης, που με την βοήθεια του κράτους γίνεται και πολιτικά κυρίαρχη τάξη, και αποχτάει έτσι νέα μέσα , για την καθυπόταξη και εκμετάλλευση της καταπιεζόμενης τάξης». Το κράτος λέει ο Φρίντριχ Ένγκελς, βγάζοντας τα συμπεράσματα από την ιστορική του ανάλυση δεν είναι καθόλου μια δύναμη που επιβλήθηκε στην κοινωνία. απέξω. Κράτος δεν είναι επίσης «η πραγματικότητα της ηθικής ιδέας» « η εικόνα και η πραγματικότητα του λογικού» όπως ισχυρίζεται ο Χέγκελ Το κράτος είναι το προϊόν της κοινωνίας σε ορισμένη βαθμίδα εξέλιξης . Το κράτος είναι η ομολογία ότι η κοινωνία αυτή μπερδεύτηκε σε μια άλυτη αντίφαση με τον εαυτόν της , διασπάστηκε σε ασυμφιλίωτες αντιθέσεις που δεν έχει δύναμη να τις εξορκίσει. για να μη φθείρουν το εαυτόν τους και την κοινωνία ,σε ένα άκαρπο αγώνα αυτές οι αντιθέσεις, οι τάξεις με τα αντιμαχόμενα οικονομικά , συμφέροντα έγινε αναγκαία μια δύναμη, που φαινομενικά στέκει πάνω από την κοινωνία, για να μετριάζει την σύγκρουση, για να την κρατάει μέσα στα όρια της τάξεως ,και η δύναμη αυτή που προήλθε από την κοινωνία ,μα που βάζει τον εαυτόν της πάνω από αυτήν , που όλο και περισσότερο αποξενώνεται από αυτήν είναι το κράτος».

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΔΟΥ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Σήκωσε τις μπάρες της Εθνικής οδού και αυτοκατατάργησε τα διόδια, ο ηθοποιός και νυν Δήμαρχος Στυλίδας, Απόστολος Γκλέτσος και άνοιξε τον παράδρομο στην περιοχή της Πελασγίας του δήμου Στυλίδας του νομού Φθιώτιδος . Οι κατασκευαστικές εταιρείες επέβαλαν διόδια ,στους αγρότες της περιοχής οι οποίοι δεν είχαν άλλο δρόμο ,όπως είχε υποχρέωση το κράτος , προκειμένου να πηγαίνουν στα χωράφια τους. Μέγα ντροπή για το ανάλγητο κράτος, το οποίο έχει μυωπία όσον αφορά τις υποχρεώσεις του, προς τους φτωχούς και υπερβολικό φως για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των μεγαλοκατασκευαστικών εταιρειών. Τελικά οι κάτοικοι της Πελασγίας θα πάρουν 1.000 κάρτες ελευθέρας όπως και πέρυσι, μέχρι το κράτος να κατασκευάσει παράλληλο δρόμο όπως έχει υποχρέωση. Δόθηκε υπερβολική δημοσιότητα στο γεγονός επειδή ο Γκλέτσος, είναι γνωστός ηθοποιός παρά στην ουσία του, η οποία είναι η συνεχής αύξηση των διοδίων. Για να πάτε από την Αθήνα στην Θεσσαλονίκη και να επιστρέψετε θα πρέπει να καταβάλλετε διόδια κάπου 47 ευρώ, εκτός του συνεχώς αυξανόμενο κόστος των καυσίμων. Το κράτος τα έχει παραχωρήσει όλα στους ιδιώτες, και παριστάνει το ανίκανο να κατασκευάσει και να συντηρεί ένα δρόμο. Ο δικομματισμός ο οποίος έχει υιοθετήσει τον νεοφιλελευθερισμό, έχει μετατρέψει τους πολίτες σε δουλοπάροικους των πολυεθνικών και μεγάλων Ελληνικών εταιρειών. Και οι ίδιοι οι πολιτικοί μοιάζουν με καλοπληρωμένους μεγαλοδιευθυντές των συμφερόντων της ολιγαρχίας.
Να μη λησμονήσουμε να αναφέρουμε, και τον πρώην δήμαρχο Ελληνικού Γιώργο Κορτζίδ, όπου με τον αγώνα του, έριξε τους φράχτες στις παραλίες της περιοχής του για να κάνουν ελεύθερα μπάνιο οι λουόμενοι. Οι δήμαρχοι με τα δημοτικά συμβούλια τους, οι οποίοι μπαίνουν μπροστά για να υπερασπιστούν του πολλούς , και ταπεινούς είναι παραδείγματα δημάρχων για μίμηση. Μίας εξουσίας κοντά στον πολίτη με λαϊκές ευαισθησίες, που αντιστέκεται , στην μελαγχολία που φέρνει η κρίση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Εντωμεταξύ πρέπει να επαγρυπνούμε και στην Κρήτη για το κοστούμι που θα μας ετοιμάσουν, όταν δεήσουν να διαπλατύνουν την εθνική οδό Κρήτης. Αδιάφορο αν το ετοιμάσουν οι παρόντες σοσιαλφιλελεύθεροι «λη-στές» ή οι γνήσιοι νεοφιλελεύθεροι «λη-στές».
ΣΕ ΑΝΟΔΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΑ ΝΤΟΡΑΣ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ»
Τελικά προσχώρησε και ο βουλευτής Ηλείας Γιώργος Κοντογιάννης στο κόμμα της Ντόρας . Μαζί με τον Λευτέρη Αυγενάκη σχημάτισαν τετράδα.. Σύμφωνα με μυστικές δικές μου δημοσκοπήσεις που δεν επιδέχονται ουδεμίας αμφισβήτησης ,για την εγκυρότητα τους, το κόμμα της Ντόρας, «Δημοκρατική συμμαχία» θα λάβει το 50 συν 1% στις ερχόμενες εκλογές. Τότε σε κλίμα ευφορίας η Ντόρα θα δώσει την προεδρία της Δημοκρατίας στον αειθαλή πρόεδρο Κ. Μητσοτάκη, το υπουργείο των εξωτερικών στην Αλεξάνδρα, όπου θα παραιτηθεί από την φιλανθρωπική οργάνωση “action aid”. Το υπουργείο εσωτερικών θα το πάρει ο υιός της Ντόρας, ο Κώστας Μπακογιάννης ,νυν δήμαρχος Ευρυτανίας. Το υπουργείο περιβάλλοντος θα δοθεί στον Κυριάκο Μητσοτάκη , ο οποίος αποκτά εμπειρίες ως τομεάρχης περιβάλλοντος της Ν.Δ. Η κόρη τα Ντόρας Αλεξία θα αναλάβει το υπουργείο πολιτισμού λόγω προηγούμενη εμπειρίας της μητέρας της. Στον πρώην βουλευτή και δημοσιογράφο Στέλιο Νικηφοράκη θα δοθεί άδεια καναλιού πανελλαδικής εμβέλειας όπου θα παρουσιάζει η κ. Μαρίκα Μητσοτάκη συνταγές μαγειρικής από την πατροπαράδοτη Κρητική κουζίνα αλλά «Τζορτζ mπους» του πρεσβύτερου. Αν πιστεύετε ότι σας λέω ψέματα να μην ξαναφάω καλιτσουνάκια με μέλι, και καρύδια από τις συνταγές της κ. Μαρίκας. Βεβαίως δεν θα μείνω και του λόγου μου παραπονούμενος .Θα αναλάβω εκπρόσωπος τύπου . Πεταλωτής στην θέση του Πεταλωτή.

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Ποικιλία Θεμάτων
Γράφει ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ
«Είμαστε πλάσματα της παρακμής και της αβύσσου διψασμένα για αναγέννηση και σωτηρία». THERESE DELPECH
Ο νέος Δήμαρχος Χανίων προφανώς αναμένει κάποια χρηματοδότηση από το ΥΠΠΟ για την κατεδάφιση του τουριστικού περιπτέρου, δίπλα στο Γιαλί Τζαμισί προκειμένου να αναδειχθεί το Ισλαμικό τέμενος, το οποίο αποτελεί πολιτιστική κληρονομιά της πόλης μας. Διότι αν δεν απατώμαι υπάρχει προηγούμενη -παλαιότερη απόφαση του Κ.Α.Σ όπου έχει εγκρίνει την κατεδάφιση. Αλλιώς δεν εξηγείται η εκ νέου επιστολή του Δημάρχου προς την Γ.Γ του ΥΠΠΟ κ. Λίνα Μενδόνη. Ασφαλώς και είναι αναγκαία η κατεδάφιση και η ταπεινότητα μου, το είχε επισημάνει παλιότερα από την παρούσα στήλη. Όλες οι πολιτισμένες χώρες του κόσμου σέβονται την πολιτιστική τους ιστορία, και προβάλλουν τις παλιές τους πόλεις και την πολιτιστική τους κληρονομιά. Εμείς ιδιαίτερα στη Κρήτη και στην Ελλάδα , η οποία φώτισε τον πολιτισμένο κόσμο, έπρεπε να έχουμε μεγαλύτερη ευαισθησία σε αυτά τα θέματα. Αντιθέτως η νεοελληνική εξουσία αντί να διαφυλάξει τα μνημεία του πολιτισμού τα άφησε να φθαρούν , να καταπατηθούν ή τα γκρέμισε η ίδια για να ωφεληθούν φιλικά της συμφέροντα. Θυμάμαι επίσης ότι ένας επιστημονικός σύλλογος, ο σύλλογος αρχιτεκτόνων Χανίων, ο οποίος έπρεπε να πρωτοστατήσει στην ανάδειξη του Ισλαμικού Τεμένους ως μέρους της πολιτιστικής μας κληρονομιάς , έφερε αντιρρήσεις, διότι το τουριστικό περίπτερο είναι δημιούργημα όπως είχε ανακοινώσει ενός διαπρεπούς αρχιτέκτονα του Σωκράτη Καραντινού. Μερικοί επιδεικνύουν ευαισθησίες εκεί που δεν χρειάζεται και βάζουν και την σφραγίδα του ειδικού..
ΕΝΑ ΤΕΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ
Κατά καιρούς γίνονται στην Αθήνα συζητήσεις, για παραχώρηση οικοπέδου προκειμένου να χτίσουν ένα τζαμί, οι Μουσουλμάνοι , για να προσεύχονται. Υπάρχουν και οι ακραίοι Ελληναράδες, οι οποίοι είναι φυσικά αντιδημοκράτες δηλαδή φασίστες, που δεν θέλουν να βλέπουν στα μάτια τους, τους ξένους. Όμως στα πλαίσια μιας φιλελεύθερης πολιτείας ,όλοι οι πολίτες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου. Όλοι έχουν δικαιώματα να έχουν λατρευτικούς ναούς. Άλλωστε ποιος ξεσπίτωσε τους φτωχούς Μουσουλμάνους από τα σπίτια τους; Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι των δήθεν Χριστιανικών εξουσιών {ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΕΥΡΩΠΑΙΩΝ}. Να τους αρνούμαστε και ένα τόπο λατρείας πάει πολύ. Ότι η θρησκεία είναι ένα παρηγορητικό μέσο {το όπιο κατά τον Καρλ Μαρξ } για τον άνθρωπο του λαού είναι γνωστό. Έχει τόσα βάσανα ο φτωχός λαός, ή Χριστιανός είναι , είτε Μουσουλμάνος η Έλλην, ή Ιουδαίος να του αρνηθούμε και «το όπιο του», συγνώμη την θρησκεία του, είναι μεγάλη αδικία και απανθρωπιά. Αλήθεια στα Χανιά τον τόπο αυτόν τον μικρό τον μέγα, γνωρίζουμε τον αριθμό των διαμενόντων Μουσουλμάνων; Αν ,ναι μήπως πρέπει να τους παραχωρήσουν οι αρμόδιοι κανένα εγκαταλειμμένο παλιό τζαμί να μην ενοικιάζουν μαγαζιά και υπόγεια; Ρητορικό το ερώτημα.
ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΛΟΚΡΑΤΟΣ ΜΑΣ
Το 2002 άνοιξα ένα μικρό βιβλιοπωλείο πίσω από το Δημαρχείο. Ήμουν σε ώριμη ηλικία όπου σκληρά εργαζόμενος σε δική μου επιχείρηση είχα εξοικονομήσει τα προς το ζειν. Το άνοιξα περισσότερο ως πνευματικό στέκι για να δέχομαι του φίλους μου , και όχι ως επιχείρηση. Πίστευα ότι τουλάχιστον θα μπορούσε το μικρό αυτό βιβλιοπωλείο να εξοικονομεί τα λειτουργικά του έξοδα. Παρά την φροντίδα μου να φέρω βιβλία ποιότητας το βιβλιοπωλείο έπιασε πάτο. Έτσι μετά δέκα πέντε μήνες αποφάσισα να το κλείσω, χάνοντας το όποιο κεφάλαιο είχα τοποθετήσει. Μετά τρία χρόνια το 2005 μου ήρθε από την εφορία η «περαίωση» λέει¨ «για τα κέρδη του 2002». Τώρα ποια κέρδη.; Αυτοί ξέρουν. Τα πλήρωσα γιατί θέλω να είμαι νομοταγείς έστω κι αν οι νόμοι είναι άδικοι. Το 2010 μου ήρθε μία άλλη ειδοποίηση από την εφορία για την περαίωση του 2003. Σημειωτέον ότι είχα κλείσει τον Ιούνιο του 2003 επειδή δεν είχα δουλειά καθόλου και δεν εισέπραττα όπως προείπα ούτε τα λειτουργικά μου έξοδα. Αυτή είναι η παράνοια του κράτους , όταν δεν μπορεί , να εισπράξει , τους φόρους από αυτούς που έχουν έσοδα. Η ταπεινότητης μου πληρώνει φόρους επειδή έχει έσοδα από άλλες πηγές. Από το μικρό βιβλιοπωλείο όμως είχε ζημία. Σκέφθηκα να στείλω στον υπουργό των οικονομικών, και του μνημονίου κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου ένα φάκελο με πυρίτιδα όπως αυτούς που στέλνουν «οι πυρήνες της φωτιάς». Επειδή όμως είμαι μεγάλος για τέτοια πράγματα και φιλήσυχος πολίτης, απλώς εκφράζω την απογοήτευση μου για την λειτουργία του κράτους.
Σημειώνω δε την προσωπική μου περίπτωση, επειδή είμαι σίγουρος ότι είναι πολλοί μικροεπαγγελματίες που δεν είχαν κέρδη και καλούνται να πληρώσουν στην τυφλή θέμιδα της αδικίας και όχι της δικαιοσύνης.

Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΘΕΜΑΤΩΝ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Τίποτα το ευθύ δεν μπορεί να προέλθει από την στραβή ξυλεία της ανθρωπότητας».
ΙΜΑΝΟΥΕΛ ΚΑΝΤ
ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΑΥΡΙΑΝΟΙ ΔΟΥΛΟΠΑΡΟΙΚΟΙ;
Είπε ο αξιόλογος δημοσιογράφος Πέτρος Παπακωνσταντίνου σε συνέντευξη του ενόψει της κυκλοφορίας του νέου βιβλίου του , ότι «ο νεοκαπιταλισμός θέλει τους εργαζόμενους δουλοπάροικους. Γιατί, ποιος εργαζόμενος με αυτή την κρίση του καπιταλισμού, που υπάρχει και με την ανεργία , θα μπορεί να δουλεύει συνεχώς 40 χρόνια για να έχει ένσημα ,και να έχει την δυνατότητα να παίρνει πλήρη σύνταξη; Έτσι θα λαμβάνει μία προνοιακή σύνταξη πείνας, για να τον σπρώξουν στη ιδιωτική ασφάλιση». Έτσι είναι Πέτρο μου, όταν δεν υπάρχει οργανωμένο λαϊκό κίνημα και ο εργαζόμενος δεν αντιστέκεται , το μεγάλο κεφάλαιο στήνει πάρτι εις βάρος των εργαζομένων προλετάριων, και επιστημονικού προλεταριάτου.
Η ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΣ ΕΤΑΙΡΟΣ ΤΩΝ Η.Π.Α
Γιατί ταυτίζονται τα συμφέροντα της Βρετανίας και των Η.Π.Α και η Βρετανία κρατάει αποστάσεις από την Ε.Ε και δεν συμμετέχει στο ευρώ; « Η ταύτιση που προσδιορίζεται κυρίως στους τομείς της άμυνας και της ασφάλειας, και ιδιαίτερα στο πεδίο των μυστικών υπηρεσιών, εγγράφεται σένα ευρύτερο πλαίσιο ταυτόχρονα οικονομικό και πολιτιστικό. Το Ηνωμένο βασίλειο είναι παραδοσιακά ο αγαπημένος προορισμός των αμερικανικών άμεσων ξένων επενδύσεων {Α.Ξ.Ε». Αυτές ανέρχονται, σε σχεδόν 400 δισεκατομμύρια δολάρια το 2007. Το 2008, 621 από τα 1744 σχέδια Α.Ξ.Ε που υποδέχθηκε το Ηνωμένο Βασίλειο είχαν αμερικάνικη προέλευση. Το συνολικό ποσόν των άμεσων Βρετανικών επενδύσεων στις Η.Π.Α είναι περίπου της ίδιας τάξης, καθώς η αμερικάνικη αγορά συνιστά την κυριότερη διέξοδο για τις Βρετανικές επενδύσεις, αξίας 35 δισεκατομμυρίων λιρών στερλινών.
Η επίκληση της ομοιότητας ανάμεσα στον βρετανικό και τον Αμερικάνικο κύκλο ήταν ακριβώς το επιχείρημα με το οποίο ο Γκόρντον Μπράουν, ο Βρετανός τέως υπουργός οικονομικών, ανέβαλλε επ`αόριστον την ένταξη του Ηνωμένου Βασιλείου στην ευρωζώνη. Προνομιούχος εταίρο των Η.Π.Α με συναίσθηση όμως της ανισότητας στις σχέσεις ανάμεσα τους- ακριβώς όπως το υποδεικνύει η έκφραση junior partner
{ετερόρρυθμος εταίρος} το Ηνωμένο Βασίλειο διατηρεί στην έδρα του υπερατλαντικού του συμμάχου, μια διπλωματική αντιπροσωπεία 417 ατόμων, εκ των οπίων 248 στην Ουάσιγκτον, μία αντιπροσωπεία που μόνο η Ινδία ξεπερνά σε μέγεθος {505 άτομα}».{JEAN CLAUDE SERGEANT {ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νέας Σορβόνης.{ Παρίσι}
Ο ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΑΝΑΒΙΩΝΕΙ ΣΤΗ ΟΥΓΓΑΡΙΑ
Από το 2010 τον Απρίλιο ένα συντηρητικό κόμμα ανέλαβε την εξουσία παραλαμβάνοντας από μία οχταετή διεφθαρμένη σοσιαλιστική διακυβέρνηση που έφερε την Ουγγαρία στο Δ.Ν.Τ Ο νέος πρωθυπουργός Βίκτορ Ούρμπαν διέρρηξε τους δεσμούς του με το Δ.Ν.Τ, και αποφάσισε να εφαρμόσει τις δικές του μεθόδους φορολογώντας τις τράπεζες και τους πλούσιους επιχειρηματίες. Αυτή η κίνηση θα ήταν επαναστατική, αν δεν συνοδευόταν από την έξαρση ενός ακραίου εθνικισμού και την ανάδειξη μιας ξενοφοβικής και φασίζουσας νοοτροπίας στη χώρα .Το σύνθημα του δεξιού συντηρητικού κόμματος που κυβερνά είναι «δουλειά σπίτι οικογένεια υγεία και τάξη». Ποιος είπε ότι η κρίση δεν θα φέρει στην επιφάνεια την ανάδυση των νεοφασιστικών κινημάτων όπως τον μεσοπόλεμο πριν τον δεύτερο μεγάλο πόλεμο; Η ιστορία όταν επαναλαμβάνεται δεν θα είναι φάρσα όπως είπε ο Καρλ Μαρξ αλλά τραγωδία.

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

ΣΤΙΣ ΟΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΚΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΚΜΗΔΕΝΊΖΕΤΕ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Ο πρόγονος κάθε πράξης είναι μία σκέψη». Ράλφ Έμερσον
Δευτέρα πρωί , σχεδόν αξημέρωτα στο Ι.Κ.Α Χανίων, μία τεράστια ουρά περιμένει για να ανοίξει η είσοδος. Οι άνθρωποι αυτοί περιμένουν στο τμήμα των δαπανών. Σπρώχνονται ελαφρά και διαπληκτίζονται για την ώρα προσελεύσεως προκειμένου να πάρουν προτεραιότητα.. Διαμαρτύρονται διότι δεν υπάρχουν υπάλληλοι για να τους εξυπηρετήσουν , και έστω και για 5, ή 10 ευρώ δαπάνη , που σήμερα οι εργαζόμενοι τα έχουν ανάγκη, πρέπει να ξεροσταλιάζουν στο Ι.ΚΑ. τρις και τέσσερις ώρες, και να χάσουν την παραγωγική εργασία τους . Αν δεν προλάβουν να πάρουν αριθμό προτεραιότητας, μπορεί να πάνε στο ΙKA. δύο και τρις φορές, για να εξυπηρετηθούν. Το ίδιο περίπου συμβαίνει και στο τμήμα μητρώου. Αν πείτε και για τον οικογενειακό γιατρό έχουν λήξει οι συμβάσεις των παθολόγων και έχουν απομείνει 2 μόνον παθολόγοι οικογενειακοί γιατροί, για το νέο {6=1 πρώην Δήμοι} πολεοδομικό συγκρότημα των Χανίων. Για να πετύχετε σειρά εκεί πρέπει να στηθείτε στην ουρά από τα ξημερώματα. Όσο για τις άλλες ειδικότητες υπάρχουν και εκεί ελλείψεις , αλλά ποιός νοιάζεται; Υπάρχουν υπεύθυνοι σε αυτόν τον τόπο; Ή μόνο για να κατέχουν θέσεις εξουσίας με παχυλό μισθό, δόξα ,δύναμη και ηδονή της εξουσίας;
Υπάρχει μια βουβή διαμαρτυρία για την κατάντια των ασφαλιστικών οργανισμών.
Ο άνθρωπος στις ουρές του Ι.Κ.Α αισθάνεται ένα τίποτα , ότι δεν υπάρχει ως προσωπικότητα ότι δεν τον σέβονται ως πολίτη με δικαιώματα.. Ότι είναι ένα γρανάζι στην βάση του συστήματος , για να κάνουν πάρτι, μερικοί ανέντιμοι σπεκουλαδόροι, λαϊκιστές πολιτικοί, και οικονομικοί παράγοντες.
Η βουβή διαμαρτυρία σήμερα, αύριο θα μετεξελιχθεί σε οργή , και μεθαύριο σε χειμαρρώδη ποτάμι όπου θα σαρώσει τα επιπλέοντα σκουπίδια του αφρού.

Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011

(Στοκχόλμη, 1849-1912) Πολυγραφότατος Σουηδός συγγραφέας και δραματουργός, πατέρας -κατά τον Ο' Νήλ- του σύγχρονου θεάτρου. Δύσκολη παιδική ηλικία, παράφορη φύση και ασταθής, οργισμένος ατομικισμός, βίαιος ενίοτε μισογυνισμός και διαρκής αναζήτηση του απόλυτου χαρακτηρίζουν τον Στρίντμπεργκ αλλά και τα πρόσωπα των έργων του, κατά το μάλλον ή ήττον αυτοβιογραφικών ("Ο γιός της δούλας"). Η σκέψη του, επηρεασμένη από τον Kierkegaard, τον Nietzsche, τον Rousseau και τον Fourier, τον οδηγεί εκείθεν του ρομαντισμού, στον αθεϊσμό και τον μυστικισμό. Δεινός ερμηνευτής της συμπεριφοράς των ανθρώπων και των μυστηρίων του υποσυνείδητου, περνάει με θαυμαστή ευχέρεια από τον πιό σκληρό νατουραλισμό στόν πλέον αέρινο συμβολισμό. Καταγγέλλει τον θρίαμβο της βίας στις διαπροσωπικές σχέσεις και την αδυναμία επικοινωνίας του ενός με τον άλλο, όσο και του ενός με τους πολλούς, έχοντας ο ίδιος φτάσει στα πρόθυρα της τρέλας ύστερα από τις οδυνηρές αποτυχίες των τριών γάμων του. Ο αριθμός τρία σηματοδοτεί και το έργο του, που διαιρείται σε ισάριθμες περιόδους. Η νατουραλιστική περίοδος σημαδεύεται με επιρροές από τόν Valles και τον Zola και περιλαμβάνει έργα όπως: "Το κόκκινο δωμάτιο" (μυθιστόρημα που θα προκαλέσει κοινωνικό σκάνδαλο), τα τρία θεατρικά "Ο πατέρας" (πιθανώς, νατουραλιστική παραλλαγή του κλασικού μύθου του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας), "Δεσποινίς Τζούλια" και "Οι δανειστές", οι σουηδικές ιστορικές τραγωδίες "Ο κύρ Ούλοφ", "Γουσταύος Βάσα" και "Γουσταύος Αδόλφος" και, τέλος, το δράμα "Ο χορός του θανάτου". Ακολουθεί η περίοδος του μυστικισμού, ενός γαληνεμένου μυστικισμού, εμπνευσμένου από τον θεόσοφο Swedenborg ("Ονειρόδραμα"). Η τρίτη περίοδος φωτίζεται από ένα διαυγές ουμανιστικό φως χάρη στο Intima Teatern (1907), ένα μικρό θέατρο το οποίο ο ίδιος ο Στρίντμπεργκ δημιουργεί και διευθύνει για να παρουσιάσει εκεί την "Καταιγίδα", τον "Πελεκάνο", τη "Σονάτα των φαντασμάτων", έργα δωματίου διαποτισμένα με σκληρότητα και απόγνωση.

«ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ»- ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΤΡΙΝΜΠΕΡΓΚ
Η ΠΡΕΜΙΕΡΑ 8 -1-2011 ΣΤΟ ΩΔΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Σκηνοθεσία μετάφραση Γιάννης Ιορδανίδης
Σκηνικά κοστούμια Γιώργος Λιντζέρης
Φωτισμοί Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Μουσική επιμέλεια ΑλέξανδροςΝταβρής
Πρωταγωνιστούν Ζαχαρίας Ρόχας ,Αγάπη Μανουρά ,Μιχάλης Μαρκάτης
Δύο άντρες ένας καθηγητής νεκρών γλωσσών ο Γκούσταβ κι ένας καλλιτέχνης ο Άντολφ γνωρίζονται σένα ξενοδοχείο ενός παραθαλάσσιου θέρετρου.
Ο Γκούσταφ αφού αποκτά οικειότητα με τον Άντολφ , αυτός του εμπιστεύεται την σχέση με την γυναίκα του. Μέσα από αυτό το τρίγωνο Γκούσταβ –Άντολφ και συζύγου Θέκλας ο Αύγουστος Στρίνμπεργκ βρίσκει την ευκαιρία να εισέλθει στα πιο βαθιά ανθρώπινα συναισθήματα , και να αναπτύξει τις σχέσεις και τις εναλλαγές τους στην συμβίωση των δύο φίλων. Έρωτας πάθος ζήλεια , καχυποψία, συγκρούσεις απιστία, και διεκδίκηση εξουσίας. Μία έξοχη παράσταση στήθηκε από τον μαιτρ του είδους Γιάννη Ιορδανίδη και τους συνεργάτες του. Ξεχώρισε για την δραματουργική του δύναμη ο νεαρός ηθοποιός Μιχάλης Μαρκάτης

Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

Ο ΦΡΑΚΤΗΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ
ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΑΙ ΑΚΑΝΘΩΔΕΣ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«ΧΩΡΊΣ ΠΕΡΙΣΚΕΨΙΝ ΧΩΡΊΣ ΛΥΠΗΝ ΧΩΡΙΣ ΑΙΔΩ ΜΕΓΑΛΑ ΚΑΙ ΥΨΗΛΑ ΤΡΙΓΎΡΩ ΜΟΥ ΈΚΤΙΣΑΝ ΤΕΙΧΗ». Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ
Πήξαμε στην Ελλάδα από εξαθλιωμένους, μετανάστες όπου δίνουν περιουσίες ολόκληρες στους σύγχρονους δουλεμπόρους, για να τους μεταφέρουν στην Ελλάδα από το Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Παλαιστίνη, την Συρία, το Μαρόκο, το Πακιστάν, την Σομαλία κ.λ.π. Η ρήση «Ο θάνατος σου η ζωή μου» εδώ βρίσκει την πραγμάτωση του, με τους δουλεμπόρους που εκμεταλλεύονται την εξαθλίωση και την δυστυχία των άλλων, για να πλουτίσουν εις βάρος τους. Εντωμεταξύ απτόητα τα ιμπεριαλιστικά κράτη ,με αρχηγό τις Η.Π.Α πραγματοποιούν ιμπεριαλιστικούς πολέμους σκοτώνουν και ξεσπιτώνουν αμάχους ,αλλά και τους ληστεύουν τις πρώτες ύλες. Από κοντά και η Ελλάδα στην διεθνή συμμαχία των ληστών ,μην τυχόν μας πουν ότι είμαστε ανυπάκουοι στην δύναμη, και την ισχύ των όπλων των μεγάλων , και… «κακά παιδιά».
Οι απελπισμένοι και «αυτοί της γης οι κολασμένοι» μην μπορώντας να έχουν καθόλου ζωή στις χώρες τους, γίνονται θύματα των αδίστακτων δουλεμπόρων αναζητώντας τη «γη της επαγγελίας», στη γηραιά Ευρώπη , μέσω Ελλάδας. Το 70% των εισερχομένων μεταναστών επιθυμούν, να βρουν καταφύγιο σε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα..
Το πρόβλημα είναι τεράστιο, γιατί έχουν συσσωρευτεί μιλιούνια μεταναστών, κυρίως στην Αθήνα ,ίσως και στην Θεσσαλονίκη, και έχουν αρχίσει να δημιουργούνται τεράστια προβλήματα , στους ντόπιους κατοίκους. Το τράφικιγκ πάει σύννεφο, και η εκμετάλλευση σε πορνεία ,ακόμη και μικρών παιδιών. Η Ελλάδα μπορεί να αντέχει να διαβιούν κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες από τους φουκαράδες μετανάστες, αλλά δεν έχει την δύναμη να φιλοξενεί ένα ανεξέλεγκτο αριθμό τούτων. Άλλωστε όλοι γνωρίζουμε όσοι διαβιούμε σε αυτή τη χώρα ,πως το Ελληνικό κράτος είναι ανοργάνωτο, και άπονο, μη μπορώντας να βοηθήσει ούτε τους δικούς του φτωχούς. Ιδίως σήμερα εποχή οικονομικής κρίσης, όπου οι Έλληνες νέοι μεταναστεύουν, αναζητώντας στις χώρες του Ευρωπαϊκού βορρά εργασία ,που όμως και αυτές έχουν προβλήματα ,στον ανταγωνισμό με τις νέες οικονομικές δυνάμεις Κίνα, Ινδία , Ρωσία Βραζιλία.
Άραγε δίνει λύση ο φράκτης του Έβρου ; Νομίζω ότι το γνωρίζει και η κυβέρνηση ότι δεν δίνει οριστική λύση στο πρόβλημα της μετανάστευσης. Απλώς είναι μια εμβαλωματική λύση , επειδή από τα θαλάσσια σύνορα φυλάει το Λιμενικό με την Ευρωπαϊκή δύναμη «Φρόντεξ» κι όλοι εισέρχονται από τα σύνορα του Έβρου.
Ίσως αύριο οι εξαθλιωμένοι να ανακαλύψουν άλλες διόδους.
Ας μη ξεσηκώνεται η αριστερά με τις ουτοπικές ευαισθησίες της, ούτε να επιχαίρεται η ακροδεξιά με την ξενοφοβία της και τον ρατσισμό της. Νομίζω άτι έπρεπε να γίνει.

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΑΙ Η ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Λέει λοιπόν η κατηγορία ότι είμαι ένοχος επειδή διαφθείρω τους νέους. Εγώ όμως λέω , άνδρες Αθηναίοι ότι είναι ένοχος ο Μέλητος, επειδή αστειεύεται σοβαρά, σέρνοντας με μεγάλη επιπολαιότητα ανθρώπους στα δικαστήρια, προσποιούμενος ότι ενδιαφέρεται και φροντίζει για τα πράγματα για τα οποία ποτέ δεν νοιάστηκε. Εκείνο όμως που έλεγα προηγουμένως, ότι προκάλεσα μεγάλη εχθρότητα, πολλών ανθρώπων, είναι απολύτως αληθινό. και αυτό είναι που θα με καταστρέψει αν με καταστρέψει.¨ δεν θα είναι ούτε ο Μέλητος ούτε ο Άνυτος ,αλλά οι συκοφαντίες και ο φθόνος των πολλών Αυτά στα αλήθεια κατέστρεψαν και νομίζω θα καταστρέψουν στο μέλλον πολλούς ανθρώπους».
Αφορμή για το παρόν σημείωμα μου είναι το βιβλίο που κυκλοφόρησε με την «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» με τίτλο¨ «Η δίκη του Σωκράτη». Στο βιβλίο γράφουν δοκίμια για τον μεγάλο φιλόσοφο και την εποχή του, διακεκριμένοι καθηγητές πανεπιστημίου ,φιλοσοφίας, και αρχαίας Ελληνικής ιστορίας. Μακάρι να διαβάζουν αρκετά οι νεότερες γενιές, και να κάνουν κτήμα τους μέρος έστω, του πνευματικού πλούτου της αρχαίας Ελλάδας ,στον οποίο πάτησε ο δυτικός πολιτισμός με την αναγέννηση και τον διαφωτισμό. «Στην αρχαία Αθήνα η πολιτική συμμετοχή ήταν υπόθεση λίγων ανδρών ,των οποίων τα δικαιώματα ολοένα αυξανόταν όσο η δημοκρατία αποκτούσε στέρεες βάσεις. Αν και αριθμητικά το σύνολο των πολιτών αποτελούσε μια μειονότητα του πληθυσμού της Αθήνας, για τα δεδομένα τη εποχής θεωρούνταν εξαιρετικά μεγάλο. Οι αθηναίοι χωρισμένοι σε εισοδηματικές τάξεις, σύμφωνα με τις οποίες ρυθμίζονταν τα πολιτικά τους δικαιώματα, αισθανόταν ότι είναι μέλη μιας προνομιούχου κοινωνικής ομάδας, η οποία κρατούσε στα χέρια της κάθε μορφής εξουσίας, ενώ μοιραζόταν με τις άλλες κατηγορίες του πληθυσμού τις υποχρεώσεις τη απέναντι στην πόλη» {Νίκος Μπιργάλιας επίκ. καθηγητής αρχαίας ιστορίας στο Π.Α}. Ο Ιταλός καθηγητής φιλοσοφίας πάλι Λουτσιάνο Κάμφορα, έχει την άποψη ότι σήμερα, δεν θα μιλούσαμε για τον Σωκράτη, αν δεν πέθαινε καταδικασμένος σε θάνατο, με το κώνειο όπως επιβαλλόταν η θανατική ποινή εκείνη την εποχή. Γράφει ο Κώστας Μπέης ομότιμος καθηγητής νομικής του Π.Α και διδάκτωρ φιλοσοφίας , ο οποίος έχει μελετήσει και συγγράψει πολλές μελέτες για τον Σωκράτη, στο περιεκτικό πολυσέλιδο δοκίμιο του. Σ.Σ. Ο Σωκράτης έζησε στον Πελοποννησιακό πόλεμο, και στην ήττα και παρακμή της πόλης- κράτους των Αθηνών. «Στην συνείδηση του Σωκράτη φαίνεται πως βάραινε η πεποίθηση ότι η ατυχία της ένδοξης και καλλιεργημένης πόλης, εκεί ακριβώς εντοπιζόταν, ότι δηλαδή δεν φρόντιζε να εκπαιδεύει στρατηγούς, στους οποίους να αναθέτει τη στρατηγία.. Δεν φρόντιζε να εκπαιδεύει πολιτικούς, στους οποίους να εκπαιδεύει στη διαχείριση της ευνομίας, της δικαιοσύνης και των δημοσίων εσόδων της πόλης. Δεν φρόντιζε να εκπαιδεύει διπλωμάτες, στους οποίους να αναθέτει την εκπροσώπηση των συμφερόντων της, κατά τις επικοινωνίες που είχε , και που έπρεπε να έχει, με άλλες πολιτείες, φιλικές ή εχθρικές. Όλα αυτά και άλλα πολλά, κακώς κάκιστα, κατά τον Σωκράτη, η πόλη τα εμπιστευόταν στις ωραιολογίες των ρητόρων, οι οποίοι είχαν κατακλύσει την αγορά, με μοναδικό πρόδηλο στόχο να πάρουν στα χέρια τους τη νομή της εξουσίας, με όσα παράπλευρα επακόλουθα τούτο, σταθερά ως τις ημέρες μας, συνεπιφέρει¨ πλούτη, δύναμη ,ηδονές ,και δόξα.?. Στην εύλογη απορία πως πετύχαιναν αυτόν το ανόσιο στόχο τους, οι αμετροεπείς ρήτορες της αγοράς των αρχαίων Αθηνών, η απάντηση είναι σταθερά, ίδια ως τις ημέρες μας¨ με την κολακεία προς τα πλήθη?. Ασυλλόγιστα πλήθη, τα οποία ακόμη κ` εκείνοι περιφρονούσαν κι απεχθάνονταν, όσο κι αν τα κολάκευαν με αερολογίες». Για τον οικογενειάρχη Σωκράτη γράφει ο Κ.Μ. ¨ « Ο Σωκράτης ήταν αφιερωμένος στην ζήτηση της αλήθειας . Αλλά υπόδειγμα αφοσιωμένου οικογενειάρχη δεν φαίνεται να υπήρξε. Μήπως όμως αυτή η συμπεριφορά του ήταν απότοκη δικής του απογοήτευσης, από τον εριστικό και επιθετικό έως βάναυσο χαρακτήρα της Ξανθίππης, καθώς και από τον νωθρό χαρακτήρα του Λαμπροκλή;»
Για τα ερωτικά του Σωκράτη ο Κ.Μ γράφει¨ « Έρωτα έτρεφε ο Σωκράτης , βεβαίως κατά πρώτο για τις ωραίες γυναίκες. Και –πάλι αυτό ειρωνευόμενος-παινευόταν γιαυτό¨ «Έχω πολλές φίλες που, από μόνες τους, ούτε μέρα μήτε νύχτα μ΄αφήνουν να απομακρυνθώ από κοντά τους. Αλλά περισσότερο ήταν περιώνυμος στα ερωτικά ο Σωκράτης ως παιδεραστής. Στην εποχή μας κάτι τέτοιο παρακινεί σε απέχθεια και κοινωνική κατακραυγή. Χρειάζεται λοιπόν κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια του σύγχρονου ανθρώπου για να μπορέσει να νοιώσει κατανόηση για τα ήθη εκείνη της μακρινής εποχής, κι εν όψει εκείνων των ιδιαίτερων ηθών να προσεγγίσει την προσωπικότητα του Σωκράτη. Οι μακρόχρονες δηλαδή απουσίες των ανδρών σε εκστρατείες, αλλά και ο εγκλεισμός των γυναικών στους γυναικωνίτες, είχαν αναγάγει την παιδεραστία σε κοινωνικό θεσμό, ως και την τρυφή κοντά σε εταίρες και αυλητρίδες». Γράφει επίσης ο καθηγητής Κώστας Μπέης , για να κλείσουμε την παρούσα αναφορά μας στον Σωκράτη. «Σε κατάσταση διονυσιακής έξαρσης βάδισε προ του θάνατο και κατέκτησε την αθανασία.. Αν όχι ίσως την αθανασία της ψυχής του, οπωσδήποτε όμως την αθανασία του προτύπου φιλοσόφου και ήθους πρακτικού βίου, με τον οποίο προικοδότησε τον πολιτισμό μας».

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

ΟΣΟΙ ΠΟΛΙΤΕΥΟΝΤΑΙ ΑΝΕΥΘΥΝΑ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΠΕΤΡΕΣ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Ο αδιάφορος άνθρωπος δεν είναι άνθρωπος». Ζαν Πωλ Σαρτρ
Ο πρώην υπουργός μεταφορών επικοινωνιών και διχτύων, Κωστής Χατζηδάκης πλήρωσε προ ημερών σε μια διαδήλωση, με γρονθοκοπήματα την οργή των πολιτών. Προς το παρόν φαίνεται ότι ήταν ένα μεμονωμένο , γεγονός από το εξαγριωμένο πλήθος, το οποίο και καταδικάστηκε από όλα τα κόμματα. Αλλοίμονο δα και να μη το καταδίκαζαν ειδικά τα κόμματα εξουσίας ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ, τα οποία έχουν γίνει συντεχνία και υποστηρίζουν με το ίδιο πάθος τα πολιτικά τους συμφέροντα ,τα οποία βεβαίως έχουν αυτονομηθεί ως ιδιαίτερη ελίτ συμφερόντων, και δεν εκφράζουν τα συμφέροντα των φτωχότερων στρωμάτων της κοινωνίας. Τα κόμματα του δικομματισμού προβαίνουν σε ανταγωνισμό κοκορομαχίας ψεύτικων υποσχέσεων, και άκρατου λαϊκισμού, όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση, και κάνουν τα αντίθετα από αυτά που υπόσχονται όταν πάρουν την εξουσία.. Τα κόμματα του δικομματισμού έχουν οδηγήσει σε εξαθλίωση, τους φτωχότερους πολίτες εξ`αιτίας των δικών τους, αντιλαϊκών πολιτικών. Είδατε κανένα πολιτικό να τύχει ποινικής μεταχείρισης. Έχουν παραγράψει τα ποινικά αδικήματα τους διότι «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει». Το κράτος οι εκπρόσωποι του δικομματισμού το έχουν εκλάβει ως λάφυρο για την δική τους δόξα την προβολή , και το κέρδος, και αυτή η ανεύθυνη και ανερμάτιστη, συμπεριφορά οδήγησε την Ελλάδα στην δυσμενή σημερινή κατάσταση. Να έχουμε εντός του έτους 2011, ένα εκατομμύριο ανέργους, εκατοντάδες χιλιάδες άπορους οι οποίοι σιτίζονται σε συσσίτια απόρων, και χαμηλοσυνταξιούχους ειδικά στην βόρειο Ελλάδα , να πεθαίνουν από το κρύο επειδή δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν πετρέλαιο. Όχι άδικα οι υπουργοί και οι βουλευτές φοβούνται να κυκλοφορήσουν στον δρόμο χωρίς ασφάλεια ,γιατί φοβούνται την δικαιολογημένη οργή των πολιτών.

Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΝΑΖΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΨΥΧΙΚΑ ΑΣΘΕΝΩΝ.
ΕΝ ΟΨΕΙ ΜΙΑΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

« Μία ημέρα ήρθαν και πήραν τους κομμουνιστές
και δεν είπα τίποτα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Μία ημέρα ήρθαν και πήραν τους εβραίους,
και δεν είπα τίποτα γιατί δεν ήμουν εβραίος.
Μία ημέρα ήρθαν και πήραν τους καθολικούς ,
και δεν είπα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός.
Μία ημέρα ήρθαν και πήραν τους τσιγγάνους ,
και δεν είπα τίποτα γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος.
Μία ημέρα ήρθαν και πήραν τους μαύρους,
και δεν είπα τίποτα γιατί δεν ήμουν μαύρος.
Μία ημέρα ήρθαν και πήραν και εμένα, και δεν είπα
τίποτε, γιατί ήμουν ένοχος, που δεν φώναζα , με όλη την δύναμη των πνευμόνων μου ότι όλοι έχουν
δικαίωμα να είναι ελεύθεροι.»
ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ
Ο ναζισμός στην Γερμανία μετά που ανέλαβε ο Χίτλερ την εξουσία και κατάργησε το κοινοβούλιο, επιτέθηκε εναντίον των δικαιωμάτων των Γερμανών πολιτών. Πριν επιτεθεί και αιματοκυλήσει την Ευρώπη , έκανε την Γερμανία ένα απέραντο στρατόπεδο. Τους κομμουνιστές και τους αντιφρονούντες τους έκλεισε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εξόντωσε τους εβραίους ,τους τσιγγάνους , αλλά και τους ψυχικά ασθενείς γιατί δεν ανταποκρινόταν στο Γερμανικό πρότυπο της Αρείας φυλής. Αναδημοσιεύουμε από την στήλη της Πάρις Σπίνου στην «Κυρ. Ελευθεροτυπία» ρεπορτάζ, γύρω από μια έκθεση Γερμανών ψυχασθενών στην ναζιστική περίοδο, όπου εγκαινιάζει η Ελληνική ψυχιατρική εταιρεία στις 20 Ιανουαρίου στο μουσείο Μπενάκη. «Την περίοδο του ναζισμού η μοντέρνα τέχνη χαρακτηρίστηκε εκφυλισμένη, -γιατί δεν ανταποκρινόταν στα αρχαία Ελληνικά κι Ρωμαϊκά πρότυπα και απαγορεύτηκε. Σημαντικά έργα τέχνης καταστράφηκαν και καλλιτέχνες όπως ο Ότο Ντιξ, ο Μαξ Μπέκμαν , ο Ερνστ Λούντβιχ Κίρχνερ, ο Πάουλ Κλέε, εκδιώχθηκαν. Εκφυλισμένη όμως θεωρήθηκε και η τέχνη των ψυχικά ασθενών, που βρίσκονταν κλεισμένοι στα άσυλα. Εάν σήμερα η εικαστική δημιουργία ιδρυματοποιημένων ατόμων ενθαρρύνεται, καθώς αποτελεί μέσο έκφρασης και κοινωνικοποίησης, τότε αποτελούσε διαβατήριο για τους θαλάμους αερίων».{ {Σήμερα στα Χανιά όπου πρωτοστάτησαν στον Ελληνικό χώρο οι μεταρρυθμιστές ψυχίατροι, για το κλείσιμο του ψυχιατρικού ασύλου ως φυλακή, και αντικαταστάθηκε από εξωτερικές δομές, τακτικά γίνονται εκθέσεις ζωγραφικής ψυχικά ασθενών , έχουν δε πραγματοποιηθεί και εκδόσεις ποιητικών συλλογών}. Γράφει η Πάρη Σπίνου¨ «Οι μαζικές εκτελέσεις ασθενών που νοσηλευόταν σε ψυχιατρεία, άσυλα, ιδρύματα, γνωστές ως «Επιχείρηση ευθανασία» είναι ένα ακόμη μελανό κεφάλαιο της Γερμανικής ιστορίας. Τα θύματα δεν ήταν μονάχα εβραίοι,. Το μέγεθος ης διαστροφής ήταν τέτοιο που μέχρι και ανάπηρα παιδιά –περίπου 5.000 –κάτω των δεκαέξι ετών δολοφονήθηκαν σε φυλακές στο διάστημα 1939-44 με χορήγηση φαρμάκων. Και η ειρωνεία είναι ότι οι φορητοί θάλαμοι αερίων που χρησιμοποιήθηκαν για τους ενήλικες απ`έξω έγραφαν¨ «Καφετέρια του αυτοκράτορα». Μια έκθεση –ντοκουμέντο με τίτλο «αιτία θανάτου» εγκαινιάζει η Ελληνική ψυχιατρική εταιρεία στις 20 Ιανουαρίου, στο μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς. Περιλαμβάνει 96 έργα της περίφημης συλλογής Πρίντσχορν της ψυχιατρικής κλινικής του πανεπιστημίου της Χαϊδιλεμβέργης φιλοτεχνημένα από 18 καλλιτέχνες –ψυχικά ασθενείς οι οποίοι υπήρξαν θύματα ενός ανελέητου προγράμματος του Χίτλερ».
ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Αλοί ,αλλοίμονο σε εμάς που μας γελούσαν, αιώνες. Αλλοίμονο στις τόσες μας γενιές που προσκυνούσαν τις άψυχες εικόνες». ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ

«Όλη η μυθολογία της Αμερικής, στηρίχτηκε κυρίως στο Αμερικάνικο όνειρο.
Η Αμερική ήταν σύμφωνα με αυτό , η χώρα των ευκαιριών ,η χώρα τη επιτυχίας.
Ο οποιοσδήποτε ,ανεξαρτήτως καταγωγής, μόρφωσης και οικονομικής κατάστασης εκεί στην Αμερική με μόνα εφόδια την θέληση του και λίγη καλή τύχη, μπορούσε να φτάσει στην κορυφή της επιτυχίας, να γίνει εκατομμυριούχος, να πολιορκηθεί από τα φώτα της δημοσιότητας, και να γίνει πρώτη είδηση, να βουλιάξει στα πουπουλένια στρώματα της ευμάρειας και της χλιδής».
Το Ελληνικό όνειρο , στον καθυστερημένο και υποανάπτυκτο Ελληνικό καπιταλισμό ήταν περισσότερο προσγειωμένο στην Ελληνική πραγματικότητα.. Τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, το Ελληνικό όνειρο βολευόταν στο να ξεφύγει ο αγροτικός πληθυσμός από την ακραία φτώχεια , της Ελληνικής υπαίθρου , να βρει κάποια εργασία στις φάμπρικες της Αθήνας, αλλά ακόμη και θυρωρού, καστανά ή πλανόδιου λαχειοπώλη, και όποιος ήταν τυχερός και εργατικός , και ξέφευγε από την φτώχεια ονειρευόταν να αποκτήσει και διαμέρισμα ,{ακόμη ο προνομιούχος, και ρετιρέ,} στις πρώτες επίπεδες λαϊκές πολυκατοικίες της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και των άλλων Ελληνικών αστικών κέντρων. Εκείνες τις δεκαετίες υπήρξε και η μετανάστευση των Ελλήνων στις πλούσιες χώρες του Ευρωπαϊκού βορά, στην υπό ανόρθωση Γερμανία , στον Καναδά και Αυστραλία. Την Αμερική {Η.Π.Α} όμως οι μετανάστες από όλο τον υπανάπτυκτο κόσμο την έβλεπαν σαν την γη της επαγγελίας. «Το Αμερικάνικο όνειρο κυνήγησαν οι στρατιές των μεταναστών, που άφηναν τους τόπους καταγωγής τους.» Με το δέλεαρ αυτό προσπάθησαν να οικοδομήσουν την ζωή τους εκατομμύρια κάτοικοι του νέου κόσμου. «Το όνειρο αυτό στηρίχτηκε στην καταλήστευση των χωρών της περιφέρειας του πλανήτη μας, και τη συσσώρευση ξένου πλούτου στην Αμερική, όμως αυτό ο πλούτος δεν έφτανε για όλους τους Αμερικανούς. Οι νόμοι του κοινωνικού και οικονομικού συστήματος είναι άτεγκτοι, και για κάθε επιτυχημένο Αμερικανό ,υπήρχαν χιλιάδες στην Αμερική που άφησαν τα κόκαλα τους στα ορυχεία, που έρεψαν στα εργοστάσια, γραφεία και διαμερίσματα κλουβιά, που πλήρωσαν με μοναξιά και εξαθλίωση, που μέτρησαν εκατομμύρια πιάτα στην λάντζα. Για κάθε επιτυχημένο και λουσμένο στο εκτυφλωτικό φως των προβολέων του Χόλυγουντ, οι χιλιάδες κομπάρσοι του Μπεν Χουρ και του όσα παίρνει ο άνεμος ,που στοίβαζαν και συσσωρευόταν στην ατομική τους μιζέρια, δημιουργώντας μια τεράστια κηλίδα σκοτεινιάς και εκμηδενισμού». «Σάββας Παύλου «Η Ελληνική Ουτοπία» -Εναλλακτικές εκδόσεις» Εδώ να υπενθυμίσουμε τον ηρωικό ανθρακωρύχο από το Ρέθυμνο Κρήτης τον Ηλία Σπαντιδάκη , ο οποίος ήταν συνδικαλιστικός ηγέτης στις αρχές του 20ου αιώνα, στα ορυχεία των Η.Π.Α, εκεί όπου εργαζόταν οι ανθρακωρύχοι υπό άθλιες συνθήκες. Κατάφερε και τους οργάνωσε και διεκδίκησαν καλύτερες συνθήκες ζωής κηρύσσοντας απεργίες . Η εργοδοσία έστειλε την αστυνομία όπου πυροβόλησε και σκότωσε τον Ηλία Σπαντιδάκη ο οποίος στην Αμερική ήταν γνωστός ως Λούης Τίκας -και άλλους συνδικαλιστές ανθρακωρύχους
Το Ελληνικό όνειρο τα τελευταία τριάντα χρόνια κυριαρχήθηκε από επίδειξη, νεοπλουτισμού. Τα κονδύλια από την ευρωπαϊκή ένωση , η ανοικοδόμηση λαθραία και νόμιμη, η παραοικονομία, η φοροδιαφυγή, ο τουρισμός με το πολύτιμο συνάλλαγμα του, και τα όλο και πιο εξασθενημένα μεταναστευτικά εμβάσματα , αλλά και ο εισερχόμενος πλούτος των εφοπλιστών, ανέβασαν το επίπεδο των Ελλήνων. Οι έχοντες και κατέχοντές επέκτειναν τις βίλες τους, στα βόρεια προάστια της Αττικής, ανανέωσαν τα κότερα τους και τα ιδιωτικά τους αεροπλάνα. Πολλοί νεόπλουτοι επεκτάθηκαν με βίλες στην Μύκονο ,και σε άλλα κοσμοπολίτικα Ελληνικά νησιά, αλλοιώνοντας το παραδοσιακό αιγαιοπελαγίτικο τοπίο. Η μεγαλομεσαία τάξη απόκτησε πολυτελής βίλες, εξοχικά, στόλο από ακριβά αυτοκίνητα στο γκαράζ, και ταξιδάκια για ψώνια στο Λονδίνο και το Παρίσι. Οι πολλοί ονειρευόταν μια θέση για το παιδί τους στο δημόσιο, {ρουσφετολογικά} εξαιτίας του αναξιοκρατικού πολιτικού συστήματος. Εντωμεταξύ δίπλα στους έχοντες και κατέχοντες υπήρχαν οι εργαζόμενοι των πρώην 700 ευρώ και νυν των 590 ,οι συνταξιούχοι των 350, 400, και 500 ευρώ, οι αγρότες που ζήλεψαν τον πλούτο και την ψεύτικη λάμψη που εκπέμπει η τηλεόραση και αύξησαν τους ανέργους των πόλεων.
Ο Ελληνικός καπιταλισμός βεβαίως όπως και ο Αμερικάνικος βασίστηκε στις δικές του ανισότητες, και αντιφάσεις. Σήμερα που ο δυτικός καπιταλισμός βούλιαξε κάτω από τα κερδοσκοπικά παιχνίδια των γκόλντεν μπόϋς και περνάει μια μεγάλη δομική κρίση, ενώ η Ελλάδα φτώχυνε , εξαιτίας της κακοδιοίκησης και πολλών άλλων παραγόντων, καταρρέει και η ιδεολογία του Ελληνικού ονείρου. Ζητείται ελπίς.

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

ΒΑΣΙΛΙΑΣ Κάποτε ήτανε ένα βασιλιάς με κουρέλια στην κοιλιά
έτρωγε φακές , και σκόρδα, φασολάκια κάθε βράδυ,
έπαιζε πορδές τη νύχτα και ρεβόταν στο σκοτάδι.
Είχε δέκα υπηρέτες, και είκοσι χονδρές γυναίκες.
Βόλτες έκανε στην πόλη , κι οι ζητιάνοι προσκυνούσαν
και τον Θεό παρακαλούσαν, να τους δίνει ο βασιλιάς
έστω τα παλιά του ρούχα.
Κι ας ήτανε γεμάτα μούχλα.
Μια φορά και ένα καιρό , στης ακρίβειας τον καιρό,
ήτανε ένα ξυπόλητο παιδάκι , που πήγαινε στο σχολειό.
Για να το προσέξουν τα άλλα τα παιδιά Τους είπε να το φωνάζουν βασιλιά..
Γύριζε ο βασιλιάς κάμπους βουνά και
ρούγες με ένα πίθηκο αγκαλιά
σαν την μεγάλη του κοιλιά.
Κοιμόταν σε παγκάκια ,σε καλύβες ,
έτρωγε ξερό ψωμί, κι έπινε νερό από κολύμπες.
Άρχοντα και βασιλιά με τη μεγάλη
τη καρδιά, λύσε μας το αίνιγμα «χίλιοι μύριοι καλογέροι
σε ένα ράσο τυλιγμένοι»,
που κοιμούνται οι καημένοι.;

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ